5η ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ

Η Παραβολή του Πλουσίου και φτωχού Λαζάρου

Λουκά  16:19-31

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. Παντελεήμονος

Η Παραβολή του Ιερού Ευαγγελίου δεν αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ούτε στην Τελική Κρίση, αλλά στην περίοδο εκείνη μεταξύ του θανάτου του ανθρώπου και της Δευτέρας ενδόξου Παρουσίας του Σωτήρος και Θεού μας Ιησού Χριστού. Αυτή η περίοδος ονομάζεται: Η Μέση Κατάσταση των ψυχών.

            Αλλά, τι είναι θάνατος;

            Θάνατος, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι ο χωρισμός της ψυχής από το ανθρώπινο σώμα. Ο θάνατος δεν δημιουργήθηκε εξ αρχής από τον Θεό, αλλά ήρθε σαν αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου, δηλαδή στην παρακοή και λόγω της αμετανοησίας του (Γεν. 3:9-13). «Και τω δε Αδαμ είπεν Ότι ήκουσας της φωνης της γυναικός σου και έφαγες απὸ του ξύλου, ού ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν απ’ αυτού, επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου· εν λύπαις φάγη αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου· 18 ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι, και φάγη τον χόρτον του αγρού. 19 εν ιδρώτι του προσώπου σου φάγη τον άρτον σου. ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήμφθης· ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (Γεν. 3:17-19).

            Ο θάνατος έχει τρεις μορφές:      

a)                 Ο Φυσικός Θάνατος, συμβαίνει όταν το σώμα σταματά να λειτουργεί βιολογικά. Η ψυχή χωρίζεται από το σώμα (Γεν. 3:19. Λουκά 16:22).

b)                 Ο Πνευματικός Θάνατος, συμβαίνει όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στη ζωή, αλλά δεν έχει πιστέψει στο Χριστό ή ζει μία αμαρτωλή ζωή. Όταν ο άνθρωπος αρνείται να μετανοήσει και να δεχθεί την Χάρη και την Αγάπη του Θεού, που χορηγείται μέσον των Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας, τότε, είναι πνευματικά νεκρός. Ο Πνευματικός Θάνατος είναι  η αφαίρεση της Χάριτος του θεού από τον άνθρωπο.

c)                 Ο Αιώνιος Θάνατος, συμβαίνει όταν ο άνθρωπος πεθαίνει αμετανόητος, αρνούμενος έστω και την τελευταία στιγμή να ζητήσει συγχώρηση από τον Άγιο Θεό. Αυτή είναι η βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος, όπως μας δίδαξε ο Κύριος (Λουκά 12:10).

Πριν από τον φυσικό ή βιολογικό θάνατο και την περίοδο του πνευματικού θανάτου, ο άνθρωπος μπορεί να στραφεί στον Άγιο Θεό για να δεχθεί τη συγχώρηση των αμαρτιών του. Ενώ, ο αιώνιος θάνατος είναι αμετάβλητος (Λουκά 16:26).

Αφ’ ης στιγμής ο άνθρωπος αποθάνει και δεν έχει στραφεί προς τον Θεό, δεν υπάρχει περίπτωση για σωτηρία. Ο Άγιος Απόστολος Παύλος μας διδάσκει λέγοντας, ότι «και καθ' όσον απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. 9:27). Όλοι οι άνθρωποι θα περάσουν απ’ αυτό το στάδιο και κανείς δεν θα μπορέσει να το αποφύγει, διότι ο θάνατος είναι το πιο βέβαιο γεγονός στη ζωή του ανθρώπου.

Η ερώτηση που προκύπτει είναι:

Σε ποια κατάσταση θα μας βρει ο θάνατος;

            Την τελευταία ώρα και στιγμή της ζωής μας, θα έχουμε, άραγε, μετανοήσει; Θα έχουμε, άραγε, εξομολογηθεί; Θα έχουμε, άραγε, συγχωρέσει όλους εκείνους, που μας έβλαψαν; Θα έχουμε, άραγε, στραφεί προς τον Θεό, ή θα παραμείνουμε αμετανόητοι;

Την τελευταία ώρα και στιγμή της ζωής μας, όταν συμβεί ο θάνατος, είναι η κατάσταση στην οποία ο Άγιος Θεός θα μας κρίνει. Μ’ άλλα λόγια, εάν ο Θεός μας βρει την ώρα του θανάτου μας με μετάνοια, θα μας κρίνει με ευσπλαχνία και έλεος. Εάν ο Θεός, από την άλλη πλευρά, μας βρει γεμάτους με αμαρτίες και αμετανόητους, τότε, θα μας κρίνει σύμφωνα με τα έργα μας (Ματθ. 25:31-46). Ο Χριστός μας διδάσκει λέγοντας, ότι οφείλομε να συμφιλιωθούμε με τον κριτή μας (δηλαδή με την συνείδησή μας), όσο συμβαδίζομε μαζί στην πορεία της ζωής μας. Το έλεος του Αγίου Θεού βασιλεύει εφ’ όσον ο άνθρωπος βρίσκεται στη ζωή. Μετά τον θάνατο, η Δικαιοσύνη του Θεού κυριαρχεί για πάντα (Ματθ. 25:46).

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, την ώρα του θανάτου, οι ψυχές των δικαίων παραλαμβάνονται από τους Αγίους Αγγέλους και οδηγούνται στον Ουρανό (Λουκά 16:22), ενώ οι ψυχές εκείνων που διέπραξαν πονηρίες παραλαμβάνονται από τους δαίμονες (Λουκά 12:20).

Είναι φυσικό, λοιπόν, το να διακηρύξουμε, ότι οι ψυχές εκείνες που πίστεψαν στο Χριστό και έζησαν σύμφωνα με τις Εντολές Του, ενώνουν την όλη ύπαρξή τους με την δική Του Ζωή. Αντιθέτως δε, όλοι εκείνοι που δεν πίστεψαν στο Χριστό, όλοι εκείνοι που Τον αρνήθηκαν, όλοι εκείνοι που εγκατέλειψαν την Εκκλησία και ενώθηκαν με αιρέσεις χάνουν την Ουράνιο Βασιλεία του Θεού και βρίσκονται κάτω από την επιρροή των Δαιμόνων. Όταν η ψυχή χωριστεί από το σώμα, οι Δαίμονες επιτίθενται βίαια. Τα αμαρτωλά πάθη, που κυρίευαν την ψυχή, αναζητούν ικανοποίηση, αλλά, λόγω του χωρισμού, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν δημιουργείται αποπνικτική και αφόρητη κατάσταση.  Δημιουργείται δυσαρέσκεια στη ψυχή και η ψυχή του ανθρώπου υποφέρει περισσότερο.

Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, οφείλομε να μετανοήσουμε για ό,τι αμάρτημα διαπράξαμε στη πρόσκαιρη αυτή ζωή και να αναζητήσουμε το έλεος και την ευσπλαχνία του Αγίου Θεού πριν έρθει εκείνη η φοβερά ημέρα του θανάτου και βρεθούμε ανάξιοι της κλήσεώς μας.