" - Παππούλη, πεθαίνω...Πες του Χριστούλη να με δεχτεί..."

Προχθές γυρίζοντας από έναν Εσπερινό, πέρασα από την Ομόνοια. Πλήθος νέων ήταν μαζεμένοι γύρω από ένα παιδί. Στο χέρι του κρατούσε την τελευταία σύριγγα του θανάτου.

Τον πλησίασα και με δακρυσμένα μάτια φώναξε:

- Βοήθεια, βοήθεια πεθαίνω!...

Έτρεξα κοντά του, τον αγκάλιασα.

Με σπασμένη φωνή μου είπε:

- Παππούλη, πεθαίνω, διάβασέ μου μία ευχή...

Γονάτισα, του διάβασα μία ευχή.

Ψέλλισε ίσα-ίσα:

- Πες του Χριστούλη να με δεχτεί...

Και ξεψύχησε, μέσα στην αγκαλιά μου, άγνωστος μεταξύ αγνώστων.

Φεύγοντας, ψιθύρισα μία προσευχή:

"Χριστέ μου, μία λέξη είπε ο ληστής και τον δέχτηκες στην Βασιλεία Σου, δέξου και την ψυχή αυτού του παιδιού Σου"...

* Από τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου «Λουλούδια ἀπὸ τοὺς κήπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας»

 + Μητροπολίτης Πατάρων Ειρηναίος

πηγή: http://www.anaplastiki.gr/