-Να μετανοήσουμε αγαπητοί μου, γιατί αλλιώς είμαστε χαμένοι...

 

Μια μέρα επισκέφτηκε τον αγιο Σεραφειμ  στη Βιριτσα μια γυναίκα:

-Ο γιος μου πίνει, έχει ζωή άμαρτωλή και εμένα με χτυπάει. Όλη την ημέρα κλαίω. Σας παρακαλώ παππούλη κάντε προσευχή γι’ αυτόν.

–Να ευχαριστείς τον Κύριο γι’ αυτά που σου γίνονται.

-Γιατί παππούλη;

–Αν αυτός ο γιος σου δεν έπινε, δεν θα πήγαινες στην εκκλησία και σε μένα δεν θα ερχόσουν. Πήγαινε, να προσεύχεσαι για τον γιο σου, ούτε ένα δάκρυ της μητέρας δεν θα χαθεί. Η προσευχή της μητέρας έχει πολλή δύναμη. Ο γιος σου θα πεθάνει χριστιανός.

Όλα έγιναν όπως το είπε ο Γέροντας. Ο γιος της αρρώστησε από καρκίνο και πέθανε μέσα σε λίγους μήνες. Αλλά τι μετάνοια έδειξε! Δεν σταμάτησε να χύνει δάκρυα. Απ’ όλους ζητούσε συγγνώμη και έλεγε:

-Να μετανοήσουμε αγαπητοί μου, γιατί αλλιώς είμαστε χαμένοι...

Πέθανε χαρούμενος, συμφιλιωμένος με τον Θεό. Πριν πεθάνει κάλεσε τον ιερέα, εξομολογήθηκε και κοινώνησε. Η μητέρα του μετά το θάνατο του γιου της όλη την ζωή της την αφιέρωσε στη διακονία της Εκκλησίας...