Το κινητό που έχασε το σήμα του

O Νίκος ήταν όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής του  πάντα με το κινητό στο χέρι.

Εκεί είχε τα πάντα: φίλους, μουσική, ειδήσεις, ακόμη και τα όνειρά του.

Κάθε πρωί, πριν ακόμα πει “Καλημέρα”, άνοιγε το κινητό του. Κάθε βράδυ, το έκλεινε τελευταίο.

Μια μέρα, καθώς πήγαινε εκδρομή με την παρέα του, το σήμα χάθηκε.

Προσπάθησε να ξανασυνδεθεί, αλλά τίποτα.

Στην αρχή εκνευρίστηκε. Ένιωθε «κομμένος» από τον κόσμο.

Χωρίς internet, χωρίς ειδοποιήσεις, χωρίς… ζωή, όπως νόμιζε.

Κάθισε τότε λίγο μόνος, στην άκρη ενός λόφου.Ησυχία.

Για πρώτη φορά εδώ και καιρό, άκουσε τον άνεμο και μετά, κάτι ακόμα μια φωνή μέσα του, ήσυχη αλλά δυνατή:

«Παιδί Μου, έχεις πάντα σήμα με Εμένα.

Μόνο που Εσύ δεν το αναζητάς.»

Σώπασε.......

Κατάλαβε ότι τόσο καιρό έψαχνε “σήμα” παντού στους ανθρώπους, στα likes, στην φασαρία  μα όχι στην καρδιά του, εκεί όπου ο Θεός περίμενε πάντα να “συνδεθεί”.

Όταν γύρισε σπίτι, το κινητό του ξαναβρήκε σήμα.Αλλά κάτι είχε αλλάξει.

Τώρα, κάθε πρωί, πριν ανοίξει το κινητό, ανοίγει πρώτα την Αγία Γραφή ,έστω ένα μικρό απόσπασμα, όσο χρόνο θα ξόδευε να σκρολάρει στα κοινωνικά δίκτυα.

Και ανακάλυψε πως λίγα λεπτά με τον Θεό, γεμίζουν περισσότερο την ψυχή του από ώρες ολόκληρες στην οθόνη.

«Δεν ζει ο άνθρωπος μόνο με άρτο, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού.» (Ματθαίος 4:4)

Αν διαθέταμε στην προσευχή και στον Λόγο του Θεού όσο χρόνο δίνουμε στις οθόνες μας, ο κόσμος μέσα μας θα είχε φως, ειρήνη και νόημα.Το σήμα του Θεού δεν χάνεται ποτέ , μόνο χρειάζεται να θυμηθούμε να ανοίξουμε το “Wi-Fi” της ψυχής μας.

π. Αθανάσιος