Α΄. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει νὰ ὑπάγῃ εἰς ἕνα τόπον τῆς ἄλλης ζωῆς, μένοντας ἀθάνατος κατά τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα, ἢ εἰς τὸν Παράδεισον ἢ εἰς τὴν κόλασιν· Τοῦτον τὸν τόπον κάθε ἕνας τὸν ἑτοιμάζει ἀπὸ ταύτην τὴν ζωήν, ἢ μὲ τὰ καλὰ ἔργα ἢ μὲ τὰ κακά.
Β΄. Ὁ διάβολος μὲ ὀλίγην ἡδονὴν καὶ ἀπόλαυσιν προσωρινήν, μὲ καλεῖ διὰ νὰ
βάλω τὴν ἀθανασίαν μου εἰς τὴν κόλασιν καὶ συντρέχω.
Γ΄. Ὁ Κύριος μοῦ φωνάζει νὰ βάλω μὲ ὀλίγην μετάνοιαν τὴν ἀθανασίαν μου εἰς
τὸν Παράδεισον καὶ δὲν συντρέχω· ὢ πόσον μωρός! Ὤ πόσον ἄγνωστος εἶμαι ἐγώ!
Σήμερον στοχάσου συχνάκις τὴν ἀθανασίαν σου καὶ διὰ νὰ τὴν λάβῃς εὐτυχῆ εἰς
τὸν Παράδεισον, βάλε μεσίτην εἰς τὸν Θεὸν τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
No comments:
Post a Comment