Κάποτε ένας άνθρωπος προσπαθούσε να ξεφύγει από έναν τρομακτικό μονόκερω.

Κάποτε  ένας άνθρωπος προσπαθούσε να ξεφύγει από έναν τρομακτικό μονόκερω. Ενώ έτρεχε για να ξεφύγει, έπεσε σε έναν λάκκο, πρόλαβε όμως να πιαστεί από ένα δέντρο. Μόλις σκέφθηκε ότι ήταν εκτός κινδύνου, κοίταξε κάτω και είδε κάτω από το δέντρο δύο ποντικούς, έναν μαύρο κι έναν άσπρο, να ροκανίζουν σιγά-σιγά τον κορμό τού δέντρου. Ύστερα, κοιτάζοντας πιο χαμηλά, είδε ένα τεράστιο αποκρουστικό ερπετό με τα σαγόνια του ανοιγμένα, έτοιμο να τον κατασπαράξει μόλις έπεφτε το δέντρο. Επίσης είδε τέσσερα μικρότερα δηλητηριώδη φίδια να πλησιάζουν τα πόδια του, εκεί όπου στεκόταν. Όταν κοίταξε πάνω από το κεφάλι του, εντόπισε λίγο μέλι επάνω σ’ ένα κλαδί. Τότε, λησμονώντας όλους τούς κινδύνους πού τον περιέβαλλαν, τέντωσε το χέρι του για να φθάσει αυτή την ελάχιστη γλυκύτητα στο δέντρο.

Η ερμηνεία της ιστορίας:

Ο μονόκερως αντιπροσωπεύει τον θάνατο, πού από τον Αδάμ μέχρι σήμερα καταδιώκει κάθε άνθρωπο για να τον θανατώσει. Ο λάκκος, πού εμπεριέχει κάθε είδος κινδύνου, είναι ο κόσμος, η κοσμική ζωή. Το δέντρο είναι ο δρόμος της ζωής μας. Ο άσπρος και ο μαύρος ποντικός είναι οι μέρες και οι νύχτες, πού διαδέχονται η μία την άλλη μικραίνοντας τον χρόνο ζωής μας, μέχρι τον θάνατο. Το πελώριο και αποκρουστικό ερπετό είναι ή κόλαση τού Άδη. Τα τέσσερα δηλητηριώδη φίδια είναι τα τέσσερα στοιχεία από τα οποία συντίθεται το σώμα τού ανθρώπου. Το λιγοστό μέλι επάνω στο κλαδί τού δέντρου είναι ή ελάχιστη γλυκύτητα πού έχει να προσφέρει ο πρόσκαιρος βίος στον άνθρωπο. Ω, αν μπορούσαν οι άνθρωποι να μην αιχμαλωτίζονται απ’ αυτήν την ασήμαντη απόλαυση, πού τούς κάνει να ξεχνούν τούς φοβερούς κινδύνους γύρω τους και τούς καταποντίζουν στην αιώνια καταστροφή

«Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς - Ο Πρόλογος της Αχρίδος - Νοέμβριος»