Μιά σταύρωσις, ἕνα μάτωμα τῆς καρδιᾶς, πού κάνει τά μάτια νά ὑγραίνωνται καί τά χείλη νά λένε:

Κύριε, ἔλα καί μεῖνε μαζί μου στήν καμπή αὐτή τοῦ δρόμου.

- Παιδί μου, χωρίς τόν σταυρό δέν εἶσαι δικός μου.

- Συγχώρα με, Πατέρα, πού θέλω νἆμαι παιδί Σου χωρίς τά ματωμένα σημάδια Σου.

- Ἔπειτα, παιδί μου, γιατί ξεχνᾶς πώς ὁ πόνος σου αὐτός σέ φυλάει ἀπό τόσα ἄλλα κακά;

- Σ΄ εὐχαριστώ γι΄ αὐτό, Κύριε... Μόνο νά μήν εἶναι πολλά τά δευτερόλεπτα πού μοῦ κρύβεσαι. Δέν ἀντέχω. Τό πρόσωπό Σου φανέρωνέ Το γρήγορα στήν ψυχή μου.

Δίδε μου τήν παρηγοριά Σου. Ἀμήν...


+ π.Νικόλαος Σελέντης