ΕΜΠΡΟΣ! (Ποίηση)

Ἐμπρός! Ὁλόρθοι, ἀτρόμαχτοι.

Μαυρίλα, ἀστροπελέκι.

Νά τὸ σπαθί, γοργάστραψε,

καὶ νά ἡ βροντή, τουφέκι.

Στὸν Πίνδο ἀπ’ τὸν Ταΰγετο

καὶ στὰ Βαλκάνια ὥς πέρα

μιὰ φλόγα, μιὰ φοβέρα

κι ἕνας ὁ νοῦς: Ἐμπρός!

Ἐμπρός, ἀδέρφια, ἀτράνταχτοι,

κι ἂς πέφτῃ ἀστροπελέκι.

Νά τὸ σπαθί, γοργάστραψε,

βρόντησε τὸ τουφέκι.

Κρήτη, ὁ Μωριᾶς, ἡ Ρούμελη,

ἐμπρός. Ἡ Ἑλλάὃα λάμπει,

ἀχολογᾶν οἱ κάμποι,

καῖνε οἱ καρδιες. Ἐμπρός!

Κ. Παλαμᾶς