Ο Άσωτος υιός

Ένας πατέρας δύο γιούς

τους είχε για καμάρι

μα ο μικρότερος υιός

του ζήτησε μια χάρη...

Μερίδιο κληρονομιάς

ζητά απ'τον πατέρα

κι έφυγε στα μακρινά

κι από το σπίτι πέρα...

Έζησε άσωτη ζωή,

ξόδεψε τα λεφτά του

και άστεγος κατέληξε

δίχως ζωή μπροστά του.

Και πήρε την απόφαση

στον οίκο να γυρίσει

στον δόλιο τον πατέρα του

που είχε πίσ'(ω) αφήσει...

Τον είδε από μακριά

κι έτρεξε να τον φτάσει

και γλέντι του οργάνωσε

για να το εορτάσει...

Μόσχο καλό του έσφαξε

τραγούδια του 'χε βάλει

που γύρισε το σπλάχνο του

στην στέγη τους και πάλι...

Τότε ο μεγαλύτερος

τον αδερφό ζηλεύει,

οργή τον περιτύλιγε

αντί να τον πενεύει...

Ακόμα κι ο πιο άσωτος

στο πλάι του Πατέρα

αίρει τις αμαρτίες του

τη νύχτα κάνει μέρα...

Ημών τα ανομήματα

ο Κύριος τα σβήνει

και με περίσσια προσευχή

συγχώρεση μας δίνει...

Ουδείς δεν είναι άξιος

κάποιον να κατακρίνει

γιατί ο Παντοδύναμος

μπορεί μόνο να κρίνει...

~Αργυρώ~