Το κινητό που έχασε το σήμα του

O Νίκος ήταν όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής του  πάντα με το κινητό στο χέρι.

Εκεί είχε τα πάντα: φίλους, μουσική, ειδήσεις, ακόμη και τα όνειρά του.

Κάθε πρωί, πριν ακόμα πει “Καλημέρα”, άνοιγε το κινητό του. Κάθε βράδυ, το έκλεινε τελευταίο.

Μια μέρα, καθώς πήγαινε εκδρομή με την παρέα του, το σήμα χάθηκε.

Προσπάθησε να ξανασυνδεθεί, αλλά τίποτα.

Στην αρχή εκνευρίστηκε. Ένιωθε «κομμένος» από τον κόσμο.

Χωρίς internet, χωρίς ειδοποιήσεις, χωρίς… ζωή, όπως νόμιζε.

Κάθισε τότε λίγο μόνος, στην άκρη ενός λόφου.Ησυχία.

Για πρώτη φορά εδώ και καιρό, άκουσε τον άνεμο και μετά, κάτι ακόμα μια φωνή μέσα του, ήσυχη αλλά δυνατή:

«Παιδί Μου, έχεις πάντα σήμα με Εμένα.

Μόνο που Εσύ δεν το αναζητάς.»

Σώπασε.......

Κατάλαβε ότι τόσο καιρό έψαχνε “σήμα” παντού στους ανθρώπους, στα likes, στην φασαρία  μα όχι στην καρδιά του, εκεί όπου ο Θεός περίμενε πάντα να “συνδεθεί”.

Όταν γύρισε σπίτι, το κινητό του ξαναβρήκε σήμα.Αλλά κάτι είχε αλλάξει.

Τώρα, κάθε πρωί, πριν ανοίξει το κινητό, ανοίγει πρώτα την Αγία Γραφή ,έστω ένα μικρό απόσπασμα, όσο χρόνο θα ξόδευε να σκρολάρει στα κοινωνικά δίκτυα.

Και ανακάλυψε πως λίγα λεπτά με τον Θεό, γεμίζουν περισσότερο την ψυχή του από ώρες ολόκληρες στην οθόνη.

«Δεν ζει ο άνθρωπος μόνο με άρτο, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού.» (Ματθαίος 4:4)

Αν διαθέταμε στην προσευχή και στον Λόγο του Θεού όσο χρόνο δίνουμε στις οθόνες μας, ο κόσμος μέσα μας θα είχε φως, ειρήνη και νόημα.Το σήμα του Θεού δεν χάνεται ποτέ , μόνο χρειάζεται να θυμηθούμε να ανοίξουμε το “Wi-Fi” της ψυχής μας.

π. Αθανάσιος

Ὄταν διαβάζεται ὁ ἑξάψαλμος....

Τό σταυρό μας μποροῦμε νά κάνουμε στήν ἀρχή καί στό τέλος τοῦ Ἑξάψαλμου. Σ’ ὅλη ὅμως τή διάρκεια αὐτοῦ, ἀκόμη καί στό μέσον του, ὅταν λέγουμε τά «Δόξα… Καί νῦν… Ἀλληλούια…» ΔΕΝ κάνουμε τό σταυρό μας, ἀλλά παρακολουθοῦμε «ἐν πάσῃ σιωπῇ καί κατανύξει» τόν Ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος «μετ’ εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ», διαβάζει τόν Ἑξάψαλμο.

Διότι ὁ χρόνος αὐτός τῆς ἀναγνώσεως προεικονίζει τό χρόνο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου μέ φόβο καί τρόμο θά ἀναμένουμε τήν τελική κρίση Του γιά ἐμᾶς.

Καί, ὅπως τότε, ἔτσι καί τώρα θά πρέπει σιωπῶντες, ὄρθιοι, ἀκίνητοι, χωρίς μετακινήσεις ἤ, προπαντός, χωρίς καί τούς παραμικρούς θορύβους, νά παρακολουθοῦμε τήν ἀνάγνωση αὐτή.

(Ἰδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στίς ἑσπερινές ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, οἱ ὁποῖες εἶναι ὁ Ὄρθρος τῆς ἑπομένης. Διότι τότε, ἀφηρημένοι, μπαίνουμε στούς Ναούς χωρίς νά προσέχουμε, ἐάν ἐκείνη τήν ὥρα διαβάζεται ὁ Ἑξάψαλμος. Σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις θά πρέπει νά παραμένουμε ἀκίνητοι στήν εἴσοδο τοῦ Κυρίως Ναοῦ καί μετά τό πέρας τῆς ἀναγνώσεως νά μετακινούμαστε γιά νά καταλάβουμε τή θέση μας).

Ὁ ἑξάψαλμος ἀποτελεῖται ἀπό ἀπό τούς ἑξῆς ψαλμούς:

3ος: Εἰκονίζει τήν σταθερή ἐλπίδα τῆς ψυχῆς στό Θεό.

37ος: Θρῆνος τῆς ψυχῆς γιά τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν.

62ος: Ἁπαλή παρηγορητική πρωϊνή προσευχή.

87ος: Δέηση ψυχῆς τσακισμένης ἀπό τίς συμφορές.

102ος: Προσευχή εὐγνωμοσύνης γιά τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ.

142ος: Θερμή παράκληση βοήθειας.

 

Ὁ ἑξάψαλμος εἶναι ἡ κατανυκτική ἀνάγνωση (ὅλοι ὄρθιοι) τῶν 6 παραπάνω ἀπό τούς 150 ψαλμούς , τούς ὁποίους ἔγραψε ὁ Δαβίδ. Εἶναι συγχρόνως ὕμνος, δέηση, προφητεία.

 

ΠΗΓΗ : "ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ", ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

 

Νά λέγεις παιδί μου τήν εὐχή·

 

Νά λέγεις παιδί μου τήν εὐχή·

"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με", ἡμέρα καί νύχτα συνέχεια.

 

Ἡ εὐχή θά τά φέρει ὅλα, ἡ εὐχή περιέχει τά πάντα:αἴτηση,

 παράκληση, πίστη,  ὁμολογία, θεολογία...

Ἡ εὐχή θά φέρει ὀλίγον κατ' ὀλίγον: εἰρήνη, γλυκύτητα,  χάρα,

δάκρυα.

Ἡ εἰρήνη καί ἡ γλυκύτης θά φέρουν περισσότερον εὐχή καί ἡ εὐχή κατόπιν, περισσότερον εἰρήνη καί γλυκύτητα κ.ο.κ..

Θά ἔρθει στιγμή πού ἄν σταματᾶς τήν εὐχή, θά αἰσθάνεσαι ἄσχημα...

Ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης 

10 Απλές Χριστιανικές Συνήθειες για κάθε μέρα

 1. Πρωινή προσευχή

– Ξεκίνα τη μέρα σου με λίγα λόγια ευχαριστίας στον Θεό.

2. Σταυρός πριν ξεκινήσεις κάτι

– Ό,τι κι αν κάνεις (δουλειά, φαγητό, ταξίδι), κάνε τον σταυρό σου.

3. Να μιλάς με καλοσύνη

– Απόφυγε άσχημα λόγια ή γκρίνια· μίλα με πραότητα.

4. Μια πράξη αγάπης

– Βοήθησε έστω έναν άνθρωπο μέσα στη μέρα (με χαμόγελο, λόγο, ή έργο).

5. Συγχώρεση

– Αν κάποιος σε πειράξει, μην κρατήσεις κακία· συγχώρεσέ τον μέσα σου.

6. Τίμια εργασία

– Δούλεψε ή σπούδασε με υπευθυνότητα και χωρίς αδικία.

7. Αποφυγή καταλαλιάς

– Μην μιλάς πίσω από την πλάτη κανενός· καλύτερα να σιωπάς.

8. Λίγη ανάγνωση από το Ευαγγέλιο ή προσευχητάρι

– Έστω 5 λεπτά, ώστε ο λόγος του Θεού να σε συνοδεύει.

9. Ευγνωμοσύνη

– Να λες «Δόξα τω Θεώ» για τα μικρά και τα μεγάλα της ημέρας.

10. Βραδινός απολογισμός και προσευχή

– Σκέψου τι έκανες καλά, τι λάθη έκανες, ζήτησε συγχώρηση και κοιμήσου ειρηνικά.

Από την Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας.

Γιατί Κοινωνούμε;

 

– Μακαριστού Μητροπολίτου Σιατίστης Παύλου

Τι είναι η Θεία Λειτουργία; Το τραπέζι που μας κάνει ο Πατέρας μας. Μαζευόμαστε γύρω από ένα «τραπέζι», την Αγία Τράπεζα και εκεί έρχεται ο Πατέρας μας και μας προσφέρει το φαγητό. Και μάλιστα δυο είδη. Το πρώτο ο Λόγος Του το Ιερό Ευαγγέλιο. Και το δεύτερο είναι το Σώμα και το Αίμα Του. Ο Χριστός μας είπε πολύ καθαρά μερικά πράγματα: Το πρώτο «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ», αυτός που κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα μου είναι ενωμένος με εμένα και εγώ είμαι ενωμένος με αυτόν. Το δεύτερο που μας είπε: Αυτός που κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα του Χριστού τον έχει εν την καρδία του, κατοικούντα και μένοντα. Το τρίτο εάν δεν κοινωνήσετε το Σώμα και το Αίμα του Υιού του Ανθρώπου δεν θα ζήσετε. Όχι μερικά χρόνια ακόμα αλλά δεν θα νικήσετε τον θάνατο.

Η Θεία Κοινωνία είναι τροφή για τους πιστούς. Φάρμακο αθανασίας και αντίδοτο του μη αποθανείν.

Θα με ρωτήσει κάποιος είμαστε άξιοι να κοινωνούμε τακτικά; Όχι!  Μα γι’ αυτό κοινωνούμε, γιατί είμαστε ανάξιοι.

Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε άξιοι. Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε καλοί. Κοινωνούμε γιατί είμαστε ανάξιοι, γιατί είμαστε ασθενείς, γιατί θέλουμε να γίνουμε του Χριστού. Και πως θα γίνουμε του Χριστού; Πως γινόμαστε του Χριστού με τα λόγια; Μας το είπε ο Χριστός: «Αυτός που Κοινωνεί του Σώμα και το Αίμα μου είναι ενωμένος με εμένα και εγώ με αυτόν. Κατοικώ μέσα στην καρδιά του». Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος.

Διδαχαί των Αγίων Πατέρων Μέρος Β

 

 «Ολοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή. Θέλεις να κάνεις κατάσταση; Προσεύχου. 

Θέλεις να σωθείς; Προσεύχου. Όλες οι προσευχές καλές και άγιες είναι, αλλά η νοερά προσευχή, είναι η βασίλισσα αυτών. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. 

Απ’ αυτήν τη μικρούλα αλλά παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της εκκλησίας. 

Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αυτήν την ευχούλα.»

*Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

……………

Ρώτησα τον μακαριστό π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:

− Γιατί στους εσχάτους χρόνους λέγουν οι πατέρες θα κυκλώνουν το θυσιαστήριο μουλάρια;

− Τα μουλάρια, μου απήντησε, δεν γεννάνε.

Έτσι και οι πνευματικοί ταγοί δεν θα γεννάνε πνευματικά παιδιά..

Ωχ αποτισιά και ξεραίλα!

Ανάστα Ιερεμία και κλάψε μαζί μας για τον χαμό της νέας Σιών...

Γέροντας Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης + Καθηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου, Άγιον Όρος

………………..

Τα Άγια Λείψανα περιέχουν υποστατική Χάρη Αγίου Πνεύματος και όταν τα προσκυνάμε, δεν προσκυνάμε τα οστά, αλλά τη Χάρη που περιέχουν, για να μεταδοθεί και σε εμάς, ανάλογα με την πίστη μας.

 Όταν πάμε σε μια βρύση, ο σκοπός μας δεν είναι η βρύση αυτή καθ' αυτή, αλλά το νερό που εκβάλλει, για να το πιούμε. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα Άγια Λείψανα.

Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν Αγία Λείψανα.

Μόνο η Ορθοδοξία έχει αυτόν τον θησαυρό.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα+

……………………

"Δεν θέλω να γίνω καλύτερος από κανέναν.Θέλω να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος από τον χθεσινό εαυτό μου."

Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

……………………..

Τι είναι ο Χριστός για μας...

Ο Χριστός είναι το παν για μας ...

Θέλεις να θεραπευτούν οι πληγές σου; Είναι ο ΓΙΑΤΡΟΣ..

Να γαληνέψει η ψυχή σου; Είναι η ΕΙΡΗΝΗ..

Να τιμωρηθεί η αδικία; Είναι η ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ..

Αν έχεις ανάγκη από βοήθεια .. Είναι η ΔΥΝΑΜΗ..

Αν φοβάσαι τον θάνατο ..Είναι η ΖΩΗ..

Αν ζητάς τον ουρανό.. Είναι ο ΔΡΟΜΟΣ..

Αν μισείς τα σκοτάδια.. Είναι το ΦΩΣ..

Αν πεινάς.. Είναι η ΤΡΟΦΗ..

Ιερός Αυγουστίνος .

…………..

Η ανάγνωση του Ψαλτηρίου δαμάζει τα πάθη και η ανάγνωση του Ευαγγελίου κατακαίει τα ζιζάνια των αμαρτιών μας, γιατί ο λόγος του Θεού είναι "πυρ καταναλίσκον". Κάποτε επί 40 μέρες διάβαζα το Ευαγγέλιο, χάρη της σωτηρίας κάποιας ψυχής, που με είχε κάποτε ευεργετήσει. Και τι βλέπω στον ύπνο μου!... Σε ένα χωράφι γεμάτο ζιζάνια, πέφτει φωτιά από τον ουρανό και τα κατακαίει, ώστε το χωράφι να παρουσιαστεί καθαρό. Δεν μπορούσα να καταλάβω την σημασία του οράματος, οπότε ακούω την φωνή: "Τα ζιζάνια που σκέπαζαν το χωράφι είναι οι αμαρτίες της ψυχής, για την οποία παρακαλούσες και η φωτιά που τα έκαψε, είναι ο λόγος του Θεού, που για χάρη της μελετούσες".

Στάρετς Παρθένιος

Διδαχαί Αγίων Πατέρων. Μέρος Α

 

Όποιος αποφασίζει να προσεύχεται, είναι ανθεκτικότατος στις δυσχέρειες και στις περιπέτειες της ζωής.

Είναι δηλαδή ο άνθρωπος ο οποίος ξέρει να κάθεται άνετα όπου βρεθεί.

Θα βρεθεί σε φτώχεια; Σε πλούτο; Ανάμεσα σε καλους; Σε κακούς; Σε ανθρώπους που τον αγαπάνε; Που δεν τον αγαπάνε; Που τον θέλουν; Που δεν τον θέλουν; Που τον μισούν; Που τον συκοφαντούν; Του είναι αδιάφορο...

Αυτός ξέρει να προσαρμόζεται θαυμάσια και να ζει χαρούμενος.

Και όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο περισσότερο είναι ανθεκτικός και δεν αισθάνεται καν τις δυσκολίες τις οποίες περνάει.

 + Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

…………………………..

Η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις, πηγαίνεις στον γιατρό και παίρνεις τα φάρμακα που σου δίνει. Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της Χάριτος θα γιατρέψει ολότελα την συγκεκριμένη πληγή.

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

…………………………..

«Να μην λυπάσαι, όταν συναντάς στενοχώριες και δυσκολίες στη ζωή σου, γιατί όλα αυτά γίνονται κατά παραχώρηση Θεού, για την ψυχική σου ωφέλεια. Ακόμη ούτε τον θάνατο να φοβάσαι.

Γιατί βλέποντας ο Θεός την υπομονή σου, θα σε βοηθήσει να φτάσεις στη νίκη, εκεί όπου θα απολαύσεις τα αιώνια αγαθά, που ετοίμασε για εκείνους που Τον αγαπούν αληθινά.»

*Άγιος Ισαάκ ο Σύρος*

………………….

Ρώτησα τον σατανά:

Γιατί μας έχεις, εμάς τους ανθρώπους,  τόση μεγάλη μανία και μας πολεμείς με τόσο θυμό;

Και με απάντησε:

Για να έχω πολλούς συντρόφους εις τον άδη και να καυχώμαι εις τον Ναζωραίο, ότι δεν είμαι ο μόνος παραβάτης εγώ, αλλά ιδού πόσοι άλλοι είναι μαζί μου.!

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

……………….

Περί ταπείνωσης

Τον ταπεινό κάνεις δεν τον μισεί, ούτε τον επιπλήττει, ούτε τον καταφρονεί. Τον αγαπάει ο Χριστός και αγαπιέται από όλους και όλοι τον επιθυμούν.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

……………………….

«Στὴ προσευχή σου πρέπει νὰ διατηρῇς ἐκεῖνα τὰ τέσσερα πράγματα ποὺ εἶπε ὁ Μέγας Βασίλειος:

Πρῶτον, νὰ δοξολογῇς τὸν Θεό·

δεύτερον νὰ τὸν εὐχαριστῆς γιὰ τὶς εὐεργεσίες ποὺ σοῦ ἔκανε·

τρίτον, νὰ ἐξομολογῆσαι σ᾿ αὐτὸν ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλὸς καὶ παραβάτης τῶν ἐντολῶν του·

καὶ τέταρτον, νὰ ζητᾷς ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία σου.»

☦️Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (Αόρατος Πόλεμος Κεφ. ΜΕ'.)

Δεν πρέπει χωρίς σοβαρό λόγο να ανοίγεις στον άλλο την καρδιά σου

 Δεν πρέπει χωρίς σοβαρό λόγο να ανοίγεις στον άλλο την καρδιά σου. Μέσα σε χίλιους ίσως βρείς μόνο έναν, που θα μπορέσει να φυλάξει το μυστικό σου. Οταν εμείς οι ίδιοι δεν κρατάμε το μυστικό μας καλά φυλαγμένο, πως είναι δυνατόν να ελπίζουμε πως θα το κρατήσουν οι άλλοι;

-Οταν συναναστρέφεσαι με κοσμικούς, δεν πρέπει να μιλάς για πνευματικά θέματα, ειδικά όσοι δεν έχουν διάθεση ν ακούσουν. Σ αυτήν την περίπτωση να ακολουθείς την διδασκαλία του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου: Φύλαξε το θησαυρό σου με σύνεση και ευλάβεια της ψυχής σου από τον μή αγιασμένο κόσμο. Φύλαξέ τον όπως ακριβώς τον πήρες, διότι δεν είναι σωστό να ρίξεις στους χοίρους τους νοητούς μαργαρίτες, όπως τόνισε ο Κύριος.

-Με τον ακαλλιέργητο άνθρωπο πρέπει να συζητά κανείς για υλικά πράγματα, ενώ με τον πνευματικό να συζητά για τα ουράνια.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

- Τι αναπαύει περισσότερο την Παναγία μας;

 

Ρωτήθηκε ένας ενάρετος γέροντας:

- Τι αναπαύει περισσότερο την Παναγία μας;

Και ο σοφός εκείνος γέροντας απάντησε:

α) να αγαπήσουμε και να μνημονεύουμε το όνομα του Υιού Της, με την ευχή του Χριστού.

β) να αγαπήσουμε και να μιμηθούμε τη ζωή του Υιού Της και τη δική Της, μια ζωή γεμάτη αγάπη, ταπείνωση και αγνότητα, κατεξοχήν αυτές τις αρετές και

γ) να αγαπήσουμε και να κάνουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, περιέχουν πάρα πολύ Χάρη!

+ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος.. Και άθεος θα πεθάνω!

 Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία.

 Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.

Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο.

Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.

– Φύγε από εδώ!

Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος.. Και άθεος θα πεθάνω!

Ο παπάς τα έχασε.

– Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!

– Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!

Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του αρρώστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.

Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.

– Να αυτή!

– Ποια αυτή, ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου.

Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!

Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος.

Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει.  Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Δημητρίου Ντούτκο, ιερέως

Από το βιβλίο του "Στό σταυροδρόμι", Μόσχα 1994

Γιατί να μην γονατίσω την Κυριακή, τί κακό κάνω;

 - Κύριε Παναγόπουλε, λένε ότι την Κυριακή δεν πρέπει να γονατίζουμε στην Εκκλησία;

Εγώ όμως όταν γονατίζω, κατανύγομαι καλύτερα.

Γιατί να μην γονατίσω, τί κακό κάνω;

Και εάν δεν γονατίσω στην Εκκλησία που ήρθα να προσευχηθώ, πότε θα γονατίσω;

 - Δεν είναι στο τι θα κάνεις. Η αμοιβή σου είναι στην υπακοή σου. Έχεις να κερδίσεις Χάρη, αν υπακούσεις, εάν όμως κάνεις το θέλημά σου, δεν θα κερδίσεις τίποτα!

Η υπακοή είναι να μην γονατίσεις.

 Διότι στον 20ο κανόνα της Α’ Οικουμενική Συνόδου αναφέρεται, ότι δεν επιτρέπεται η γονυκλισία από το Σάββατο το βράδυ, μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

 Εάν λοιπόν κάποιος έχει την τόλμη και το θράσος και πει:

”Κάτω η Α’ Οικουμενική Σύνοδος των 318 Πατέρων, εγώ θα γονατίσω”, χαλάλι του..

 Εάν έχει την τόλμη να διαγράψει τον 90ο κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, που απαγορεύει την γονυκλισία την Κυριακή και πάλι χαλάλι του..

 Εάν επίσης έχει την τόλμη να διαγράψει τον 91ο κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου και τον 15ο κανόνα του Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας, που απαγορεύουν την γονυκλισία και πάλι χαλάλι του..

 Να μην ξεχνάει όμως, ότι στην έναρξη και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, επικαλούμαστε τις ευχές αυτών τών Πατέρων, με το: ”δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…”, τους οποίους αυτός απορρίπτει..

 Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

 

«Οι δύο καλόγεροι» Διδακτική ιστορία

Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα, έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού.

Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα, που αναρωτιόταν τι να κάμει, μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει.

Χωρίς πολλά πολλά, ο ένας από τους δύο καλόγερους, την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη, όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού.

Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους.

Ο άλλος καλόγερος όμως, μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει:

 «Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα.

Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες.

Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών;»

Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα, προχωρούσε σιωπηλός.

Κάποια στιγμή όμως είπε: «Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα! Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός… εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη;»

Οι περισσότεροι αιρετικοί, αν όχι όλοι, λόγω της μεγάλης μόρφωσης που είχαν, υπερηφανεύτηκαν, παραμορφώθηκαν, πλανήθηκαν και τελικά έγιναν οι μεγαλύτεροι αιρετικοί.

   Οι περισσότεροι αιρετικοί, αν όχι όλοι, λόγω της μεγάλης μόρφωσης που είχαν, υπερηφανεύτηκαν, παραμορφώθηκαν, πλανήθηκαν και τελικά έγιναν οι μεγαλύτεροι αιρετικοί.

Δεν είμαι κατά της μορφώσεως. Είμαι υπέρ της ταπείνωσης.

Ο Χριστός διαλέγοντας 12 αγραμμάτους μαθητές (εκτός από τον Λουκά), έδωσε την έμφαση να καταλάβουμε, ότι μπορεί ο Θεός να σε κάνει πάνσοφο, αρκεί ο άνθρωπος να έχει ταπείνωση...

Οι αλλόδοξοι (μουσουλμάνοι, βουδιστές κ.τ.λ) θα σωθούν κατά συνείδηση. Ένας βουδιστής για παράδειγμα που εφαρμόζει αυτά που λέει η θρησκεία του, η συνείδηση του, τον ελέγχει.

Και αν είναι καλοπροαίρετος θα ακολουθήσει την φωνή της συνείδησής του. Έχουμε πάρα πολλές αυτοκτονίες στους ανθρώπους αυτούς, γιατί η συνείδηση τους ελέγχει, για αυτά που κάνουν.

Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι φωτίζονται μυστικώς από τη Θεία Χάρη και ακολουθούν τη φωνή της συνείδησής τους.

Εμείς οι Ορθόδοξοι, θα κριθούμε βάση της συνειδήσεως και του Ευαγγελίου.

Και οι μοναχοί θα κριθούνε, βάση της συνειδήσεως, του Ευαγγελίου και των μοναχικών υποσχέσεων που δώσανε κατά την κουρά τους...

Εάν τελικά ο Χριστός σώσει τον διάβολο και όλους τους αμαρτωλούς αμετανόητους ανθρώπους, τότε είναι σαν να έχει Σαρκωθεί και Σταυρωθεί μάταια!

Γέροντας Εφραίμ Σκήτη Αγίου Ανδρέα Άγιον Όρος +

Ο ΌΣΙΟΣ ΚΟΠΡΗΣ

 

  Γεννήθηκε πάνω σε ένα σωρό από κοπριά που βρισκόταν έξω απ' το μοναστήρι του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου.

Η μητέρα του καταδιώκονταν από Αγαρηνούς και καθώς έτρεχε να γλιτώσει την πιάσαν πόνοι της γέννας.

Βρήκε τότε εκείνο το σωρό της κοπριάς και εγέννησε πάνω του .

Αφού φύγανε οι Αγαρηνοί οι μοναχοί βρήκαν το βρέφος και κατά προσταγή του Οσίου Θεοδοσίου το πήραν στο μοναστήρι και το ονόμασαν Κόπρη.

Τρεφόταν με το γάλα μιας κατσίκας, η οποία έφευγε την ώρα που ήταν να θηλάσει απ' το κοπάδι της .

Αφού θήλαζε το παιδί γυρνούσε πάλι στη βοσκή.

Αυτό το έκανε έως ότου το παιδί άρχισε να τρώει στερεά τροφή.

Οταν ο Κοπρης έφτασε σε μεγαλύτερη ηλικία έγινε πολύ αγαπητός στον Όσιο Θεοδόσιο.

Κι επειδή εφυλαξε αμόλυντο τό κατ'εικονα, αξιώθηκε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να υποτάσσει και θηρία ακόμα.

Κάποτε βρήκε μια αρκούδα να τρώει τα μαρούλια του κήπου.

Την έπιασε από το αυτί την έβγαλε έξω επιτιμωντας την με την ευχή του Οσίου Θεοδοσίου,να μην μπει ξανά στον κήπο.

Άλλη φορά ανέβαινε με το γαϊδουράκι να κόψει ξύλα, μια αρκούδα όμως πλήγωσε το ζώο στο πόδι,τότε την έπιασε ο Άγιος, φόρτωσε σε αυτή τα ξύλα και της είπε:

<<Θα κανείς την υπηρεσία του γαϊδάρου που πλήγωσες μέχρι να γίνει καλά>>.

Η αρκούδα υποτάχθηκε στον Άγιο και έφερνε τα ξύλα στο μοναστήρι.

Και άλλα πολλά θαυμαστά ετέλεσε ο Άγιος που μέχρι τα γεράματα δεν αμέλησε την άσκηση.

Αξιώθηκε να βλέπει τον Άγιο Θεοδόσιο μετά το θάνατο του και να συνομιλεί μαζί του.

Τον άκουσε μάλιστα να του λέει : <<αδελφέ έφτασε ο καιρός του θανάτου σου, έλα να αναπαυθεί στον τόπο που έχει ετοιμαστεί για  εσένα>>.

Ο Όσιος έλαμψε και με το αξίωμα της ιερωσύνης.

Λιγες ημέρες αφού άκουσε τη φωνή του Οσίου Θεοδοσίου αρρώστησε ελαφρά . Αποχαιρέτησε τους πατέρες και απήλθε εις Κύριον.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου..

Διδαχαί των Αγίων Πατέρων . Μέρος Γ

 

“Εσύ που πλησιάζεις τον αδελφό σου, εσύ που είσαι σύζυγος, όταν πλησιάσεις τον ή την σύζυγό σου, εσύ που είσαι πατέρας, μητέρα, όταν πλησιάσεις το παιδί σου ό,τι θα του πεις, ό,τι σκέφτεσαι να του πεις, πες το, αφού πρώτα του πεις δυο κουβέντες που θα του δώσουν χαρά, παρηγοριά, μια ανάσα.

 Να τον κάνεις να πεί, ανακουφίσθηκα, χάρηκα!

Να κάνετε τους άλλους να σας καμαρώνουν, να σας αγαπούν, να χοροπηδούν από τη χαρά τους, όταν σας συναντούν.

 Διότι όλοι οι άνθρωποι... έχουν πόνο, αρρώστιες, δυσκολίες, βάσανα, και ο καθένας κρύβει τον πόνο του...  μέσα του...

 Έτσι εγώ δεν ξέρω τι πόνο έχεις εσύ και εσύ δεν ξέρεις τι πόνο έχω εγώ...

Γι’ αυτό δώσε στον άλλον πρώτα ένα χαμόγελο.”

✝️- Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης • Περί Παρηγορίας

...............................

Και μετάνοιες, Γέροντα, δυσκολεύομαι να κάνω.

 – Εντάξει τότε· μετάνοιες να μην κάνης, διακονία να μην κάνης, να κάθεσαι και να λές την ευχή!

Τί προκοπή θα κάνης μετά; Ο Αββάς Ισαάκ λέει ότι η προσευχή που γίνεται χωρίς σωματικό κόπο είναι έκτρωμα· δεν είναι προσευχή.

 – Γέροντα, δεν μπορώ να σταθώ πολλή ώρα όρθια να κάνω κομποσχοίνι· ύστερα από λίγο γονατίζω και λέω την ευχή γονατιστή.

– Κάνε πρώτα το δύσκολο καί, όταν κουρασθής, κάνε το πιο εύκολο. Αν δεν μπορής να σταθής όρθια, γονάτισε. Αν δεν μπορής γονατιστή, κάθησε. Κι αν δεν μπορής ούτε καθιστή, ξάπλωσε και λέγε την ευχή. Αρκεί ο νούς σου να είναι στον Θεό. Αυτό το λέει και ο Αββάς Ισαάκ.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

.....................

Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί.

Πράγματι, αυτός που έχει μέσα του το καλό, στέλνει την καλή αυτή δύναμη στους άλλους μυστικά και απαλά.

Στέλνει στον πλησίον του φως που δημιουργεί έναν κύκλο προστασίας γύρω του και τον προφυλάσσει απ’το κακό.

Όταν έχουμε για τον άλλο αγαθή διάθεση και προσευχόμαστε, θεραπεύουμε τον αδελφό και τον βοηθάμε να πάει προς τον Θεό.

*Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης*

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ

"Περί λογισμών της καρδίας"

…………………

Την Ανάσταση του Χριστού, την έμαθαν πρώτα οι Μυροφόρες και μετά οι Μαθητές του Χρι­στού.

Αυτό δεν ήταν τυχαίο.

Για­τί ο Χριστός επιτρέπει οι γυναίκες να μάθουν πρώτες την  Ανάσταση και όχι οι άνδρες; Διότι οι γυναίκες μπορούν να αγαπήσουν περισσότερο το Θεό, από τους άνδρες και αυτή η αγάπη τους, θα είναι ικανή να βοηθήσει και τους άνδρες.

Απόδειξη είναι η ίδια η Παναγία, που αγάπησε το Χριστό περισσότερο από όλους τους ανθρώπους. Η διαφορά μεταξύ της αγάπης της Παναγίας και του Τιμίου Προδρόμου, προς το Χριστό είναι ασύγκριτη.

Η γυναίκα όταν δοθεί στο Χριστό, αγγελοποιείται και θεώνεται γρηγορότερα και σαν μαγιά, έχει καλύτερη αναπλαστική ικανότητα από τους άνδρες.

Βλέπουμε ότι πάνω στο Γολγοθά, οι Μαθητές του Χριστού, από φόβο εγκαταλείπουν το Χριστό, όμως οι Μαθήτριες του Χριστού, είναι εκεί και δεν Τον εγκαταλείπουν.

+Γέρων Εφραίμ  Σκήτης Αγίου Ανδρέα

………………….

"Να ζείτε. Χαρὰ να έχετε. Καλὸ πνεύμα. Καλὴ φώτιση. Η Παναγία να χαρίζει αιωνία ζωή.

Να ψάχνετε να βρίσκετε τους φτωχούς και να μαζεύετε να πάτε να τους βοηθάτε. Αυτά θέλει ο Θεός, όχι να πηγαίνετε τάχα να προσεύχεστε στην Εκκλησία.

Καθαρίζουν το σώμα και το περιποιούνται, αυτό που θα πάει στο χώμα. Και δεν φροντίζουν την ψυχήν. Πώς θα πάει η ψυχή στον Ουρανό; Δεν μετανοούν. Δεν ξέρουν πού πάνε. Δεν ξέρουν πού βαδίζουν."

«Γιατί σκουπίζεις κάθε μέρα, γιαγιά Σοφία;» την ρώτησε μία πνευματική της θυγατέρα. «Μα ευλογημένη, θα περάσει η Παναΐα και θα βρει την αυλή της γεμάτη φύλλα». «Παναΐα μ’, γιουρπάν’ τσ’ να ίνουμε» (=Παναγία μου, θυσία να γίνω για σένα)».

Τα μάτια να βλέπουν και να μη βλέπουν.

Τ’ αυτιά ν’ ακούν και να μην ακούν.

Το στόμα να μη βλασφημεί.

Κλειδί στο στόμα.

Να μη μεταφέρετε λόγια από τον ένα στον άλλο.

Να έχετε για όλους αγάπη.

Να σκεπάζετε, να σας σκεπάζει ο Θεός.

Αγία Σοφία της Κλεισούρας

Αφιέρωμα στην Οσία Σοφία της Κλεισούρας. Την Αγία της προσφυγιάς του Πόντου.

Όταν έχεις χαρά, κρύψε την στην καρδιά σου, για να μην την γνωρίσει ο διάβολος..

 

Όταν έχεις χαρά, κρύψε την στην καρδιά σου, για να μην την γνωρίσει ο διάβολος..

    Γιατί μπορεί από την απροσεξία σου να σου την κλέψει με κάποιον πειρασμό.

    Και στο πένθος κάντε το ίδιο, για να μην σας το αυξήσει έχοντας μάθει την αιτία του..

    Όταν είσαι ισορροπημένος στην χαρά και στην λύπη, ο διάβολος, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σου, δεν ξέρει πώς να σε πολεμήσει..

➕Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Tην εποχή του Ιησού Χριστού στη Γαλιλαία μιλούσαν Ελληνικά!

            Η επαρχία της Γαλιλαίας στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε και δίδαξε ο Ιησούς, όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες καθώς για διάστημα τριών αιώνων προ της Ελεύσεως του Χριστού ευρίσκοντο υπό την διοίκηση αρχικά των Πτολεμαίων και αργότερα των Σελευκιδών απογόνων της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η Ελληνιστική περίοδος διήρκεσε στην Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π.Χ.

Η πλειονότητα λοιπόν των πόλεων της Γαλιλαίας όπως και των άλλων επαρχιών που συνόρευαν με την Ιουδαία ήταν Ελληνιστικές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σ’ αυτές κατοικούσαν μόνον Έλληνες.

Στις ίδιες πόλεις κατοικούσαν Ιουδαίοι, Σύροι, Παλαιστίνιοι και Άραβες, όμως η οργάνωση των πόλεων και ο τρόπος ζωής ήταν Ελληνικά.

Επίσης με σύσταση του Πτολεμαίου διατάχθηκαν οι γειτονικές Ελληνικές πόλεις να υποχρεώνουν τους Ιουδαίους να τηρούν τα έθιμα των Ελλήνων:

"Ψήφισμα δὲ ἐξέπεσεν εἰς τὰς ἀστυγείτονας πόλεις

῾Ελληνίδας Πτολεμαίου ὑποτιθεμένου τὴν αὐτὴν ἀγωγὴν κατὰ τῶν ᾿Ιουδαίων ἄγειν καὶ σπλαγνίζειν" Β’ Μακκαβαίων 6. 8).

Οι ίδιοι οι Ιουδαίοι καταγράφουν στην Βίβλο ότι γύρω από την Ιουδαία υπήρχαν Ελληνικές πόλεις.

Η εποχή στην οποία αναφέρεται το απόσπασμα είναι περί το 170 π.Χ. και ο Κυβερνήτης που έδωσε την διαταγή να τηρούνται τα Ελληνικά έθιμα ήταν ο Πτολεμαίος ο Δ΄.

Ακριβώς την ίδια διαταγή, κατά την ίδια χρονική περίοδο, είχε δώσει και ο φιλέλληνας Αρχιερέας των Ιουδαίων Ιάσων, αυτή την φορά όχι για τις γειτονικές Ελληνικές πόλεις αλλά για τις ίδιες τις πόλεις της Ιουδαίας:

"Και ο Ιάσων με την εξουσία που του δόθηκε υποχρέωσε τους συμπατριώτες του να ζουν όπως οι Έλληνες"( Β΄ Μακκαβαίων 4. 10 ).

Ακόμη και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Ελληνικό τρόπο ζωής.

Ο φιλέλλην Αρχιερέας των Ιουδαίων Yeshua, ο οποίος μετέτρεψε το όνομά του στο Ελληνικό Ιάσων, ζήτησε από τον Βασιλέα Αντίοχο τον Επιφανή την άδεια αλλά και την βοήθειά του να μετατρέψει την Ιερουσαλήμ σε πόλη Ελληνική ,και την έλαβε.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ίδρυσε στην Ακρόπολη της πόλης Ελληνικό Γυμνάσιο, Παλαίστρα και Εφηβείο και ώθησε τους «κράτιστους των εφήβων» να ακολουθούν τα Ελληνικά ιδεώδη.

Όπως καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη την εποχή εκείνη

( 170 π.Χ.) οι έφηβοι Ιουδαίοι «έτρεχαν να συμμετάσχουν στην απαγορευμένη από τον νόμο χορηγία της παλαίστρας όταν τους καλούσε ο ήχος του δίσκου.Περιφρονούσαν τις πατροπαράδοτες αξίες και εκτιμούσαν αφάνταστα τις Ελληνικές τιμές»

Δύο αιώνες λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού η Ιερουσαλήμ είχε μετατραπεί σε μία πόλη Ελληνιστική.

Βεβαίως τα επόμενα χρόνια η Ελληνική ακμή εξασθένησε με την επανάσταση των Μακκαβαίων, όμως ο Ελληνικός σπόρος είχε ήδη πέσει σε ολόκληρη την Παλαιστίνη και ο σπόρος αυτός ωρίμασε στην Γαλιλαία την εποχή του Χριστού.

Ο Άγιος Κύριλλος καταγράφει ότι κατά την εποχή του Χριστού στις πόλεις της Γαλιλαίας κατοικούσαν Έλληνες.

<<Επειδή ευρίσκεται κοντά η χώρα των Ιουδαίων προς την χώρα των Γαλιλαίων και επειδή έχουν πόλεις και κωμοπόλεις γειτονικές μεταξύ τους οι Έλληνες και εκείνοι(οι Ιουδαίοι ) έκαναν συχνές τις αναμίξεις, σύχναζαν δε οι μεν προς τους δε>>( Κύριλλος Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον τόμος 2 σελίδα 308 ).

Στις Eλληνικές πόλεις της Γαλιλαίας και της ευρύτερης περιοχής του Ισραήλ αναφέρεται και ο Γάλλος Aκαδημαϊκός Δανιήλ Ροπς:

<<Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα οι Eλληνικές πόλεις.

Ένας αριθμός από οικισμούς πολλοί από τους οποίους σημαντικοί ήταν Eλληνικοί όχι Eβραϊκοί.

Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των Στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με Έλληνες μετανάστες.

Αποτελούσαν την Δεκάπολη μία Ομοσπονδία από δέκα πόλεις

ο Ίππος

η Γέρασα

η Πέλλα

τα Γάδαρα

η Φιλαδέλφεια

Και άλλες Ελληνικές πόλεις είχαν ιδρυθεί στα παράλια από την Πτολεμαΐδα την παλιά Άκκα ως την Γάζα.

Η Καισάρεια που ο Ηρώδης ο Μέγας μετέτρεψε σε πρώτο λιμάνι της Παλαιστίνης ήταν κατά τα τρία τέταρτα Ελληνική.

Και όταν ιδρύθηκε η Τιβεριάδα στις όχθες της λίμνης τον πληθυσμό της τον αποτελούσαν Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος του.

Η Σεπφωρίς, η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, ήταν στην ουσία και αυτή Ελληνική πόλη>>. Δανιήλ Ροπς (Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη σελίδα 52-53).

Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού.

Αν και οι πόλεις ευρίσκοντο υπό Ρωμαϊκή διοίκηση το Ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν Ελληνικής καταγωγής.

Το αυτό συνέβαινε και με τους μαθητές του Χριστού οι οποίοι ήταν όλοι Γαλιλαίοι πλην ενός του Ιούδα ο οποίος ήταν Ιουδαίος.

Οι Γαλιλαίοι μαθητές του Χριστού είχαν ρίζες Ελληνικές και αυτό φανερώνεται όχι μόνον από την εξελληνισμένη περιοχή στην οποία κατοικούσαν ούτε από τα Αρχαία Ελληνικά ονόματά τους,

-Φίλιππος Πέτρος Ανδρέας Σίμων Ιωάννης (εκ του Ίωνας)

Θωμάς (εκ του θώμα=θαύμα)-αλλά και από την ακριβή γενεαλογία τους η οποία καταγράφηκε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα από τον Επίσκοπο Τύρου Δωρόθεο.

Η καταγραφή του Επισκόπου Δωροθέου, ο οποίος έζησε μεταξύ 2ου και 3ου μ Χ αιώνα,  περιλαμβάνεται στην Χρονογραφία με τίτλο Chronicon Paschale (εκδόσεις Βόννης και Βενετίας) και αποκαλύπτει ότι όλες οι μητέρες των μαθητών του Χριστού είχαν Αρχαία Ελληνικά ονόματα:

Ιεροκλεία η μητέρα του Ιωάννη και του Ιακώβου

Σοφία η μητέρα του Φιλίππου,

Ρέα η μητέρα του Θωμά,

Ουρανία η μητέρα του Βαρθολομαίου,

Ευτυχία η μητέρα του Ιακώβου του Αλφαίου,

Χειροθεία η μητέρα του Ματθαίου,

Αμμία (=μητέρα) η μητέρα του Σίμωνος του Κανανίτη,

Σελήνη η μητέρα του Θαδδαίου,

Ιωάννα (εκ του Ίωνα) η μητέρα του Πέτρου και του Ιακώβου( Στην καταγραφή του Δωροθέου δεν αναφέρονται τα ονόματα της μητέρας του Σίμωνα του ζηλωτή και της μητέρας του Ιούδα ).

Όσον αφορά στους πατέρες των μαθητών του Χριστού στην καταγραφή του Δωροθέου περιλαμβάνονται μερικές ακόμη Αρχαίες Ελληνικές ονομασίες όπως Διοφάνης, Σωσθένης, Ανδρων, Ζήνων, Αλφαίος, Ιωνάς (εκ του Ίωνας) και Ζεβεδαίος (εκ του Ζευς+Ιδαίος).