Το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε
για τους κεκοιμημένους είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε, για
να κόψουμε τα ελαττώματα μας και να λαμπικάρουμε την ψυχή μας.
Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγματα και από
τα ψυχικά πάθη, εκτός από τη δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την
ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας.
Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά όταν ένας απόγονος τους
είναι κοντά στο Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε
υποφέρουν οι κεκοιμημένοι γονείς μας, ο παππούς μας, ο προπάππος μας, όλες οι
γενεές.
Αν όμως είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, ευφραίνονται,
γιατί και αυτοί έγιναν συνεργοί να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιο τρόπο
υποχρεώνεται να τους βοηθήσει. Αυτό δηλ. που θα δώσει χαρά στους κεκοιμημένους
είναι να αγωνισθούμε να ευαρεστήσουμε στον Θεό με τη ζωή μας, ώστε να τους
συναντήσουμε στον Παράδεισο και να ζήσουμε όλοι μαζί στην αιώνια ζωή.
Επομένως, αξίζει τον κόπο να χτυπήσουμε τον παλιό μας
άνθρωπο, για να γίνει καινός και να μη βλάπτει πια ούτε τον εαυτό του ούτε τους
άλλους ανθρώπους, αλλά να βοηθά και τον εαυτό του και τους άλλους, είτε ζώντες
είναι είτε κεκοιμημένοι.
Αγ. Παΐσιος
No comments:
Post a Comment