Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση

 - Γέροντα, τώρα υπάρχει τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, ώστε το ίδιο λεπτό μπορεί να δει κανείς γεγονότα που συμβαίνουν στην άλλη άκρη της γής.

- Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, όλο τον κόσμο τον βλέπουν. Τώρα καταστρέφεται ο κόσμος από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός.                                                                                   

  - Γέροντα, η τηλεόραση κάνει πολύ κακό.

-Αν κάνει, λέει! Ήρθε κάποιος και μου έλεγε: "Η τηλεόραση, Πάτερ, είναι καλή". "Καλά είναι τα αυγά, του λέω, άμα τα ανακατέψης όμως με κουτσουλιά, άχρηστα γίνονται". Έτσι γίνεται και με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Σήμερα, αν ανοίξεις το ραδιόφωνο, για να ακούσεις μια είδηση, πρέπει να ανεχθείς  να ακούσεις και ένα τραγούδι, γιατί, μόλις τελειώσει ένα τραγούδι, θα πει μια είδηση. Παλιά δεν ήταν έτσι. Ήξερες τι ώρα θα έλεγε την είδηση στο ραδιόφωνο, τακ, άνοιγες και άκουγες. Τώρα είσαι υποχρεωμένος να ακούσεις και το τραγούδι, γιατί αν το κλείσεις, θα χάσεις την είδηση.

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση, ιδίως τα παιδάκια καταστρέφονται. Ήρθε ένα παιδάκι επτά χρονών με τον πατέρα του στο Καλύβι. Έβλεπα να μιλάει με το στόμα του το δαιμόνιο της τηλεοράσεως, όπως μιλάει το δαιμόνιο με το στόμα των δαιμονισμένων. Ήταν σαν ένα μωρό να γεννήθηκε με δόντια. Σήμερα συχνά δεν βλέπεις φυσιολογικά παιδιά, είναι τέρατα. Και βλέπεις, δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω, αλλά αυτό που έχουν ακούσει, αυτό που έχουν δει, αυτό επαναλαμβάνουν. Έτσι θέλουν οι άλλοι να αποβλακώσουν τον κόσμο με την τηλεόραση. Δηλαδή, αυτά που ακούν οι άνθρωποι, αυτά να πιστεύουν, αυτά να κάνουν.

- Γέροντα, μας ρωτούν μητέρες πώς να κόψουν τα παιδιά τους από την τηλεόραση.

- Να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι με την τηλεόραση αποβλακώνονται, δεν μπορούν να σκέφτονται. Ας αφήσουμε ότι χαλούν τα μάτια τους. Αυτή η τηλεόραση είναι έργο του ανθρώπου, αλλά υπάρχει και άλλη τηλεόραση, η πνευματική. Όταν δηλαδή με την απέκδυση του παλαιού ανθρώπου καθαρίζωνται και τα μάτια της ψυχής, τότε βλέπει ο άνθρωπος πιο μακριά χωρίς μηχανές. Είπανε στα παιδιά τους γι' αυτή την τηλεόραση; Να καταλάβουν την πνευματική τηλεόραση, γιατί με αυτά τα κουτιά θα χαζέψουν. Οι Πρωτόπλαστοι είχαν το διορατικό χάρισμα. Αυτό χάθηκε μετά την πτώση. Όταν διατηρήσουν τα παιδιά την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, θα έχουν και διορατικό χάρισμα, πνευματική τηλεόραση. Θέλει προσοχή, δουλειά πνευματική. Οι μανάδες σήμερα χάνονται με χαμένα πράγματα και μετά: "Τι να κάνω, Πάτερ; Χάνω το παιδί μου!"

Γέροντας Πα'ί'σιος

http://paparokades.blogspot.co.nz/2012/01/blog-post_11.html#more

Κάνε τόν σταυρό σου καί, πρίν κάνης οτιδήποτε, πές:Χριστέ µου, Παναγία µου, βοήθησε µε.

Κάνε τόν σταυρό σου καί, πρίν κάνης οτιδήποτε, πές:Χριστέ µου, Παναγία µου, βοήθησε µε.
Όσο µπορείς, νά προσεχής, νά προσεύχεσαι καί νά εµπιστεύεσαι στο Θεό, και
Εκείνος θά σε βοηθήση σέ κάθε σου δυσκολία.
Απλοποίησε την ζωή σου µε την απόλυτη εµπιστοσύνη στον Θεό, για να έλευθερωθής από το άγχος και την αγωνία.

Γέροντας Πα'ί'σιος

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας επιτάσσει την νίκη.

Αὔτη ἡ πίστις τῶνἈποστόλων,

Αὔτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων,

Αὔτη ἡ πίστις τῶνὈρθοδόξων,

Αὔτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξε.

Ἡ Κυριακή της Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ἑορτὴ τῶν νικῶν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸπαρελθόν. Αὐτὲς οἱ νίκες τοῦ παρελθόντος εἶναι τὸ ἠθικὸκεφάλαιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Σταυρός της καὶ ἡ τροφή της. Αὐτὸ εἶναι σπουδαῖο καὶ σημαντικότατο. Ὅμως, οἱ νίκες αὐτὲς ἀπὸ τὸ παρελθὸν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἔμπνευση καὶ τὸ κίνητρο γιὰ τὶς νίκες της στὸ παρὸν καὶ στὸ μέλλον, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικό.

Εἶναι τὸ σημαντικότερο ἐπειδὴ τὸ στεφάνι τῆς δόξης εἶναι ὑπεσχημένο στοὺς νικητὲς καὶ ὄχι στοὺς ἑορτάζοντες τὶς νίκες τῶν ἄλλων. Γιατί εἶναι γραμμένο στὸ βιβλίο τῆς ἀληθείας: ὅποιος νικήσει θὰ κερδίσει τὰ πάντα καὶ θὰ τοῦ γίνω Θεὸς καὶ αὐτὸς θὰ μοῦ γίνει υἱός. Ἡ ἀμοιβὴ τοῦ Θεοῦ λοιπόν, δίδεται στοὺς νικητὲς καὶ ὄχι σὲ ὅσους ἑορτάζουν μονάχα τὶς νίκες τῶν πατέρων τους.

Αὐτὸ δὲ σημαίνει πὼς εἶναι ἀσήμαντο τὸ νὰ ἑορτάζουμε τὶς νίκες τῶν πατέρων. Ἀντιθέτως, ὁ ἑορτασμὸς τῶν προτέρων νικῶν εἶναι ἀποφασιστικῆς σημασίας γιὰ τὴνἐξασφάλιση καὶ νέας νίκης ἐπειδὴ οἱ νίκες τοῦ πατέρα ὑποκινοῦν σὲ νίκες καὶ τοὺς υἱούς.

Ἂς πάρουμε πρῶτα τους νικητὲς τοῦ κόσμου τούτου καὶ τὶς νίκες τους. Ὁ Ἀχιλλέας ἐνθουσίαζε ἐπὶ αἰῶνες τοὺς νέους τῶν Ἑλλήνων πρὸς τὴ νίκη. Στέλνοντας τοὺς υἱούς τους στὸ πόλεμο, οἱ Ἑλληνίδες μητέρες τοὺς ἔλεγαν: ἢ νεκρὸς ἢ νικητής.

Ὁ Κράλιεβιτς Μάρκο πέτυχε ὅσο ζοῦσε ἑκατὸ νίκες. Μέχρι τώρα ὅμως ἔχει ὁδηγήσει σὲ νίκη χιλιάδες αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνθουσιάστηκαν ἀπὸ ἐκεῖνον. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Μίλος Ὄμπιλιτς καὶ ὁ Βάνος Στράχινιτς, ἄλλοι ὀρθόδοξοι ἥρωες τῶν Σέρβων μὰ καὶ τῶν ἄλλων λαῶν.

Δὲν εἶναι μονάχα ἡ δειλία μεταδοτικὴ μὰ εἶναι καὶ ὁ ἡρωισμός. Ὁ δειλὸς ποὺ φωνάζει:...

φεύγουμε, χανόμαστε, μεταδίδει στὸ στράτευμα τὸ φόβο. Τὸ ἴδιο ὅμως, μεταδίδει τὸν ἡρωισμὸ ἐκεῖνος ποὺ φωνάζει: ἐμπρός, ὁ ἐχθρὸς νικήθηκε!

Ὅποιος δοξάζει τοὺς ἥρωες, "μολύνεται" ἀπὸ τὴν νόσο τοῦ ἡρωισμοῦ. Ὅποιος δοξάζει τοὺς νικητές, ἐνθουσιάζεται ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνει καὶ ὁ ἴδιος νικητής. Γι’ αὐτό, ἡ Ὀρθοδοξία τοῦ νικητοῦ καὶ τῆς νίκης τοῦ ἔχει εράστια ἐπιρροὴ στοὺς ἀνθρώπους, στὴν ἀγωγὴ καὶ στὸ χαρακτήρα.

Ἔτσι γίνεται στοὺς κοσμικοὺς πολέμους, ἔτσι καὶ ἀκόμα περισσότερο στὸ πνευματικὸπόλεμο. Μὴ φοβῆσθε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον, εἶπε ὁ Σωτήρας στοὺς μαθητές Του. Καὶ ὄχι μόνο τὸ εἶπε μὰ καὶ τὸ ἔπραξε στ’ ἀλήθεια. Νίκησε τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου, νίκησε τὴν ἁμαρτία, νίκησε καὶ τὸ θάνατο.

Γρηγόρης Αυξεντίου (3 Μαρτίου 1957)

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου και τα φυλακισμένα μνήματα

«του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται»

 

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου (1928-1957) ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ, κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59 εναντίον της Αγγλικής κατοχής. Ήταν δεύτερος στην ιεραρχία της οργάνωσης και σκοτώθηκε από τους Άγγλους σε μάχη που δόθηκε κοντά στο Μοναστήρι Μαχαιρά. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν κυρίως γνωστός με το ψευδώνυμο Ζήδρος, ενώ εκ των υστέρων ονομάστηκε «Σταυραετός του Μαχαιρά». Στις 3 Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι, ύστερα από προδοσία πληροφορήθηκαν το κρησφύγετό του κοντά στο Μαχαιρά. Το περικύκλωσαν με αυτοκίνητα και ελικόπτερα, μετά από πολύωρη μάχη και αρκετούς νεκρούς Άγγλους έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο και τον έκαψαν ζωντανό. Το καμένο σώμα του θάφτηκε στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «τα φυλακισμένα μνήματα» από τους Άγγλους στρατιώτες. Πολλοί Έλληνες και ξένοι ποιητές εμπνεύστηκαν από τον αγώνα και το θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου και έγραψαν ποιήματα προς τιμήν του, το σημαντικότερο εκ των οποίων «Ο Αποχαιρετισμός» του Γιάννη Ρίτσου.

http://el.wikipedia.org

Πηγή:   http://delfinaki-sunset.blogspot.co.nz/2012/03/3-1957.html

Όταν το παιδί δεν υπάκουει και αντιδρά, πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;

- Γέροντα, όταν το παιδί δεν υπάκουει  και αντιδρά, πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;
- Για να μην υπάκουει το παιδί και να φέρεται άσχημα, κάτι θα φταίει. Μπορεί να βλέπει άσχημες σκηνές ή να ακούει άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό. Πάντως τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα.

Περισσότερο μάλιστα τα βοηθάει ή μητέρα με το παράδειγμα της, με την υπακοή της και τον σεβασμό της προς τον σύζυγο. Αν σε κάποιο θέμα έχει διαφορετική γνώμη από εκείνον, ποτέ να μην την εκφράζει μπροστά στα παιδιά, για να μην το εκμεταλλεύεται ο πονηρός. Ποτέ να μη χαλάει τον λογισμό των παιδιών για τον πατέρα. Ακόμη και αν φταίει ο πατέρας, να τον δικαιολογεί.

Αν λ.χ. φερθεί άσχημα, να πει στα παιδιά: «ο μπαμπάς είναι κουρασμένος, γιατί ξενύχτησε, για να τελειώσει μια επείγουσα δουλειά. Και αυτό για σας το κάνει».
Πολλοί γονείς μαλώνουν μπροστά στα παιδιά και τους δίνουν άσχημα μαθήματα. Τα καημένα τα παιδιά θλίβονται. Αρχίζουν μετά οι γονείς, για να τα παρηγορήσουν, να τους κάνουν όλα τα χατίρια. Πηγαίνει ο πατέρας και καλοπιάνει το παιδί: «τι θέλεις, χρυσό μου, να σου πάρω;». Πηγαίνει και ή μάνα, το καλοπιάνει κι εκείνη και τελικά τα παιδιά μεγαλώνουν με νάζια και καμώματα και υστέρα, αν δεν μπορούν οι γονείς να τους δώσουν ότι τους ζητούν, τους απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν...
Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να έχουν αγάπη μεταξύ τους, να έχουν σεβασμό, να φέρονται με σύνεση, να προσεύχονται κ.λ.π., τότε αυτά τα τυπώνουν στην ψυχή τους. Γι' αυτό λέω ότι ή καλύτερη κληρονομιά, που μπορούν να αφήσουν οι γονείς στα παιδιά τους, είναι να τους μεταδώσουν την δική τους ευλάβεια...

πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/03/o.html#ixzz1nwYWUobI

Τί μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα στα σχολεία μας..ΑΙΣΧΟΣ! ( ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ)

 Μια αποκαλυπτική ομιλία της Ευδοξίας Αυγουστίνου, Φιλολόγου-Θεολόγου με θέμα: Αξιακοί προσανατολισμοί στα σχολικά μας βιβλία. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο της Βέροιας, σε εκδήλωση προς τιμήν της Πολύτεκνης Μητέρας που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

δείτε το βίντεο...

Το χέρι του παπά.

Πέθανε ο γέροντας ιερέας σας. Στη θέση του ήρθε ένας νεαρός ιερέας, που μόλις αποφοίτησε από την ιερατική σχολή. Με χαρά φιλούσατε το χέρι του γέροντα ιερέα. Αλλά τώρα σας ήρθε ένας νεαρός! Πως να του φιλήσετε το χέρι αφού είναι πολύ νεότερός σας;

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία για τον Σέρβο βασιλιά Μίλος. Κάποτε θα λειτουργούσε ένας όχι ηλικιωμένος, αλλά πολύ νέος ιερέας. Ο γερο - βασιλιάς ήταν πολύ ευσεβής.

Η Θεία Λειτουργία δεν άρχιζε, αν δεν είχε ακόμη πάει και αυτός στην Εκκλησία. Και όταν επήγε, στάθηκε στη μέση στο θρόνο του, και προσευχόταν όπως όλοι.

Όταν τελείωσε η Λειτουργία, ο βασιλιάς πήγε να φιλήσει το χέρι του παπά και να πάρει αντίδωρο. Μα εκείνος από σεβασμό έδωσε το αντίδωρο, και τράβηξε γρήγορα το χέρι του, για να μην το φιλήσει ο γερο – βασιλιάς. Τότε ο βασιλιάς Μίλος τον κοίταξε αυστηρά και του είπε:

-Δος μου το χέρι σου. Δεν φιλάω το δικό σου χέρι, πάτερ. Την ιερωσύνη σου προσκυνώ, που είναι πιο μεγάλη και από μένα και από σένα!

Τώρα το καταλαβαίνεις το νόημα. Ο γερο – βασιλιάς μίλησε στην εκκλησία θεόπνευστα.

Ο ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. Μα η ιερωσύνη του είναι από καταβολής κόσμου. Όταν λοιπόν του ασπάζεσθε το χέρι, προσκυνάτε την ιερωσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστό και τους Αποστόλους μέχρι τον ιερέα σας. Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων και αγίων ιερέων και Ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.

Ασπάζασθε και προσκυνάτε τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον άγιο Νικόλαο, τον άγιο Βασίλειο, τον άγιο Σάββα και “ όλους τους επιγείους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους”, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό!

Το φίλημα που κάνουμε στο χέρι του παπά δεν είναι φίλημα φυσικό. Είναι φίλημα άγιον, όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος.

Να το ασπάζεσθε λοιπόν το χέρι του ιερέα που σας ευλογεί. Είναι ευλογημένο από τον Θεό. Με τη χάρη της ιερωσύνης. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Να το φιλάτε το χέρι του ιερέα σας. Όσο νέος και αν είναι. Και να τον ακούτε.