«Οι καημένοι οι καλόγεροι, οπού αφανίστηκαν εις τον
αγώνα… οπού αυτά τα μοναστήρια ήταν τα πρώτα προπύργια της απανάστασής μας. Ότι
εκεί ήταν και οι τζεμπιχανέδες [πυριτιδαποθήκες] μας κι’ όλα τα αναγκαία του
πολέμου· ότ’ ήταν παράμερον και μυστήριον από τους Τούρκους. Και θυσίασαν οι
καημένοι οι καλόγεροι και σκοτώθηκαν οι περισσότεροι εις τον αγώνα… και ζούσαν
μαζί τους τόσοι φτωχοί κι έτρωγαν ψωμί...
...και βρίζουν, οι πουλημένοι εις τους ξένους, και τους
παπάδες μας, οπού τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες
τούς είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον διά
να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι,
πολεμώντας ωσάν λεοντάρια...».
Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη
No comments:
Post a Comment