Άγιος Χαράλαμπος 10 Φεβρουαρίου

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

 Των αγίων Μαρτύρων τα κατορθώµατα θαυµάστηκαν από τις ουράνιες Δυνάµεις, διότι ενώ κατοικούσαν σε θνητό σώµα, κατόρθωσαν να κατα­νικήσουν τον αόρατο εχθρό µε µοναδικά όπλα τη δύναµη του Σταυρού και τη Χάρη του Σωτήρα Χριστού. Στους αγώνες αυτούς των αγίων της Ορθόδοξής µας Εκκλησίας µοναδική σκέψη που κυριαρχούσε στο νου και στην καρδιά τους ήταν η αγάπη και η αφοσίωσή τους στο Σωτήρα Χριστό. Δριµύς ο χειµώ­νας, αλλά γλυκός ο Παράδεισος. Οι συνεχείς θλίψεις και δοκιµασίες σφυρη­λατούσαν τη ψυχή τους που εξαγνιζόταν µέσα στο καµίνι της Χάριτος του Παναγίου Πνεύµατος. Με την άκαµπτη επιµονή και ανδρεία, χωρίς ποτέ να αποθαρρύνονται, χωρίς να υποστείλλουν τη σηµαία και να ανακόπτουν τη συνέχεια του αγώνα, υπέστησαν τα φριχτά βασανιστήρια του µαρτυρίου για Χάρη της αληθινής εν Χριστώ Πίστεως.

Μέσα από αυτούς τους αγώνες πραγµτοποίησαν τη θέωση και την οµοίωσή τους προς το Θεό. Έλαβαν το στεφάνι της δόξας και απολαµβάνουν την αιώ­νια µακαριότητα µέσα στη Βασιλεία του Θεού' µια Βασιλεία που υπήρξε ετοιµασµένη προαιώνια για Χάρη όλων εκείνων που θα αγωνίζοντ'αι υπέρ Χριστού του Θεού ηµών. Η υποµονή και η πίστη υπήρξαν οι αχώριστες αρε­τές τωγ Μαρτύρων στο πνευµατικό αγώνα τους. Χωρίς αυτές τις αρετές θα ήταν εύκολο να κυριευτούν από ολιγοψυχία, να µαταιώσουν τον καλό αγώνα, να χάσουν το αγωνιστικό τους πνεύµα, µε αποτέλεσµα να µείνουν ανυπερά­σπιστοι στην επιδροµή του Διαβόλου και των εχθρών της Πίστεως.

Όσο καιρό είχαν στραµµένο το νού τους, στο Χριστό προστατεύονταν από τη Χάρη Του. Όταν η καρδιά τους κυριευόταν από ολιγοπιστία, η σκέψη τους στρεφόταν στα φριχτά βασανηστήρια, τότε µε τους λογισµούς της αµφιβολίας απόδιωχναν την προστατευτική Χάρη του Αγίου Πνεύµατος µε αποτέλεσµα να επακολουθήσει η πτώση τους. Οι άγιοι Μάρτυρες, όµως, αυτούς τους λογι­σµούς της αµφιβολίας, της δυσπιστίας και της άρνησής τους κατεπολέµησαν. Ο αγώνας τους δεν περιορίζεται µόνο εναντίον των ορατών εχθρών, των ειδωλολατρών Αυτοκρατόρων, των ηγεµόνων και των δικαστών, αλλά επε­κτείνεται εναντίον του ίδιου του Διαβόλου, του σκοτεινού πνευµατικού όντος που ηθικά και ουσιαστικά καταπολεµά το έργο του Θεού, την Εκκλησία του Χριστού και τους πιστούς υπηρέτες και δούλους του Κυρίου.

Πολλές φορές αντίκρυσαν την καταφρόνηση των άλλων, τη χλεύη και την ειρωνεία, τη δυσφήµιση και τη συκοφαντία, απλώς και µόνο επειδή υπήρξαν γνήσιοι µαθητές του Κυρίου. Πολές φορές οι στενοί συγγενείς καταφέρονταν εναντίον των Μαρτύρων, όπως ακριβώς το προείπε ο Κύριος λέγοντας «ότι εχθροί του ανθρώπου, οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. 10:36). Και πόσες περιπτώσεις δεν έχουµε, όπου παιδιά παρέδιδαν τους χριστιανούς γονείς τους ή γονείς έφταναν στο απάνθρωπο σηµείο να θανατώσουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Γιατί ήταν χριστιανοί!

Το µεγαλείο των Μαρτύρων της Πίστεώς µας βρίσκεται στην απέραντη αγάπη τους για τους βασανιστές τους. Εκείνοι φέρονταν µε πάθος και κακία, στους οµολογητές της Χριστιανικής Πίστεως, ενώ αυτοί µε αγάπη τους καλού­σαν στη σωτηρία. Οι µάρτυρες δεν άφηναν ούτε µια στιγµή ανεκµετάλλευτη, αλλά µε δυναµισµό και απερίγραπτη καλωσύνη συµβούλευαν τους βασανιστές τους να αφήσουν την πλάνη και να έρθουν στο δρόµο της αληθινής θεο­γνωσίας. Οι µάρτυρες προσπαθούσαν µέσα από τα βασανιστήρια, µέσα από τις φυλακές, µέρα από τους τόπους εξορίας να προτρέψουν όλους να ακολου­θήσουν το δρόµο του Σταυρού και οι ειδωλολάτρες απαντούσαν µε ύβρεις και µε τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Εκείνοι προσπαθούσαν να ελκύσουν τους διώχτες τους από τα βάθη της κόλαση ς και αυτοί τους πρόσφεραν περισ­σότερα κολαστήρια για να τους οδηγήσουν στην άρνηση. Οι Μάρτυρες ευερ­γετούµενοι από τα βασανιστήρια θυσιάζονταν υπέρ Χριστού έλπιζαν στην αιώνια µακαριότητα.

Η υποµονή των αγίων δεν πρέπει να ληφθεί σαν µία µοιρολατρία και απρα­ξία, αλλά είναι δύναµη και χάρισµα Θεού. Εκείνος, που υποµένει µέχρι το τέλος σώζεται, λέει ο Κύριος. Εκείνος, που υποµένει έχει βαθειά συνείδηση της ελευθερίας που του παρέχεται να διαλέξει είτε να αρνηθεί και να ζήσει σ’ αυτό τον κόσµο απολαµβάνοντας υλικά αγαθά και κοσµικές δόξες και τιµές, είτε να υποµείνει µέχρι τέλος το θάνατο, ώστε να στεφανωθεί από τον Ουράνιο Βασιλέα Χριστό. Όλος ο αγώνας περιστρεφόταν γύρω από ποιά απόφαση θα ακoλoυθήσoυν. Η βαθειά τους πίστη στον Ιησού Χριστό, η υπο­µονή και η αγάπη τους για τα ουράνια κατανίκησαν όλα τα µηχανήµατα του αρχέκακου εχθρού.

Η υποµονή των αγίων υπήρξε η τελειότερη µορφή ηρωϊσµού. Ο αγώνας τόυς για την υπεράσπιση της ορθής Πίστεως υπήρξε ένας αγώνας, θάρρους και ακατανίκητης ανδρείας.

Γι’ αυτό συνοδεύεται πάντοτε από σταθερή και ακλόνητη επιµονή. Ο άνθρωπος του Θεού µένει αµετακίνητος στις αρχές και τις κατευθύνσεις του και προ πάντος πιστός στο θέληµα του Κυρίου.

Μία τέτοια µορφή υπήρξε και ο σηµερινός εορταζόµενος άγιος ιεροµάρτυ­ρας Χαράλαµπος, ο οποίος ακολουθώντας το παράδειγµα του Κυρίου απαρ­νήθηκε όλα τα κοσµικά πράγµατα και σήκωσε µε θερµή πίστη το Σταυρό του Χριστού. Ιερέας και Μάρτυρας ο άγιος Χαράλαµπος. Διπλή η τιµή, διπλό και το στεφάνι της νίκης. Διότι από την παιδική του ηλικία αγωνιζόταν να κρατή­σει την ψυχή και το σώµα του καθαρό από κάθε αµάρτηµα που µολύνει τον άνθρωπο. Υπέρµαχος της αρετής, της παρθενίας και της αγνότητας έλαµψε σαν φωτεινό παράδειγµα σ’ όλους τους κατοίκους της Μαγνησίας. Τα λόγια του Κυρίου «εσείς είστε το φως του κόσµου» εφαρµόζονταν κατά λέξη στον άγιο Χαράλαµπο, διότι µε την παραδειγµατική του ζωή προσέλκυε πολλούς ειδωλολάτρες στην Ορθόδοξος Πίστη. Αυτή εξάλλου υπήρξε η αιτία που τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν σε δίκη µπροστά στον βασιλιά Σεβήρο. Μετά από πολλά βασανιστήρια παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού.

Το άγιο και πανσεβάσµιο λείψανο του αγίου διαµοιράστηκε παντού, Χάρη ευλογίας, και υπάρχει αστείρευτη πηγή γιατρειάς κάθε ασθένειας.

Ο Θεός αντιδοξάζει εκείνους που Τον δόξασαν στη γη. Και η σηµερινή γιορτή δεν αποτελεί απλά µια µορφή δόξας και τιµής στον ιεροµάρτυρα του Χριστού, αλλά υπενθυµίζει σ’ όλους µας, ιερείς και λαϊκούς, πως πρέπει ο καθένας µας να ζούµε µε αγνότητα ψυχής και καθαρότητα ζωής στη δύσκολη εποχή που ζούµε. Εάν τότε συλλαµβάνονταν οι Μάρτυρες για να αρνηθούν το Χριστό, εµείς, σήµερα καλούµαστε καθηµερινά να οµολογούµε µε παρρη­σία την πίστη µας στο Σωτήρα µας µπροστά στη διεφθαρµένη κοινωνία.

Η εποχή µας είναι δύσκολη, γιατί η αδιαφορία κυρίεψε τις ψυχές πολλών Χριστιανών. Εάν η ηθική αδράνησε, εάν η αγάπη πάγωσε, εάν ο σεβασµός των µικρότερων στους µεγαλείτερους ελαττώθηκε, εάν ειρωνεύεται και χλευ­άζεται ο ενάρετος και καλός σε όλα Χριστιανός είναι γιατί η αδιαφορία προ­ξένησε αυτά τα κακά. Η αδιαφορία των γονιών της πολιτείας και των υπευ-­θύνων της Εκκλησίας άνοιξε την πόρτα στο «δεν πειράζει το ένα, δεν πειρά­ζει το άλλο», µε αποτέλεσµα χωρίς να το συνειδητοποιήσουµε η Πίστη να χαλαρώσει και ο ενάρετος βίος να γίνεται όλο και πιο σπάνιος.

Μέσα σ’ αυτή την καταιγίδα της εισροής των σκοτεινών ρευµάτων, ιδεών και αντιλήψεων µιας υλιστικής κοινωνίας, η Ορθόδοξος Εκκλησία προβάλλει τη µνήµη των αγίων Μαρτύρων µε σκοπό να ενθαρρύνει την πίστη µας, να συµπαρασταθεί στους αγώνες µας και να µας διαβεβαιώσει για µιά ακόµη φορά, ότι εκείνος που αγωνίζεται για το Ευαγγέλιο και το Χριστό δε χάνεται αλλά δοξάζεται. Ας µην ξεχνάµε, αδελφοί µου, ότι ούτε πλούτη, ούτε κτή­µατα, ούτε κοσµικές δόξες κοσµούν τη ψυχή του ανθρώπου, αλλά οι αρετές της αγάπης, της ελεηµοσύνης, της ανεξικακίας, της ευσπλαγχνίας, της υποµο­νής κατά της αγίας ταπείνωσης. Μέσα από το σύγχρονο µαρτύριο της ζωής ας παρακαλέσουµε το Χριστό, διά πρεσβειών του αγίου ιεροµάρτυρα Χαραλάµπους, να µας χαρίσει την πρέπουσα πίστη, ώστε µε υποµονή να διανύoυµε τον αγώνα που βρίσκεται µπροστά µας και νικηφόρα να εισέλθουµε στην Ουράνια Αυτού Βασιλεία, όπου µαζί µε όλους τους αγίους θα δoξoλoγoύµε τον Κύριό µας εις τους αιώνας των αιώνων.