Ο εξαίρετος βιογράφος, του Μεγίστου της οικουμένης, ο Αρριανός, στο έργο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις» περιγράφει (άλλο) ένα περιστατικό στο οποίο καθιερώνεται το μεγαλείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο Αλέξανδρος στην επιστροφή του από την εκστρατεία στην Ινδική, με τους στρατιώτες του διέσχισε την έρημο της Γεδρωσίας. Μια περιοχή άνυδρη και εξαιρετικά δύσκολη.
Αρριανού, «Αλεξάνδρου Ανάβασις», βιβλίο έκτο, 26.
Διαβάζουμε:
"Θεωρώ πως σε τούτο το σημείο πρέπει να αναφερθώ σε
μια πράξη του Αλεξάνδρου, που δεν είναι λιγότερο αξιόλογη από άλλα επιτεύγματα.
Το στράτευμα περπατούσε καταμεσής της ερήμου και η ζέστη ήταν τρομερή.
Βιάζονταν να φτάσουν σε μέρος με νερό, αλλά αυτό απείχε πολύ ακόμη. Ο
Αλέξανδρος, καταβεβλημένος από την δίψα, προχωρούσε μπροστά πεζός, αν και
δυσκολευόταν πολύ. Όταν όμως έβλεπαν ο ένας τον άλλον να υποφέρει, άντεχαν
καλύτερα και τη δική τους ταλαιπωρία,
πράγμα συνηθισμένο σε τέτοιες καταστάσεις.
Κάποιοι ψιλοί παρέκλιναν από την πορεία των υπολοίπων και έψαξαν για νερό.
Πραγματικά ανακάλυψαν μια μικρή πηγή σε μια ρηχή χαράδρα.
Συγκέντρωσαν λοιπόν το νερό και το πήγαν στον Αλέξανδρο σαν να του πήγαιναν ένα
πολύτιμο δώρο. Φτάνοντας, το έβαλαν σε ένα κράνος και το έφεραν στον βασιλιά.
Εκείνος το πήρε, τους μίλησε με λόγια επαινετικά για την πράξη τους και μετά
μπροστά σε όλους, το έχυσε! Ήταν τέτοιο το κουράγιο που πήραν οι άνδρες από
αυτή την ενέργεια, που φάνηκε σαν να ήπιαν όλοι από το νερό που εκείνος
έχυσε".
No comments:
Post a Comment