— Υπάρχει σωτηρία για μένα;

Δύο κυρίες από τα Καλάβρυτα είχαν μεγάλη ευλάβεια στον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη και τον επισκέπτονταν συχνά.

Εστενοχωρούντο όμως, γιατί είχαν έναν αδελφό κομμουνιστή που αν και τελείως αμόρφωτος είχε χάρισμα λόγου και έπειθε τους ανθρώπους. Αυτός λοιπόν με τα λόγια του, είχε ξεσηκώσει εφτά χωριά και τα είχε μεταστρέψει στον κομμουνισμό.

Τις δε αδελφές του που πήγαιναν στον Άγιο γέροντα, τις κορόϊδευε συνέχεια...

Κάποια φορά μετά από πολλά παρακάλια οι αδελφές του κατάφεραν, να τον πάρουν μαζί τους στο Μήλεσι.

Μόλις μπήκαν μέσα στο κελάκι λέει ο κομμουνιστής αδερφός στο γέροντα:

— Ρε παπά, πες μου και μένα από αυτές τις ιστοριούλες που λες και ξεσηκώνεις τις γυναίκες...

Και ο Άγιος Πορφύριος του λέει:

— Πάρε πρώτα τη καρέκλα και κάθισε. Δεν μου λες, εκείνο το κακό που έκανες στον γιο του παπά τον 22 χρονο , που στο γόνατο

σου , του έκοψες το κεφάλι με τη κονσέρβα, το έχεις εξομολογηθεί;

Τα έχασε ο κομμουνιστής. Πετάει τη καρέκλα πέφτει μπρούμυτα και αρχίζει να κλαίει με λυγμούς και αναφιλητά. Λέει στον παππούλη:

— Υπάρχει σωτηρία για μένα;

— Υπάρχει, πως δεν υπάρχει. Αλλά υπάρχει ένα επιτίμιο. Θα πας σε αυτά τα χωριά που τα έριξες στην αθεΐα και θα τους κηρύξεις  το Χριστό, να τα ξανακάνεις να αγαπήσουν τον Χριστό και την Πατρίδα. Και όταν το κάνεις αυτό, ο Χριστός μας θα σε συγχωρήσει.

Πράγματι για πολύ καιρό γυρνούσε τα σπίτια των χωριών αυτών ένα — ένα τα σπίτια των χωριών αυτών κηρύττοντας το Χριστό και στις επόμενες εκλογές σε κείνα τα μέρη δεν βρέθηκε ούτε μια ψήφος υπέρ του κομμουνισμού ...!!!