Thursday, July 5, 2012

ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ 4 Ιουλίου


Πολιούχου Αγίου της Ερεσού Λέσβου ΣΥΝΤΑΚΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ.
Ο Άγιος Ανδρέας ο Μέγας Μελωδός, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης γεννήθηκε στην Δαμασκό από θεοσεβείς γονείς, το 660 μ.Χ. Μέχρι τα επτά του χρόνια δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου και οι γονείς του παρακαλούσαν νυχθημερόν τον Θεό να δώσει στο παιδί τους την ομιλία του. Ήταν επτά ετών όταν τον πήγαν να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων, όπου, μετά τη Θεία Μετάληψη η γλώσσα του λύθηκε και άρχισε να ομιλεί κανονικά χωρίς κανένα εμπόδιο. Ο Πανάγαθος είχε εισακούσει τις ικεσίες των ευσεβών γονέων του. Αμέσως μετά τον έστειλαν στο σχολείο, όπου ο μικρός Ανδρέας που διέθετε εξαιρετικό μυαλό, αφοσιώθηκε στα γράμματα με ιδιαίτερη επιμέλεια και φροντίδα. Έδειχνε υπερβολικό ζήλο και προχωρούσε με μεγάλη σύνεση στη Φιλοσοφία. Έτυχε μάλιστα να έχει επιφανείς διδασκάλους από τους οποίους έμαθε να ομιλεί με τέχνη και γλυκύτητα. Καλλιέργησε την ψυχή του σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποκτήσει την αρετή και την αλήθεια και να προχωρήσει σε υψηλές θεωρίες. Μελετώντας επιστημονικά τις Άγιες Γραφές φωτίστηκε στη διάνοια και έγινε θερμός εραστής της Αληθινής και Θείας Σοφίας.
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
Με τη σκέψη ότι δεν θα μπορούσε διαφορετικά να ενωθεί με τον Θεό, παρά μόνο αν ελευθερωθεί από τα γήινα και υλικά αγαθά, παρακάλεσε τους γονείς του να τον αφιερώσουν στον Θεό. Οι γονείς του τον πήγαν στην Ιερουσαλήμ και τον αφιέρωσαν στον Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου το 675.
Τότε Πατριάρχης Ιεροσολύμων ήταν ένας ενάρετος και αγιώτατος άνθρωπος, ο Θεοδόσιος, ο οποίος με πολλή χαρά δέχθηκε τον νέο και τον έκανε πνευματικό του παιδί. Τον έντυσε με το Μοναχικό Σχήμα και τον χειροτόνησε διάκονο. Τον φρόντιζε πολύ, τον ανέθρεφε με αρετή για να τον κάμει τέλειο άνδρα και πιστό υπηρέτη του Χριστού. Τον έκαμε δε νοτάριο, δηλαδή υπογραφέα.
ΝΕΟΣ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Η Θεία Χάρις βρήκε γη καλή και αγαθή στην ψυχή του Ανδρέα. Ο σεβάσμιος Πατριάρχης είχε εναποθέσει πολλές ελπίδες στο νέο, περίμενε ότι με τον θείο λόγο της διδασκαλίας του και το καλό παράδειγμα της αρετής, θα θέριζε καρπό εκατονταπλάσιο. Πριν όμως να απολαύει αυτή την τόσο ποθητή του νέου τελειότητα, έφυγε στους ουρανούς, μέσα στην αγκαλιά του πνευματικού του τέκνου, για να λάβει τον λαμπρό στέφανο για τους κόπους του από την εκκλησία του Χριστού. ΄Αφησε δε τον Άγιο Ανδρέα, μαζί με τον οικονόμο της Εκκλησίας, κυβερνήτη και επίτροπο των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Επειδή ήταν τόσο νέος ο Άγιος δεν έπρεπε να τον αφήσει μονάχο διάδοχο του θρόνου του. Αλλά ο Άγιος, αν και ήταν νέος στην ηλικία, δεν ήταν καθόλου κατώτερος στην αρετή από οποιοδήποτε άλλο προστάτη της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Υπήρξε για την εκκλησία των Ιεροσολύμων και πατέρας και διδάσκαλος και οικονόμος και υπηρέτης και θαυμάσιο παράδειγμα.
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Με διάταγμα του ευλαβούς βασιλέως Κωνσταντίνου, που ήταν εγγονός του Ηρακλείου, έγινε στην Κωνσταντινούπολη η Αγία και Οικουμενική Έκτη Σύνοδος το 661. Αυτή καταδίκασε την αίρεση των Μονοθελητών και έγραψε σε ένα τόμο τα δόγματα της Πίστεως. Στέλνονταν κατόπιν σε κάθε Εκκλησία βασιλικά γράμματα για να επισφραγίσουν τον Συνοδικό Τόμο και να προτρέψουν τους ευσεβείς Χριστιανούς να τον ακολουθούν. Φθάσανε τα γράμματα και στην Ιερουσαλήμ και την γέμισαν με πνευματική χαρά, γιατί έμαθε ότι η Ορθοδοξία που πολεμούσαν τότε οι αιρετικοί στερεώθηκε πάλι λαμπρά. Τότε όλοι οι πρόκριτοι της Ιερουσαλήμ σκεφθήκανε να στείλουν τον Ανδρέα στην Κωνσταντινούπολη, για να διαβεβαιώσει ότι συμφωνούσαν. Πήρε λοιπόν και δύο
άλλους μορφωμένους κληρικούς και πήγε στην Βασιλεύουσα το 685. Αλλά ο βασιλεύς είχε εκδημήσει και ήταν ο γιος του ο Ιουστινιανός ο ρηνότμητος κληρονόμος στην βασιλεία. Σε αυτόν λοιπόν ενεχείρησε την ομολογία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και εκείνα που έλειπαν τα συμπλήρωσε εκείνος. Αφού τακτοποίησε θαυμάσια τα της πρεσβείας του έστειλε πίσω στην Ιερουσαλήμ τους δύο κληρικούς και αυτός παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη για να απαλλαγεί από τις Εκκλησιαστικές υποθέσεις και να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σαν μοναχός, με σκοπό να απαλλαγεί τελείως από κάθε εγκόσμιο. Μόνασε στην ΙΜ Βλαχερνών. Δεν μπόρεσε όμως να κρυφτεί ούτε από τον βασιλιά ούτε από την Εκκλησία και διορίστηκε στην υψηλή της διακονία. Στο διάστημα αυτό ανέπτυξε μεγάλη φιλανθρωπική δράση, συντηρώντας και φροντίζοντας ορφανοτροφεία και άλλα ευαγή ιδρύματα. Χειροτονείται Επίσκοπος και στη συνέχεια το 710 διορίζεται από τον Πατριάρχη Μητροπολίτης της νήσου Κρήτης, όπου έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές και χαρά. Οργάνωσε στην Κρήτη τα μοναστήρια, ίδρυσε φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, όπου πολλές φορές ο ίδιος φρόντιζε τους ασθενείς και τους γέροντες.
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΝΩΝ
Με θεία έμπνευση, σοφία και σύνεση έγραψε πολλά βιβλία και υπέρωχους λόγους εις τους οποίους εγκωμιάζει την Υπεραγία Θεοτόκο στις διάφορες Θεομητορικές Εορτές. Εγκωμιάζει επίσης πολλές άλλες Δεσποτικές Εορτές και μερικούς Αγίους. Αλλά με εξαιρετικό τρόπο εγκωμιάζει τον Πρόδρομο Ιωάννη. Συνέθεσε, σύμφωνα με την μουσική τέχνη, πολλούς κανόνες και τροπάρια, με τα οποία όχι μόνο λαμπρύνει τις γιορτές και παρακινεί τους Χριστιανούς σε πνευματική χαρά και αγαλλίαση. αλλά προξενεί κατάνυξη και κάνει αυτούς που τους ψάλλουν και διαβάζουν, να χύνουν δάκρυα.
Εκτός από όλα αυτά τα ιερά κείμενα συνέθεσε και τον Μεγάλο Κανόνα, που ψάλλεται την Τετάρτη και Πέμπτη της 5ης εβδομάδας των Νηστειών, που δεν προκαλεί μόνο μετάνοια και κατάνυξη, αλλά δίνει και πολυμάθεια.
ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΣΤΗΝ ΕΡΕΣΟ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Κάποτε παρουσιάσθηκε ανάγκη να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Όταν έφθασε εκεί τον υποδέχθηκαν με πολλές τιμές και σεβασμό, όχι μόνο από την Εκκλησία, αλλά και από τον βασιλιά και άλλους άρχοντες. Η φήμη του ήταν τεράστια. Όσο παρέμεινε στην Βασιλεύουσα, χάριζε σε αυτούς που πεινούσαν το πνευματικό ψωμί, τον Λόγο δηλαδή του Θεού. Βοηθούσε ακόμη τους αδικούμενους, υπερασπιζόταν τις χήρες, προστάτευε τα ορφανά και παρηγορούσε τους θλιμμένους. Τέλος ετοιμαζόταν να γυρίσει στην επαρχία του. Είχε όμως την προαίσθηση ότι δεν θα ξαναδεί το ποίμνιό του και παρέδωσε τον εαυτό του στο Άγιο Πνεύμα, που τον καθοδηγούσε. Μπήκε στο πλοίο με κατέθυνση την Κρήτη. Όταν όμως το πλοίο περνούσε έξω από την Ερεσό της Λέσβου είπε << εδώ πρέπει να αποδώσω εις τον Θεόν την εικόνα ήν μοι έδωκεν>>. Έτσι και έγινε. Εκεί στην Ερεσό εκοιμήθει το 740
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
Αινέσωμεν συμφώνως της Κρήτης τον ποιμένα και τον ποιητήν του Μεγάλου Κανόνος και αριστέα Ανδρέαν τον ένδοξον πιστοί και μέγιστον προστάτην Ερεσού και βοήσωμεν οι πάντες τω Χριστώ τω σωζωντι ημάς εκ πειρασμού Δόξα τη αγαθότητι τη ση δόξα τη ευσπλαγχνία σου δόξα τη οικονομία σου μόνε φιλάνθρωπε.
Γιάννης Βαφίας δια την αντιγραφή από έκδοση του ΙΝ Αγίου Ανδρέα Σκάλας Ερεσού Λέσβου.

No comments:

Post a Comment