Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει

"Εγώ θα σ’ το πω απλά και ανθρώπινα, στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο, γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.

Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις. Δεν θα συμβεί ποτέ.

Μην περιμένεις να βρεθούν οι τέλειες συνθήκες για να πεις «θα ζήσω». Ζήσε σήμερα.

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγο, γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ.

Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.

Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά, γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.

Μην περιμένεις να βρεις το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα. Κοίτα από τα παράθυρα και δες το. Στην ανάγκη βγες στην ταράτσα, μην το καθυστερείς.

Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ένα «ον» που κατεβαίνει από τους ουρανούς σε μορφή χολιγουντιανής ταινίας. Απλά δεν θα συμβεί ποτέ και θα χάσεις την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητά σου.

Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο. Ξεκίνα έστω και μόνος. Στην διαδρομή, θα συναντήσεις συνοδοιπόρους."

Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις. Συνήθως οι απαντήσεις έρχονται όταν σταματήσουμε να ρωτάμε.

Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό, γιατί δεν υπάρχει. Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες, φεύγε μακριά. Είναι ψυχολογικό δεκανίκι. Η τελειότητα ανήκει μονάχα στον Θεό.

Οπότε τι κάνω ; Μπορούμε απλά να συμφιλιωθούμε με την αδυναμία και την ατέλειά μας. Εμένα και του άλλου. Του κόσμου που μας περιβάλλει.

Ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ με δοξολογία και ευχαριστία. Συμφιλιωμένος με την πραγματικότητα της ζωής και συνδεδεμένος με τον Θεό, αρχίζω αργά, απαλά, και δίχως βία εσωτερική, να κάνω αυτό που μπορώ και αντέχω σε κάθε περίσταση.

Π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος – Κάθε τέλος μια αρχή – σελ. 29-31.