Δεν υπάρχει πιο ολέθριο πάθος από το φθόνο

 

Ο φθόνος είναι καταστροφή της ζωής, κακοποίηση της φύσεως, έχθρα προς αγαθά που χαρίζει ο Θεός, εναντίωση προς το Θεό.

Τι ήταν εκείνο που εξαγρίωσε τον αρχέκακο διάβολο να αναλάβει πόλεμο εναντίον των ανθρώπων; Δεν ήταν ο φθόνος;

Ο φθόνος τον έκαμε να εκδηλωθεί φανερά ότι είναι θεομάχος, δυσανασχέτησε εναντίον του Θεού για τη μεγάλη δωρεά που έκαμε στον άνθρωπο, και αφού δεν μπορούσε να εκδικηθεί το Θεό, πολέμησε τον άνθρωπο.

Τα ίδια ακριβώς αποδείχθηκε ότι έκαμε και ο Κάιν, ο πρώτος μαθητής του διαβόλου, που διδάχτηκε απ' αυτόν τις δύο αδελφές κακίες τον φθόνο και το φόνο. Αυτές συνέδεσε και ο Απόστολος Παύλος λέγοντας: <<Είναι γεμάτοι από φθόνο και φονική διάθεση>>. Τι ήταν λοιπόν αυτό που έκαμε ο Κάιν; Είδε την τιμή που έκανε ο Θεός στον Άβελ και άναψε από τη ζήλια του. Εφόνευσε αυτόν που τίμησε ο Θεός(τον Άβελ), για να προσβάλλει το Θεό που τον ετίμησε. Επειδή δηλαδή δεν μπορούσε να τα βάλει με το Θεό, έγινε αδελφοκτόνος.

Ας αποφύγουμε, το φθόνο, την αρρώστια που είναι δάσκαλος της θεομαχίας,  μητέρα της ανθρωποκτονίας, ανατροπή της φύσεως, παραγνώριση της συγγένειας, η πιο παράλογη συμφορά.

Ας φυλαχτούμε λοιπόν, αδελφοί, από το πάθος του φθόνου, για να μη γίνουμε κοινωνοί( συμμέτοχοι) στα έργα του διαβόλου και καταδικαστούμε μαζί του με την ίδια καταδίκη.

Μέγας Βασίλειος