Η προσευχή είναι το ταξίδι προς τη βασιλεία:

«Η προσευχή είναι το ταξίδι προς τη βασιλεία: 

η άφιξη είναι η ένωση με τον Θεό. 

Η βασιλεία δεν είναι μακριά μας, 

αλλά είναι μέσα μας»

Η Θεία Κοινωνία είναι κανονικό Αίμα του Χριστού με γεύση και ιδιότητες κρασιού και Σώμα του Χριστού με γεύση και ιδιότητες άρτου.

 

   Η Θεία Κοινωνία είναι κανονικό Αίμα του Χριστού με γεύση και ιδιότητες κρασιού και Σώμα του Χριστού με γεύση και ιδιότητες άρτου. Μόνο που το αίμα του Χριστού, δεν ανήκει σε μία από τις γνωστές ομάδες ανθρώπινου αίματος, αλλά είναι Θεϊκή ομάδα αίματος.

Και αυτό είναι σημαντικό, διότι αν άνηκε σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπινου αίματος, κάποιοι που θα Κοινωνούσαν και θα είχαν, διαφορετική ομάδα αίματος, θα παρουσίαζαν προβλήματα με το συκώτι τους, πράγμα που δεν συμβαίνει.

Τα κανόνισε έτσι ο Θεός, ώστε η ομάδα αίματος του Χριστού, να ταιριάζει με όλες τις ανθρώπινες ομάδες αίματος.

Με την Θεία Κοινωνία, γινόμαστε συγγενείς εξ αίματος Χριστού, έχοντας με τον Χριστό, την ίδια ομάδα αίματος! Είναι κάτι τρομερό! Και είναι γνωστό ότι η συγγένεια αίματος, είναι πρώτου βαθμού συγγένειας, σαρκικώς και πνευματικώς.

+Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης Αγίου Ανδρέα Άγιον Όρος         

Διδαχές Αγίου Γεωργίου Καρσλίδης

Η Παναγία δεν θέλει μεγάλες λαμπάδες, ελεημοσύνη στους φτωχούς θέλει...

Θα έρθει εποχή που θα πλησιάζετε τα δέντρα και δεν θα μπορείτε να φάτε φρούτα.

Να μην κάθεστε την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Ο νους σας να μην πετάει εδώ και εκεί. Όσο θα είστε στην Εκκλησία να το πάρετε απόφαση, να διαθέσετε όλο τον χρόνο στην προσευχή.

Πάντα να ζείτε σεμνά και ταπεινά, δίχως εγωισμό... Πάντα να φροντίζετε ν' αγαπάτε τους γέρους, τα ορφανά, τους αρρώστους.

Να συναναστρέφεστε με φτωχούς και με ανθρώπους που οι άλλοι τους ταπεινώνουν.

Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς, που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν.

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης . (4 Νοεμβρίου)

Σκέ­ψου, πόσα σου συγ­χώ­ρε­σε ο Θεός, πως εσύ σώ­θη­κες με τη Χάρη Του.

 Σκέ­ψου, πόσα σου συγ­χώ­ρε­σε ο Θεός, πως εσύ σώ­θη­κες με τη Χάρη Του. Και μι­μή­σου τον Κύ­ριο. Να εί­μα­στε φι­λεύ­σπλα­χνοι. Να πα­ρέ­χου­με συγ­γνώ­μη σε όσους νο­μί­ζου­με, ότι μας έβλα­ψαν.

Με τί­πο­τα άλλο πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν ευα­ρε­στεί­ται ο Κύ­ριος, όσο το να συγ­χω­ρού­με τον συ­νάν­θρω­πό μας.

Και αν έχεις υπο­στεί με­γά­λα αδι­κή­μα­τα, όσο με­γα­λύ­τε­ρα συγ­χω­ρή­σεις, τόσο με­γα­λύ­τε­ρη συγ­χώ­ρη­ση θα λά­βεις.

Εάν δεν συγ­χω­ρέ­σου­με τον πλη­σί­ον, δεν θα κά­νου­με κά­ποιο κακό σ' αυ­τόν, αλλά για εμάς τους ίδιους, θα εί­ναι αβά­στα­χτο μαρ­τύ­ριο.

Εκεί­νος που εξε­τά­ζει την ζωή των άλ­λων με εμ­πά­θεια, ποτέ δεν θα λά­βει συγ­χώ­ρε­ση για τα δικά του πα­ρα­πτώ­μα­τα.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Είμαστε ταγμένοι σαν Έλληνες στον Χριστό.

 Δεν γίνεται να είσαι Άρχοντας αυτού του τόπου, 

να σηκώνεις την σημαία με τον Σταυρό 

και να μην είσαι βαθιά Χριστιανός και ευλαβής, 

γιατί αυτόν τον τόπο τον φρουρεί ο Χριστός.

 Δεν χωράνε διαχωρισμοί και προοδευτισμοι, 

είμαστε ταγμένοι σαν Έλληνες στον Χριστό.

☦️ Φώτης Κόντογλου

10 Απλές Χριστιανικές Συνήθειες για κάθε μέρα

1.Πρωινή προσευχή

– Ξεκίνα τη μέρα σου με λίγα λόγια ευχαριστίας στον Θεό.

 

2. Σταυρός πριν ξεκινήσεις κάτι

– Ό,τι κι αν κάνεις (δουλειά, φαγητό, ταξίδι), κάνε τον σταυρό σου.

 

3. Να μιλάς με καλοσύνη

– Απόφυγε άσχημα λόγια ή γκρίνια· μίλα με πραότητα.

 

4. Μια πράξη αγάπης

– Βοήθησε έστω έναν άνθρωπο μέσα στη μέρα (με χαμόγελο, λόγο, ή έργο).

 

5. Συγχώρεση

– Αν κάποιος σε πειράξει, μην κρατήσεις κακία· συγχώρεσέ τον μέσα σου.

 

6. Τίμια εργασία

– Δούλεψε ή σπούδασε με υπευθυνότητα και χωρίς αδικία.

 

7. Αποφυγή καταλαλιάς

– Μην μιλάς πίσω από την πλάτη κανενός· καλύτερα να σιωπάς.

 

8. Λίγη ανάγνωση από το Ευαγγέλιο ή προσευχητάρι

– Έστω 5 λεπτά, ώστε ο λόγος του Θεού να σε συνοδεύει.

 

9. Ευγνωμοσύνη

– Να λες «Δόξα τω Θεώ» για τα μικρά και τα μεγάλα της ημέρας.

 

10. Βραδινός απολογισμός και προσευχή

– Σκέψου τι έκανες καλά, τι λάθη έκανες, ζήτησε συγχώρηση και κοιμήσου ειρηνικά.

 

Από την Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας.

ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στὸ μεγάλο Σαράντα, καθὼς ἡ πατρίδα μας σύρθηκε ἀθέλητα σὲ πόλεμο, ἐκεῖ στὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ στὴν Ἀλβανία, ἡ Παναγία μας ἦταν ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός. Ἐσκέπαζε τὸν ὑπέροχο στρατό μας καὶ σκέπαζε ὅλους. Κι ἔβλεπαν οἱ Ἰταλοὶ καὶ τά ’χαν χάσει μιὰ γυναῖκα νὰ τρέχει παντοῦ καὶ νὰ σκεπάζει, ὅπως εἴπαμε, τὸν στρατὸ καὶ τὸ μέτωπο. Καὶ λέγανε οἱ καημένοι, «Mά καλά, ποιά εἶν’ αὐτὴ ἡ γυναῖκα; Τὴ βλέπουμε ἐδῶ, τὴ βλέπουμε παρέκει, τὴ βλέπουμε παραπάνω, τὴ βλέπουμε παντοῦ. Ποιά εἶν’ αὐτὴ ἡ γυναῖκα;» Καὶ τοὺς ἀπήντησαν, «Eἶναι ἡ Παναγία». Παρουσιαζόταν καὶ σὲ ἀξιωματικοὺς καὶ σὲ στρατιῶτες καὶ στοὺς λοιποὺς καὶ σὲ γυναῖκες ποὺ πολεμοῦσαν στὴν Πίνδο καὶ ὄχι μόνο καὶ τοὺς ἔδινε θάρρος καὶ δύναμη μεγάλη. 

Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας εὑρίσκεται σὲ δυσκολία, ἀλλὰ ἔχει τὴν Ἁγία της Σκέπη καὶ προστασία καὶ στοργή. Κι εἶπε στὸν Γέροντα Παΐσιο, ὅταν ζοῦσε : «Ἐσύ, Γέροντα, νὰ φροντίζεις τοὺς πονεμένους, κι ἐγὼ θὰ φροντίζω τὰ σύνορα τῆς πατρίδος σου». 

Αρχιμ. Ανανιας Κουστενης (+)

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

 

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;

Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;

Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι

καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;

κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,

κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα

ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,

ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα

μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ

καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα

καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Ιωάννης Πολέμης

“Η ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ”

Το αφεντικό μου, οδηγούσε ένα πολυτελές αυτοκίνητο και εγώ είχα καθήκον να του ανοίγω την πόρτα της βίλας του, καθώς εργαζόμουν εκεί ως φύλακας. 

Πάντα με την καλημέρα και την καλησπέρα στο στόμα τον χαιρετούσα με μεγάλη ευγένεια, αλλά αυτός ποτέ δεν ανταπέδιδε τον χαιρετισμό μου.

Η οικογένεια μου, δεν τα έφερνε εύκολα βόλτα, όλα πτωχικά και μετρημένα, οι ελλείψεις πολλές… 

Κάποτε μάλιστα, με είδε το αφεντικό μου να σκαλίζω τις σακούλες με τα σκουπίδια της οικίας του… 

Σκοπός μου ήταν να βρω κάτι χρήσιμο ή κάποιο τρόφιμο σε καλή κατάσταση. 

Ντράπηκα, αλλά αυτός, πάλι, δεν έδωσε καμμία σημασία. 

Ήταν σαν να μην υπήρχα...

Την άλλη ημέρα, ευρήκα στο ίδιο σημείο μία σακούλα με φρέσκο φαγητό, λες και κάποιος το είχε μόλις αγοράσει. 

Χαρούμενος το πήρα και δεν έδωσα μεγάλη σημασία γιά το πώς ευρέθηκε εκεί. 

Από τότε, κάθε μέρα εύρισκα μία τσάντα με φρέσκο φαγητό και άλλα απαραίτητα γιά το σπίτι. 

Είχε γίνει πλέον καθημερινότητα. 

Στο σπίτι, το φαγητό δεν μας έλειψε από τότε, και όλοι μας αναρωτιόμασθαν ποιός ήταν αυτός που ξεχνούσε την τσάντα με τα πράγματα σε καθημερινή βάση…

Κάποτε, πέθανε το αφεντικό, και στην βίλα ήλθαν πολλοί άνθρωποι. 

Εκείνη την ημέρα δεν ευρήκα την σακούλα με το φαγητό και υπέθεσα ότι, κάποιος από τους ανθρώπους που είχαν έλθη θα την πήρε. 

Αλλά το ίδιο έγινε και την δεύτερη και την τρίτη και την τέταρτη ημέρα... 

Αυτό συνεχίσθηκε γιά κάμποσες εβδομάδες και υπήρχε πρόβλημα, αφού δεν μπορούσα πλέον να συντηρήσω την οικογένειά μου, χωρίς την γνωστή σακούλα. 

Τα χρήματα που έπαιρνα εξ άλλου δεν επαρκούσαν.

Αποφάσισα τότε, να ζητήσω από την γυναίκα του αφεντικού μου αύξηση, διαφορετικά έπρεπε να παραιτηθώ και να βρω αλλού δουλειά. 

Της μίλησα, αλλά αυτή δεν έδειξε να πείθεται. 

Με ερώτησε μάλιστα πώς και δεν ζήτησα τόσα χρόνια αύξηση και γιατί την ζητάω τώρα. 

Της έδωσα πολλές εξηγήσεις, αλλά δεν πείσθηκε. 

Στο τέλος αναγκάσθηκα να της πω την αλήθεια. 

Της είπα γιά την σακούλα με τα ψώνια που εύρισκα κάθε μέρα και ότι αυτή ήταν σωτήρια γιά την οικογένεια μου και ότι έτσι μπορούσαμε να συντηρηθούμε. 

Τότε, η κυρία με ερώτησε, πότε σταμάτησα να βρίσκω αυτή την σακούλα. 

Όταν της εξήγησα, αμέσως κατάλαβε ότι τα πράγματα τα άφηνε ο σύζυγός της. 

Εγώ εξεπλάγην, δεν το περίμενα, διότι αυτός δεν μου έδινε ποτέ σημασία ούτε καν με χαιρετούσε… 

Πώς μπορούσε, λοιπόν, να είναι τόσο γενναιόδωρος ένας τέτοιος άνθρωπος;

Η κυρία τότε άρχισε να κλαίει και εγώ, χωρίς να καταλαβαίνω, την παρακαλούσα να σταματήσει και ότι, θα την υπηρετούσα και ότι τελικά δεν ήθελα καμμιά αύξηση… 

Τότε η κυρία, μου απεκάλυψε ότι, ήμουν το έβδομο πρόσωπο που, ο άνδρας της σε καθημερινή βάση, πρόσφερε από μία πλούσια σακούλα με τρόφιμα. 

Αυτός, λοιπόν, μυστικά, μοίραζε φαγητό σε επτά οικογένειες!

Από εκείνη την ημέρα εκτός από την αύξηση, άρχισα να παίρνω πάλι την σακούλα με τα τρόφιμα, μόνο που τώρα την έφερνε στο σπίτι μου, ο γιός του αφεντικού μου! 

Κάθε φορά τον ευχαριστούσα, αλλά αυτός δεν απαντούσε ποτέ. 

Όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας του... 

Κάποτε, όμως, δεν άντεξα, και του είπα το ευχαριστώ πολύ-πολύ δυνατά, δείχνοντας του κάποια δυσφορία και τότε αυτός ο νέος μου είπε, να μην τον παρεξηγώ που δεν απαντά, διότι είχε πρόβλημα με την ακοή του, όπως ακριβώς και ο πατέρας του!

Το κινητό που έχασε το σήμα του

O Νίκος ήταν όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής του  πάντα με το κινητό στο χέρι.

Εκεί είχε τα πάντα: φίλους, μουσική, ειδήσεις, ακόμη και τα όνειρά του.

Κάθε πρωί, πριν ακόμα πει “Καλημέρα”, άνοιγε το κινητό του. Κάθε βράδυ, το έκλεινε τελευταίο.

Μια μέρα, καθώς πήγαινε εκδρομή με την παρέα του, το σήμα χάθηκε.

Προσπάθησε να ξανασυνδεθεί, αλλά τίποτα.

Στην αρχή εκνευρίστηκε. Ένιωθε «κομμένος» από τον κόσμο.

Χωρίς internet, χωρίς ειδοποιήσεις, χωρίς… ζωή, όπως νόμιζε.

Κάθισε τότε λίγο μόνος, στην άκρη ενός λόφου.Ησυχία.

Για πρώτη φορά εδώ και καιρό, άκουσε τον άνεμο και μετά, κάτι ακόμα μια φωνή μέσα του, ήσυχη αλλά δυνατή:

«Παιδί Μου, έχεις πάντα σήμα με Εμένα.

Μόνο που Εσύ δεν το αναζητάς.»

Σώπασε.......

Κατάλαβε ότι τόσο καιρό έψαχνε “σήμα” παντού στους ανθρώπους, στα likes, στην φασαρία  μα όχι στην καρδιά του, εκεί όπου ο Θεός περίμενε πάντα να “συνδεθεί”.

Όταν γύρισε σπίτι, το κινητό του ξαναβρήκε σήμα.Αλλά κάτι είχε αλλάξει.

Τώρα, κάθε πρωί, πριν ανοίξει το κινητό, ανοίγει πρώτα την Αγία Γραφή ,έστω ένα μικρό απόσπασμα, όσο χρόνο θα ξόδευε να σκρολάρει στα κοινωνικά δίκτυα.

Και ανακάλυψε πως λίγα λεπτά με τον Θεό, γεμίζουν περισσότερο την ψυχή του από ώρες ολόκληρες στην οθόνη.

«Δεν ζει ο άνθρωπος μόνο με άρτο, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού.» (Ματθαίος 4:4)

Αν διαθέταμε στην προσευχή και στον Λόγο του Θεού όσο χρόνο δίνουμε στις οθόνες μας, ο κόσμος μέσα μας θα είχε φως, ειρήνη και νόημα.Το σήμα του Θεού δεν χάνεται ποτέ , μόνο χρειάζεται να θυμηθούμε να ανοίξουμε το “Wi-Fi” της ψυχής μας.

π. Αθανάσιος

Ὄταν διαβάζεται ὁ ἑξάψαλμος....

Τό σταυρό μας μποροῦμε νά κάνουμε στήν ἀρχή καί στό τέλος τοῦ Ἑξάψαλμου. Σ’ ὅλη ὅμως τή διάρκεια αὐτοῦ, ἀκόμη καί στό μέσον του, ὅταν λέγουμε τά «Δόξα… Καί νῦν… Ἀλληλούια…» ΔΕΝ κάνουμε τό σταυρό μας, ἀλλά παρακολουθοῦμε «ἐν πάσῃ σιωπῇ καί κατανύξει» τόν Ἀναγνώστη, ὁ ὁποῖος «μετ’ εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ», διαβάζει τόν Ἑξάψαλμο.

Διότι ὁ χρόνος αὐτός τῆς ἀναγνώσεως προεικονίζει τό χρόνο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου μέ φόβο καί τρόμο θά ἀναμένουμε τήν τελική κρίση Του γιά ἐμᾶς.

Καί, ὅπως τότε, ἔτσι καί τώρα θά πρέπει σιωπῶντες, ὄρθιοι, ἀκίνητοι, χωρίς μετακινήσεις ἤ, προπαντός, χωρίς καί τούς παραμικρούς θορύβους, νά παρακολουθοῦμε τήν ἀνάγνωση αὐτή.

(Ἰδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στίς ἑσπερινές ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, οἱ ὁποῖες εἶναι ὁ Ὄρθρος τῆς ἑπομένης. Διότι τότε, ἀφηρημένοι, μπαίνουμε στούς Ναούς χωρίς νά προσέχουμε, ἐάν ἐκείνη τήν ὥρα διαβάζεται ὁ Ἑξάψαλμος. Σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις θά πρέπει νά παραμένουμε ἀκίνητοι στήν εἴσοδο τοῦ Κυρίως Ναοῦ καί μετά τό πέρας τῆς ἀναγνώσεως νά μετακινούμαστε γιά νά καταλάβουμε τή θέση μας).

Ὁ ἑξάψαλμος ἀποτελεῖται ἀπό ἀπό τούς ἑξῆς ψαλμούς:

3ος: Εἰκονίζει τήν σταθερή ἐλπίδα τῆς ψυχῆς στό Θεό.

37ος: Θρῆνος τῆς ψυχῆς γιά τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν.

62ος: Ἁπαλή παρηγορητική πρωϊνή προσευχή.

87ος: Δέηση ψυχῆς τσακισμένης ἀπό τίς συμφορές.

102ος: Προσευχή εὐγνωμοσύνης γιά τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ.

142ος: Θερμή παράκληση βοήθειας.

 

Ὁ ἑξάψαλμος εἶναι ἡ κατανυκτική ἀνάγνωση (ὅλοι ὄρθιοι) τῶν 6 παραπάνω ἀπό τούς 150 ψαλμούς , τούς ὁποίους ἔγραψε ὁ Δαβίδ. Εἶναι συγχρόνως ὕμνος, δέηση, προφητεία.

 

ΠΗΓΗ : "ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ", ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

 

Νά λέγεις παιδί μου τήν εὐχή·

 

Νά λέγεις παιδί μου τήν εὐχή·

"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με", ἡμέρα καί νύχτα συνέχεια.

 

Ἡ εὐχή θά τά φέρει ὅλα, ἡ εὐχή περιέχει τά πάντα:αἴτηση,

 παράκληση, πίστη,  ὁμολογία, θεολογία...

Ἡ εὐχή θά φέρει ὀλίγον κατ' ὀλίγον: εἰρήνη, γλυκύτητα,  χάρα,

δάκρυα.

Ἡ εἰρήνη καί ἡ γλυκύτης θά φέρουν περισσότερον εὐχή καί ἡ εὐχή κατόπιν, περισσότερον εἰρήνη καί γλυκύτητα κ.ο.κ..

Θά ἔρθει στιγμή πού ἄν σταματᾶς τήν εὐχή, θά αἰσθάνεσαι ἄσχημα...

Ἅγιος Ἐφραίμ Κατουνακιώτης 

10 Απλές Χριστιανικές Συνήθειες για κάθε μέρα

 1. Πρωινή προσευχή

– Ξεκίνα τη μέρα σου με λίγα λόγια ευχαριστίας στον Θεό.

2. Σταυρός πριν ξεκινήσεις κάτι

– Ό,τι κι αν κάνεις (δουλειά, φαγητό, ταξίδι), κάνε τον σταυρό σου.

3. Να μιλάς με καλοσύνη

– Απόφυγε άσχημα λόγια ή γκρίνια· μίλα με πραότητα.

4. Μια πράξη αγάπης

– Βοήθησε έστω έναν άνθρωπο μέσα στη μέρα (με χαμόγελο, λόγο, ή έργο).

5. Συγχώρεση

– Αν κάποιος σε πειράξει, μην κρατήσεις κακία· συγχώρεσέ τον μέσα σου.

6. Τίμια εργασία

– Δούλεψε ή σπούδασε με υπευθυνότητα και χωρίς αδικία.

7. Αποφυγή καταλαλιάς

– Μην μιλάς πίσω από την πλάτη κανενός· καλύτερα να σιωπάς.

8. Λίγη ανάγνωση από το Ευαγγέλιο ή προσευχητάρι

– Έστω 5 λεπτά, ώστε ο λόγος του Θεού να σε συνοδεύει.

9. Ευγνωμοσύνη

– Να λες «Δόξα τω Θεώ» για τα μικρά και τα μεγάλα της ημέρας.

10. Βραδινός απολογισμός και προσευχή

– Σκέψου τι έκανες καλά, τι λάθη έκανες, ζήτησε συγχώρηση και κοιμήσου ειρηνικά.

Από την Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας.

Γιατί Κοινωνούμε;

 

– Μακαριστού Μητροπολίτου Σιατίστης Παύλου

Τι είναι η Θεία Λειτουργία; Το τραπέζι που μας κάνει ο Πατέρας μας. Μαζευόμαστε γύρω από ένα «τραπέζι», την Αγία Τράπεζα και εκεί έρχεται ο Πατέρας μας και μας προσφέρει το φαγητό. Και μάλιστα δυο είδη. Το πρώτο ο Λόγος Του το Ιερό Ευαγγέλιο. Και το δεύτερο είναι το Σώμα και το Αίμα Του. Ο Χριστός μας είπε πολύ καθαρά μερικά πράγματα: Το πρώτο «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ», αυτός που κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα μου είναι ενωμένος με εμένα και εγώ είμαι ενωμένος με αυτόν. Το δεύτερο που μας είπε: Αυτός που κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα του Χριστού τον έχει εν την καρδία του, κατοικούντα και μένοντα. Το τρίτο εάν δεν κοινωνήσετε το Σώμα και το Αίμα του Υιού του Ανθρώπου δεν θα ζήσετε. Όχι μερικά χρόνια ακόμα αλλά δεν θα νικήσετε τον θάνατο.

Η Θεία Κοινωνία είναι τροφή για τους πιστούς. Φάρμακο αθανασίας και αντίδοτο του μη αποθανείν.

Θα με ρωτήσει κάποιος είμαστε άξιοι να κοινωνούμε τακτικά; Όχι!  Μα γι’ αυτό κοινωνούμε, γιατί είμαστε ανάξιοι.

Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε άξιοι. Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε καλοί. Κοινωνούμε γιατί είμαστε ανάξιοι, γιατί είμαστε ασθενείς, γιατί θέλουμε να γίνουμε του Χριστού. Και πως θα γίνουμε του Χριστού; Πως γινόμαστε του Χριστού με τα λόγια; Μας το είπε ο Χριστός: «Αυτός που Κοινωνεί του Σώμα και το Αίμα μου είναι ενωμένος με εμένα και εγώ με αυτόν. Κατοικώ μέσα στην καρδιά του». Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος.

Διδαχαί των Αγίων Πατέρων Μέρος Β

 

 «Ολοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή. Θέλεις να κάνεις κατάσταση; Προσεύχου. 

Θέλεις να σωθείς; Προσεύχου. Όλες οι προσευχές καλές και άγιες είναι, αλλά η νοερά προσευχή, είναι η βασίλισσα αυτών. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. 

Απ’ αυτήν τη μικρούλα αλλά παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της εκκλησίας. 

Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αυτήν την ευχούλα.»

*Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

……………

Ρώτησα τον μακαριστό π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:

− Γιατί στους εσχάτους χρόνους λέγουν οι πατέρες θα κυκλώνουν το θυσιαστήριο μουλάρια;

− Τα μουλάρια, μου απήντησε, δεν γεννάνε.

Έτσι και οι πνευματικοί ταγοί δεν θα γεννάνε πνευματικά παιδιά..

Ωχ αποτισιά και ξεραίλα!

Ανάστα Ιερεμία και κλάψε μαζί μας για τον χαμό της νέας Σιών...

Γέροντας Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης + Καθηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου, Άγιον Όρος

………………..

Τα Άγια Λείψανα περιέχουν υποστατική Χάρη Αγίου Πνεύματος και όταν τα προσκυνάμε, δεν προσκυνάμε τα οστά, αλλά τη Χάρη που περιέχουν, για να μεταδοθεί και σε εμάς, ανάλογα με την πίστη μας.

 Όταν πάμε σε μια βρύση, ο σκοπός μας δεν είναι η βρύση αυτή καθ' αυτή, αλλά το νερό που εκβάλλει, για να το πιούμε. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα Άγια Λείψανα.

Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν Αγία Λείψανα.

Μόνο η Ορθοδοξία έχει αυτόν τον θησαυρό.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα+

……………………

"Δεν θέλω να γίνω καλύτερος από κανέναν.Θέλω να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος από τον χθεσινό εαυτό μου."

Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

……………………..

Τι είναι ο Χριστός για μας...

Ο Χριστός είναι το παν για μας ...

Θέλεις να θεραπευτούν οι πληγές σου; Είναι ο ΓΙΑΤΡΟΣ..

Να γαληνέψει η ψυχή σου; Είναι η ΕΙΡΗΝΗ..

Να τιμωρηθεί η αδικία; Είναι η ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ..

Αν έχεις ανάγκη από βοήθεια .. Είναι η ΔΥΝΑΜΗ..

Αν φοβάσαι τον θάνατο ..Είναι η ΖΩΗ..

Αν ζητάς τον ουρανό.. Είναι ο ΔΡΟΜΟΣ..

Αν μισείς τα σκοτάδια.. Είναι το ΦΩΣ..

Αν πεινάς.. Είναι η ΤΡΟΦΗ..

Ιερός Αυγουστίνος .

…………..

Η ανάγνωση του Ψαλτηρίου δαμάζει τα πάθη και η ανάγνωση του Ευαγγελίου κατακαίει τα ζιζάνια των αμαρτιών μας, γιατί ο λόγος του Θεού είναι "πυρ καταναλίσκον". Κάποτε επί 40 μέρες διάβαζα το Ευαγγέλιο, χάρη της σωτηρίας κάποιας ψυχής, που με είχε κάποτε ευεργετήσει. Και τι βλέπω στον ύπνο μου!... Σε ένα χωράφι γεμάτο ζιζάνια, πέφτει φωτιά από τον ουρανό και τα κατακαίει, ώστε το χωράφι να παρουσιαστεί καθαρό. Δεν μπορούσα να καταλάβω την σημασία του οράματος, οπότε ακούω την φωνή: "Τα ζιζάνια που σκέπαζαν το χωράφι είναι οι αμαρτίες της ψυχής, για την οποία παρακαλούσες και η φωτιά που τα έκαψε, είναι ο λόγος του Θεού, που για χάρη της μελετούσες".

Στάρετς Παρθένιος

Διδαχαί Αγίων Πατέρων. Μέρος Α

 

Όποιος αποφασίζει να προσεύχεται, είναι ανθεκτικότατος στις δυσχέρειες και στις περιπέτειες της ζωής.

Είναι δηλαδή ο άνθρωπος ο οποίος ξέρει να κάθεται άνετα όπου βρεθεί.

Θα βρεθεί σε φτώχεια; Σε πλούτο; Ανάμεσα σε καλους; Σε κακούς; Σε ανθρώπους που τον αγαπάνε; Που δεν τον αγαπάνε; Που τον θέλουν; Που δεν τον θέλουν; Που τον μισούν; Που τον συκοφαντούν; Του είναι αδιάφορο...

Αυτός ξέρει να προσαρμόζεται θαυμάσια και να ζει χαρούμενος.

Και όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο περισσότερο είναι ανθεκτικός και δεν αισθάνεται καν τις δυσκολίες τις οποίες περνάει.

 + Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

…………………………..

Η αμαρτία είναι σαν την αρρώστια. Δεν αρρωσταίνεις μια φορά. Πολλές φορές αρρωσταίνεις από την ίδια αρρώστια. Και κάθε φορά που αρρωσταίνεις, πηγαίνεις στον γιατρό και παίρνεις τα φάρμακα που σου δίνει. Το ίδιο κάνε και για την ψυχή σου. Κάθε φορά που πληγώνεσαι, έστω και αν πληγώνεσαι στο ίδιο μέρος, μετανόησε και εξομολογήσου. Κάποτε το φάρμακο της Χάριτος θα γιατρέψει ολότελα την συγκεκριμένη πληγή.

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

…………………………..

«Να μην λυπάσαι, όταν συναντάς στενοχώριες και δυσκολίες στη ζωή σου, γιατί όλα αυτά γίνονται κατά παραχώρηση Θεού, για την ψυχική σου ωφέλεια. Ακόμη ούτε τον θάνατο να φοβάσαι.

Γιατί βλέποντας ο Θεός την υπομονή σου, θα σε βοηθήσει να φτάσεις στη νίκη, εκεί όπου θα απολαύσεις τα αιώνια αγαθά, που ετοίμασε για εκείνους που Τον αγαπούν αληθινά.»

*Άγιος Ισαάκ ο Σύρος*

………………….

Ρώτησα τον σατανά:

Γιατί μας έχεις, εμάς τους ανθρώπους,  τόση μεγάλη μανία και μας πολεμείς με τόσο θυμό;

Και με απάντησε:

Για να έχω πολλούς συντρόφους εις τον άδη και να καυχώμαι εις τον Ναζωραίο, ότι δεν είμαι ο μόνος παραβάτης εγώ, αλλά ιδού πόσοι άλλοι είναι μαζί μου.!

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

……………….

Περί ταπείνωσης

Τον ταπεινό κάνεις δεν τον μισεί, ούτε τον επιπλήττει, ούτε τον καταφρονεί. Τον αγαπάει ο Χριστός και αγαπιέται από όλους και όλοι τον επιθυμούν.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

……………………….

«Στὴ προσευχή σου πρέπει νὰ διατηρῇς ἐκεῖνα τὰ τέσσερα πράγματα ποὺ εἶπε ὁ Μέγας Βασίλειος:

Πρῶτον, νὰ δοξολογῇς τὸν Θεό·

δεύτερον νὰ τὸν εὐχαριστῆς γιὰ τὶς εὐεργεσίες ποὺ σοῦ ἔκανε·

τρίτον, νὰ ἐξομολογῆσαι σ᾿ αὐτὸν ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλὸς καὶ παραβάτης τῶν ἐντολῶν του·

καὶ τέταρτον, νὰ ζητᾷς ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴ σωτηρία σου.»

☦️Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (Αόρατος Πόλεμος Κεφ. ΜΕ'.)

Δεν πρέπει χωρίς σοβαρό λόγο να ανοίγεις στον άλλο την καρδιά σου

 Δεν πρέπει χωρίς σοβαρό λόγο να ανοίγεις στον άλλο την καρδιά σου. Μέσα σε χίλιους ίσως βρείς μόνο έναν, που θα μπορέσει να φυλάξει το μυστικό σου. Οταν εμείς οι ίδιοι δεν κρατάμε το μυστικό μας καλά φυλαγμένο, πως είναι δυνατόν να ελπίζουμε πως θα το κρατήσουν οι άλλοι;

-Οταν συναναστρέφεσαι με κοσμικούς, δεν πρέπει να μιλάς για πνευματικά θέματα, ειδικά όσοι δεν έχουν διάθεση ν ακούσουν. Σ αυτήν την περίπτωση να ακολουθείς την διδασκαλία του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου: Φύλαξε το θησαυρό σου με σύνεση και ευλάβεια της ψυχής σου από τον μή αγιασμένο κόσμο. Φύλαξέ τον όπως ακριβώς τον πήρες, διότι δεν είναι σωστό να ρίξεις στους χοίρους τους νοητούς μαργαρίτες, όπως τόνισε ο Κύριος.

-Με τον ακαλλιέργητο άνθρωπο πρέπει να συζητά κανείς για υλικά πράγματα, ενώ με τον πνευματικό να συζητά για τα ουράνια.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

- Τι αναπαύει περισσότερο την Παναγία μας;

 

Ρωτήθηκε ένας ενάρετος γέροντας:

- Τι αναπαύει περισσότερο την Παναγία μας;

Και ο σοφός εκείνος γέροντας απάντησε:

α) να αγαπήσουμε και να μνημονεύουμε το όνομα του Υιού Της, με την ευχή του Χριστού.

β) να αγαπήσουμε και να μιμηθούμε τη ζωή του Υιού Της και τη δική Της, μια ζωή γεμάτη αγάπη, ταπείνωση και αγνότητα, κατεξοχήν αυτές τις αρετές και

γ) να αγαπήσουμε και να κάνουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, περιέχουν πάρα πολύ Χάρη!

+ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος.. Και άθεος θα πεθάνω!

 Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία.

 Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.

Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο.

Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.

– Φύγε από εδώ!

Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος.. Και άθεος θα πεθάνω!

Ο παπάς τα έχασε.

– Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!

– Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!

Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του αρρώστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.

Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.

– Να αυτή!

– Ποια αυτή, ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου.

Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!

Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος.

Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει.  Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Δημητρίου Ντούτκο, ιερέως

Από το βιβλίο του "Στό σταυροδρόμι", Μόσχα 1994

Γιατί να μην γονατίσω την Κυριακή, τί κακό κάνω;

 - Κύριε Παναγόπουλε, λένε ότι την Κυριακή δεν πρέπει να γονατίζουμε στην Εκκλησία;

Εγώ όμως όταν γονατίζω, κατανύγομαι καλύτερα.

Γιατί να μην γονατίσω, τί κακό κάνω;

Και εάν δεν γονατίσω στην Εκκλησία που ήρθα να προσευχηθώ, πότε θα γονατίσω;

 - Δεν είναι στο τι θα κάνεις. Η αμοιβή σου είναι στην υπακοή σου. Έχεις να κερδίσεις Χάρη, αν υπακούσεις, εάν όμως κάνεις το θέλημά σου, δεν θα κερδίσεις τίποτα!

Η υπακοή είναι να μην γονατίσεις.

 Διότι στον 20ο κανόνα της Α’ Οικουμενική Συνόδου αναφέρεται, ότι δεν επιτρέπεται η γονυκλισία από το Σάββατο το βράδυ, μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

 Εάν λοιπόν κάποιος έχει την τόλμη και το θράσος και πει:

”Κάτω η Α’ Οικουμενική Σύνοδος των 318 Πατέρων, εγώ θα γονατίσω”, χαλάλι του..

 Εάν έχει την τόλμη να διαγράψει τον 90ο κανόνα της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, που απαγορεύει την γονυκλισία την Κυριακή και πάλι χαλάλι του..

 Εάν επίσης έχει την τόλμη να διαγράψει τον 91ο κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου και τον 15ο κανόνα του Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας, που απαγορεύουν την γονυκλισία και πάλι χαλάλι του..

 Να μην ξεχνάει όμως, ότι στην έναρξη και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, επικαλούμαστε τις ευχές αυτών τών Πατέρων, με το: ”δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…”, τους οποίους αυτός απορρίπτει..

 Δημήτριος Παναγόπουλος ο ιεροκήρυκας +

 

«Οι δύο καλόγεροι» Διδακτική ιστορία

Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα, έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού.

Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα, που αναρωτιόταν τι να κάμει, μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει.

Χωρίς πολλά πολλά, ο ένας από τους δύο καλόγερους, την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη, όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού.

Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους.

Ο άλλος καλόγερος όμως, μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει:

 «Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα.

Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες.

Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών;»

Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα, προχωρούσε σιωπηλός.

Κάποια στιγμή όμως είπε: «Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα! Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός… εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη;»

Οι περισσότεροι αιρετικοί, αν όχι όλοι, λόγω της μεγάλης μόρφωσης που είχαν, υπερηφανεύτηκαν, παραμορφώθηκαν, πλανήθηκαν και τελικά έγιναν οι μεγαλύτεροι αιρετικοί.

   Οι περισσότεροι αιρετικοί, αν όχι όλοι, λόγω της μεγάλης μόρφωσης που είχαν, υπερηφανεύτηκαν, παραμορφώθηκαν, πλανήθηκαν και τελικά έγιναν οι μεγαλύτεροι αιρετικοί.

Δεν είμαι κατά της μορφώσεως. Είμαι υπέρ της ταπείνωσης.

Ο Χριστός διαλέγοντας 12 αγραμμάτους μαθητές (εκτός από τον Λουκά), έδωσε την έμφαση να καταλάβουμε, ότι μπορεί ο Θεός να σε κάνει πάνσοφο, αρκεί ο άνθρωπος να έχει ταπείνωση...

Οι αλλόδοξοι (μουσουλμάνοι, βουδιστές κ.τ.λ) θα σωθούν κατά συνείδηση. Ένας βουδιστής για παράδειγμα που εφαρμόζει αυτά που λέει η θρησκεία του, η συνείδηση του, τον ελέγχει.

Και αν είναι καλοπροαίρετος θα ακολουθήσει την φωνή της συνείδησής του. Έχουμε πάρα πολλές αυτοκτονίες στους ανθρώπους αυτούς, γιατί η συνείδηση τους ελέγχει, για αυτά που κάνουν.

Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι φωτίζονται μυστικώς από τη Θεία Χάρη και ακολουθούν τη φωνή της συνείδησής τους.

Εμείς οι Ορθόδοξοι, θα κριθούμε βάση της συνειδήσεως και του Ευαγγελίου.

Και οι μοναχοί θα κριθούνε, βάση της συνειδήσεως, του Ευαγγελίου και των μοναχικών υποσχέσεων που δώσανε κατά την κουρά τους...

Εάν τελικά ο Χριστός σώσει τον διάβολο και όλους τους αμαρτωλούς αμετανόητους ανθρώπους, τότε είναι σαν να έχει Σαρκωθεί και Σταυρωθεί μάταια!

Γέροντας Εφραίμ Σκήτη Αγίου Ανδρέα Άγιον Όρος +

Ο ΌΣΙΟΣ ΚΟΠΡΗΣ

 

  Γεννήθηκε πάνω σε ένα σωρό από κοπριά που βρισκόταν έξω απ' το μοναστήρι του Οσίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου.

Η μητέρα του καταδιώκονταν από Αγαρηνούς και καθώς έτρεχε να γλιτώσει την πιάσαν πόνοι της γέννας.

Βρήκε τότε εκείνο το σωρό της κοπριάς και εγέννησε πάνω του .

Αφού φύγανε οι Αγαρηνοί οι μοναχοί βρήκαν το βρέφος και κατά προσταγή του Οσίου Θεοδοσίου το πήραν στο μοναστήρι και το ονόμασαν Κόπρη.

Τρεφόταν με το γάλα μιας κατσίκας, η οποία έφευγε την ώρα που ήταν να θηλάσει απ' το κοπάδι της .

Αφού θήλαζε το παιδί γυρνούσε πάλι στη βοσκή.

Αυτό το έκανε έως ότου το παιδί άρχισε να τρώει στερεά τροφή.

Οταν ο Κοπρης έφτασε σε μεγαλύτερη ηλικία έγινε πολύ αγαπητός στον Όσιο Θεοδόσιο.

Κι επειδή εφυλαξε αμόλυντο τό κατ'εικονα, αξιώθηκε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να υποτάσσει και θηρία ακόμα.

Κάποτε βρήκε μια αρκούδα να τρώει τα μαρούλια του κήπου.

Την έπιασε από το αυτί την έβγαλε έξω επιτιμωντας την με την ευχή του Οσίου Θεοδοσίου,να μην μπει ξανά στον κήπο.

Άλλη φορά ανέβαινε με το γαϊδουράκι να κόψει ξύλα, μια αρκούδα όμως πλήγωσε το ζώο στο πόδι,τότε την έπιασε ο Άγιος, φόρτωσε σε αυτή τα ξύλα και της είπε:

<<Θα κανείς την υπηρεσία του γαϊδάρου που πλήγωσες μέχρι να γίνει καλά>>.

Η αρκούδα υποτάχθηκε στον Άγιο και έφερνε τα ξύλα στο μοναστήρι.

Και άλλα πολλά θαυμαστά ετέλεσε ο Άγιος που μέχρι τα γεράματα δεν αμέλησε την άσκηση.

Αξιώθηκε να βλέπει τον Άγιο Θεοδόσιο μετά το θάνατο του και να συνομιλεί μαζί του.

Τον άκουσε μάλιστα να του λέει : <<αδελφέ έφτασε ο καιρός του θανάτου σου, έλα να αναπαυθεί στον τόπο που έχει ετοιμαστεί για  εσένα>>.

Ο Όσιος έλαμψε και με το αξίωμα της ιερωσύνης.

Λιγες ημέρες αφού άκουσε τη φωνή του Οσίου Θεοδοσίου αρρώστησε ελαφρά . Αποχαιρέτησε τους πατέρες και απήλθε εις Κύριον.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου..