Ἰδοῦ βαδίζω πρός Θεία Κοινωνίαν

Ἕν ἐκ τῶν κυριωτέρων προβλημάτων εἰς τούς ναούς τῆς Ἐκκλησίας τῶν  ἀποτελεῖ ἡ ὀρθή γνώσις τῶν προϋποθέσεων διά τήν συμμετοχήν εἰς τὰ ἄχραντα μυστήρια. Αἱ Ἐκκλησίαι μας εἶναι ἀνοικταί πρὸς ὅλους. Ὅσοι θεωροῦν ἑαυτούς ὡς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς δύνανται νὰ προσέρχονται ἀκωλύτως νά προσεύχονται πρὸς τὸν Θεόν, νὰ ἀκοῦν τὴν διδασκαλίαν καί νὰ λαμβάνουν ἀντίδωρον. Δὲν δύνανται ὅμως ἄπαντες νὰ μετέχουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ὅπως ἀκριβῶς εἰς ἕνα φαρμακεῖον ἡ εἴσοδος δὲν ἐμποδίζεται, ἀλλά ἡ προμήθεια ἰσχυρῶν φαρμάκων δὲν εἶναι ἐπιτρεπτή ἄνευ τῆς παρουσιάσεως συνταγῆς ἰατροῦ, κατὰ ὅμοιον τρόπον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἡ συμμετοχή εἰς τὴν Θείαν Κοινωνίαν ἀπαιτεῖ ὁρισμένας προϋποθέσεις.

Ὅ,τι εἶναι ἡ συνταγή τοῦ ἰατροῦ διὰ τὰ ἰσχυρά φάρμακα, εἶναι ἡ ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ διὰ τὴν προσέλευσιν εἰς τὴν θείαν Κοινωνίαν. Ὅπως, ὅμως, μετὰ προσοχῆς ἐπιλέγομεν τὸν ἰατρόν διὰ τὰς σωματικάς ἀσθενείας μας καὶ δὲν προστρέχωμεν εἰς «κομπογιαννίτας» καὶ ἀδαεῖς, μὴ ἔχοντας ἄδειαν ἀπὸ τὸν ἰατρικόν σύλλογον, ἢ εἰς ἐκείνους ἐκ τῶν ὁποίων ἀφηρέθη ἡ ἄδεια λόγω τῆς ἀδεξιότητός των, παρομοίως καὶ εἰς τὸν πνευματικόν τομέα. Πρέπει ὁ Πνευματικός ἰατρός εἰς τὸν ὁποῖον θὰ προστρέξωμεν διὰ τὴν ἴασιν τῆς ψυχῆς μας νὰ εἶναι κανονικός.  Ἐξυπακούεται, ὅτι ὁ Πνευματικός αὐτός θὰ πρέπει νὰ διατηρῇ ἀκώλυτον τὴν ἱερωσύνην καὶ νὰ μὴ βαρύνεται ὁ ἴδιος μὲ ἐπιτίμια ἀργίας ἢ καθαιρέσεως.

Εἰς κανονικόν Πνευματικόν, λοιπόν τῆς Ἐκκλησίας, θὰ πρέπει νὰ προστρέχουμε εἰς τακτά χρονικά διαστήματα διὰ τὴν ἐξομολόγησιν τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐξ αὐτοῦ θὰ λάβωμεν ὁδηγίας διὰ κάθε πότε καὶ μέ ποίαν προετοιμασίαν θὰ λαμβάνωμεν τὰ ἄχραντα μυστήρια. Ἡ προετοιμασία εἶναι διὰ τῆς ἀσκήσεως τῶν ἀρετῶν, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς προσευχῆς, τῆς μελέτης καὶ τῆς πρεπούσης νηστείας.

Ὥστε ἡ ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ εἶναι ἀναγκαία προϋπόθεσις διὰ τὴν προσέλευσιν εἰς τὰ ἄχραντα μυστήρια. Πρέπει, δὲ, νὰ ἐπισημανθῇ, ὅτι ἀρκεῖ ὁ Πνευματικὸς νὰ εἶναι κανονικὸς κληρικός τῆς Ορθοδοξου Ἐκκλησιας.  Δὲν ἀπαιτεῖται νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ λειτουργός τοῦ ναοῦ εἰς τὸν ὁποῖον προσέρχεται κανείς διὰ νὰ κοινωνήσῃ. Ὁ προσερχόμενος διὰ τὴν θείαν κοινωνίαν ὀφείλει νὰ ἔχει ἀναγνώσει ἀφ΄ ἑσπέρας καὶ τὴν ἀκολουθίαν τῆς θ. Μεταλήψεως, ἀλλά καὶ τὴν ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ κοινωνήσῃ νὰ προσέλθῃ ἐγκαίρως εἰς τὸν ναόν νὰ παρακολουθήσει τὴν ἀκολουθίαν τοῦ ὄρθρου καὶ τῆς θ. Λειτουργίας καὶ ὄχι νὰ προσέρχηται τὴν τελευταίαν στιγμήν διὰ νά κοινωνήσῃ, παρεκτός ἐὰν ὑφίσταται λόγος ἀνάγκης. Ἐάν εἶναι γονεύς ἀνηλίκων τέκνων καὶ τοῦτο τὸν δυσκολεύει νὰ ἔλθῃ ἐνωρίς εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὀφείλει νὰ ἀναγνώσῃ τὴν πρωϊνήν ἀκολουθίαν -τουλάχιστον μέχρι τοῦ ἐξαψάλμου- ἐκ τοῦ οἴκου του.

Ἡ μεγαλυτέρα προϋπόθεσις διὰ τὴν προσέλευσιν εἰς τὰ ἄχραντα μυστήρια και νὰ εἶναι μέλος τῆς Ορθοδοξου Ἐκκλησίας.