Δεν υπάρχει ούτε ένας Άγιος, που να έγινε Άγιος γιατί φοβήθηκε να μην πάει στην κόλαση.

 Δεν υπάρχει ούτε ένας Άγιος, που να έγινε Άγιος γιατί φοβήθηκε να μην πάει στην κόλαση.

Όσοι έγιναν Άγιοι, είναι γιατί αγάπησαν τον Χριστό. Και ο τελευταίος Άγιός μας, ο Άγιος Πορφύριος, τι φώναζε σε όλους; «Αγαπήστε τον Χριστό και μην σας νοιάζει τίποτα».

Έτσι λοιπόν, στον Θεό δεν πάμε με το ζόρι. 

Δεν πάμε από φόβο. 

Ο φόβος φτιάχνει θρησκόληπτους ανθρώπους και όχι Χριστιανούς.

Φτιάχνει ανθρώπους που δεν είναι ελεύθεροι απέναντι στον Θεό. 

Δεν τον αγαπάνε ελεύθερα αλλά από φόβο.

Στον Θεό λοιπόν πηγαίνω ελεύθερα, γιατί εμπιστεύομαι το πρόσωπο και την αγάπη Του.

Δεν φοβάμαι το Θεό. 

Όποιος φοβάται τον Θεό είναι άρρωστος. 

Γιατί; 

Διότι ο Θεός είναι Αγάπη! 

Φοβάμαι την Αγάπη; 

Ε, άρρωστος είμαι…

(Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος †)

Ἕνας ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Ἰωάννης ἐνικήθη καὶ ἔγινε κλέπτης, ἔγινε καὶ καπετάνιος εἰς 100 κλέπτας· ἀλλὰ εἶχε πολλὴν εὐλάβειαν εἰς τήν Θεοτόκον καὶ κάθε πρωΐ καὶ ἑσπέρας ἔλεγε τοὺς *Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας.*

 Ἕνας ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Ἰωάννης ἐνικήθη καὶ ἔγινε κλέπτης, ἔγινε καὶ καπετάνιος εἰς 100 κλέπτας· ἀλλὰ εἶχε πολλὴν εὐλάβειαν εἰς τήν Θεοτόκον καὶ κάθε πρωΐ καὶ ἑσπέρας ἔλεγε τοὺς *Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας.*

Θέλων ὁ πανάγαθος Θεὸς νὰ τὸν σώσῃ διὰ τὴν εὐλάβειαν ὁποὺ εἶχεν εἰς τὴν Θεοτόκον, ἔστειλεν ἕνα ἅγιον ἀσκητήν, τὸν ὁποῖον ἅμα εἶδον οἱ κλέπται τὸν ἔπιασαν. 

Τοὺς λέγει ὁ ἀσκητής: Σᾶς παρακαλῶ, νὰ μὲ ὑπάγετε εἰς τὸν καπετάνιον σας, διότι ἔχω νὰ σᾶς εἰπῶ λόγον διὰ τὸ καλόν σας. 

Τὸν ὑπῆγαν εἰς τὸν καπετάνιον καὶ τοῦ λέγει: Κράξε μου ὅλα τὰ παλληκάρια νὰ ἔλθουν νὰ σᾶς εἰπῶ ἕνα λόγον. 

Τοὺς κράζει ὁ καπετάνιος καὶ ἦλθαν. 

Λέγει ὁ ἀσκητής: Δὲν ἔχεις ἄλλον; 

Ἔχω, λέγει, ἕνα μάγειρον. 

Λέγει του ὁ ἀσκητής: 

Κράξε τον νὰ ἔλθη. 

Καὶ ἅμα ἦλθε, δὲν ἠδύνατο νὰ ἰδῆ τὸν ἀσκητὴν ὁ μάγειρος, ἀλλ᾿ ἐγύριζε τὸ πρόσωπόν του εἰς ἄλλο μέρος. 

Τότε λέγει ὁ ἀσκητὴς εἰς τὸν μάγειρον: Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ σὲ προστάζω νὰ μὲ εἰπῆς ποῖος εἶσαι καὶ τὶς σὲ ἔστειλε καὶ τί κάμνεις ἐδῶ ποὺ κάθεσαι; 

Ἀπεκρίθη ὁ μάγειρος καὶ λέγει: Ἐγὼ εἶμαι ψεύστης καὶ πάντοτε τὸ ψεῦδος λαλῶ· ἀλλὰ τώρα, ἐπειδὴ μὲ ἔδεσες μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἠμπορῶ παρὰ νὰ εἰπῶ τὴν ἀλήθειαν. 

*Ἐγὼ λοιπὸν εἶμαι διάβολος, καὶ μὲ ἔστειλεν ὁ μεγαλύτερός μου νὰ δουλεύω τοῦτον τὸν καπετάνιον καὶ νὰ τὸν φυλάγω νὰ τὸν εὑρὼ καμμίαν ἡμέραν ὁποὺ νὰ μὴ διαβάζη τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας, νὰ τὸν βάλω εἰς τὴν κόλασιν.*

*Καὶ ἔχω τώρα 14 χρόνους ὁποὺ τὸν φυλάγω, καὶ δὲν εὗρον καμμίαν ἡμέραν ὁποὺ νὰ μὴ διαβάζη τὸ «Ἄγγελος πρωτοστάτης».*

Τότε λέγει ὁ ἀσκητής: Σὲ προστάζω εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος νὰ γίνης ἄφαντος καὶ πλέον νὰ μὴ πειράξης τοὺς χριστιανούς. 

Καὶ εὐθὺς ἔγινεν ἄφαντος ὁ διάβολος ὡσὰν καπνός. 

Τότε ἐδίδαξεν ὁ ἀσκητὴς τοὺς κλέπτας καὶ ἄλλοι ἔγιναν καλόγηροι καὶ ἄλλοι ὑπανδρεύθηκαν καὶ ἔκαμαν καλὰ ἔργα καὶ ἐσώθησαν. 

*Διὰ τοῦτο σᾶς συμβουλεύω ὅλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, νὰ μάθετε τὸ «Ἄγγελος πρωτοστάτης», νὰ τὸ λέγετε εἰς τὴν προσευχήν σας*...

(Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)

Ὅ,τι δημιούργησε ὁ Θεός, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν ἄνθρωπο.

 

«Ὅ,τι δημιούργησε ὁ Θεός, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν ἄνθρωπο. 

  Ὅλα τὰ δημιουργήματα πάνω στὴ γῆ, τὰ ἔκανε ὁ Θεός, ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο. 

  Ὁ Θεὸς δὲν ζητάει πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὸν σώσει.  

Θέλει μόνο νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε... Τίποτα ἄλλο! 

 Ὁ Θεὸς μετράει τὸν κόπο ποὺ κάνει ὁ καθένας μας. 

Καὶ ὅσο πιὸ πολὺ ἀγωνίζεται καὶ κοπιάζει κανείς, τόσο περισσότερη Χάρη του δίνει ὁ Θεός». 

Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας

- Ιησού μου γλυκύτατε, το φως της ψυχής μου, η μόνη αγάπη, η μόνη χαρά, η ειρήνη...

 Εγώ αρχίζω. 

Πρώτον, Απόδειπνον και Χαιρετισμοί. 

Και αφού τελειώσω, αρχίζω με λόγια εις τον Χριστό, εις την Παναγίαν μας, όπως έλθουν στον νουν μου.

- Ιησού μου γλυκύτατε, το φως της ψυχής μου, η μόνη αγάπη, η μόνη χαρά, η ειρήνη...

Και λέγω πολλά και με πόνον. 

Ύστερα εις την Παναγίαν.  Μα η γλυκειά μας Μανούλα πολλήν αγάπην δεικνύει.

Είθε να την είχατε πάντοτε εις τα χείλη.

(Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής)

Φωνάζει ἡ γυναῖκα γιά τόν ἄνδρα της ὅτι δέν πηγαίνει στήν Ἐκκλησία, φωνάζει ὁ ἕνας, ὁ ἄλλος.

 Φωνάζει ἡ γυναῖκα γιά τόν ἄνδρα της ὅτι δέν πηγαίνει στήν Ἐκκλησία, φωνάζει ὁ ἕνας, ὁ ἄλλος. 

Κάτσε ἀδερφέ. Μήν τοῦ βγάζεις τήν ψυχή! 

Πήγαινε ἐσύ καί ἄναψέ του κεράκι. 

Τήν ὥρα πού βγαίνουν τά Ἅγια μνημόνευσέ τον, στά "Σά ἐκ τῶν σῶν" ἐπίσης! 

Πές "Χριστέ μου, ἐσύ πού εἶσαι τό φῶς του κόσμου, φώτισέ τον! 

Ἐσύ μπορεῖς!" Κι ὅ,τι θέλουμε νά λέμε στούς ἄλλους πού εἶναι δυσκολεμένοι καί δέν τό ἀντέχουν, ἄς τό λέμε στό Θεό μας. 

Μέ πίστη, μέ πόνο, μέ δάκρυα, μέ ἀγρυπνία, μέ νηστεία. 

Καί κεῖ βγαίνει καλό ἀποτέλεσμα. 

Τόν φωτίζει ὁ Κύριος. 

Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἄλλος ἔχει ἐλευθερία καί αὐτεξούσιον, δῶρο τοῦ Θεοῦ μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο, πάνω στό ὁποῖο σκοντάφτει καί ὁ ἴδιος ὁ Πλάστης. 

Καί ὁ ἴδιος ὁ Πλάστης σκοντάφτει πάνω στό δῶρο Του. 

Οὔτε τό ἀνακαλεῖ τό δῶρο Του, εἶναι ἀμεταμέλητα τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. 

Καί τότε φωτίζει ὁ Χϱιστός στήν κατάλληλη τήν ὥρα.

+ π. Ἀνανίας Κουστένης.

Ο πνευματικός αγώνας είναι αυτός:

Να μεταμορφώνεις ότι σου συμβαίνει σε καλό.

Αν έχεις θλίψη, να δίνεσαι στην προσευχή. 

Σιγά σιγά θα μπορείς να θεραπεύεις όλες σου τις αδυναμίες.

Η θλίψη σου γίνεται χαρά. 

Δεν είναι παραμύθια όσα σου λέω, γίνονται...

Οτιδήποτε συμβαίνει, μπορείς να το μεταμορφώσεις σε καλό, όταν δοθείς στον Θεό.

(Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Γιατί τιμᾶμε τόσο πολύ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο;

 

«Μέ ρώτησε παλαιότερα κάποιος: «Γιατί τιμᾶμε τόσο πολύ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο; Γιατί τήν τιμᾶμε ὄχι μόνο περισσότερο ἀπʹ ὅλους τούς ἁγίους, ἀλλά καί ἀπό τούς ἀγγέλους καί τούς ἀρχαγγέλους;». Τοῦ ἀπάντησα ὅτι οὔτε οἱ ἄγγελοι οὔτε οἱ ἀρχάγγελοι, οὔτε τά Χερουβείμ οὔτε τά Σεραφείμ εἶχαν τόσο στενή καί οὐσιαστική συμμετοχή στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας, ὅσο ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ» 

(Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

Από το βιβλίο Απάνθισμα Επιστολών σελ.83)

Στήν Δευτέρα Παρουσία θά παρουσιαστούν άνθρωποι, στούς οποίους έχουμε προσφέρει αγάπη έμπρακτη.

Καί θά πούν Στόν Κύριο: “Αυτός μού έδωσε νά φάω, αυτός μέ σκέπασε, αυτός μέ συγχώρεσε, αυτός μού έδειξε τήν πόρτα τής εκκλησίας, αυτός μέ έφερε κοντά Σου. Κάνε τον ό,τι νομίζεις”. 

Αυτή η αγάπη, ή έμπρακτη, ή διφυής, πού απευθύνεται στή ψυχή καί στό σώμα του ανθρώπου, θά σταθεί πρεσβευτής γιά τόν καθένα μας μπροστά στόν Εύσπλαχνo Πλάστη. 

Καί ή Παναγία τότε, όπως λέει ή παράδοση, θά σηκώσει τά χέρια Της καί θά παρακαλέσει, γιά τελευταία φορά, Τόν φιλάνθρωπο Χριστό, νά συγχωρήσει όλους τούς ανθρώπους.

† Αρχιμανδρίτης  Ανανίας Κουστένης .

Το να κηρύττεις είναι τόσο εύκολο

 Το να κηρύττεις είναι τόσο εύκολο· σαν να πετάς πέτρες από ένα ψηλό καμπαναριό κάτω, ενώ το να πράττεις τα κηρυττόμενα  είναι τόσο δύσκολο, σαν να τις κουβαλάς εκεί επάνω!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής • μνήμη 16 Αυγούστου

Παναγία

 "Στο πρόσωπο της Παναγίας ο Θεός ζωγράφισε μια εικόνα, έκανε ένα πίνακα, επάνω στον οποίο ζωγράφισε ό,τι ωραιότερο υπήρχε, όποια αρετή υπάρχει, όποια καλοσύνη, όποια ομορφιά πνευματική και υλική υπάρχει, γιατί και σωματικά η Παναγία ήταν σεμνή και όμορφη. Όλα τα κάλλη, ζωγράφισε ο Θεός στο πρόσωπο της Παναγίας. Η Παναγία διέσωσε το “κατ’ εικόνα" του ανθρώπου, είναι η πραγματική εικόνα του ανθρώπου."

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Ο άγιος Παΐσιος για την Παναγία

Η ευλάβεια προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου

– Πέστε μας, Γέροντα, κάτι για την Παναγία.

– Τι να σας πω; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση.

– Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική, όπως και το όνομα του Χριστού;

- Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια την Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραμμένο, το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό στο όνομα της Παναγίας*. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η Ίδια, και πέφτει κάτω λειωμένος, διαλυμένος από την αγάπη Της.

– Γέροντα, να μας λέγατε κάτι από το προσκύνημά σας στην Παναγία της Τήνου.

– Τι να πω; Μια τόσο μικρή εικόνα κι έχει τόση Χάρη! Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από κοντά της. Παραμέρισα λίγο, για να μην εμποδίζω τους άλλους που ήθελαν να προσκυνήσουν.

– Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.

- Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής. Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταΐτισσα. Εκεί, η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς. «Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δω αλλιώς∙ απλή, όχι με φλουριά». Τι παθαίνει εν τω μεταξύ; Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάη βοήθεια από την Παναγία: «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δυο φλουριά!». Τότε του παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε: «Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά. Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε. Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη, τον βοήθησε η Παναγία. Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι: «Πώς να πάω πίσω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;». Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω: «Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια από το Περιβόλι Σου». Πριν πάω στο Άγιον Όρος, άκουγα να λένε ότι είναι «το Περιβόλι της Παναγίας» και περίμενα να δω λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα κ.λπ. Όταν πήγα και είδα άγριες καστανιές, κουμαριές, κατάλαβα ότι είναι πνευματικό το περιβόλι της Παναγίας. Αργότερα ένιωσα μέσα σε αυτό και την παρουσία Της.

– Πώς θα αισθανθώ, Γέροντα, την παρουσία της Παναγίας, για να μου θερμάνη την καρδιά;

– Μια που φέρεις το όνομα της Μεγάλης Μητέρας του Χριστού και κατά χάριν Μητέρας όλων των ανθρώπων, να Την επικαλήσαι συνέχεια: «Παναγία μου, να λες, Εσύ που καταδέχτηκες να έχω το όνομά Σου, βοήθησέ με να ζήσω όπως είναι ευάρεστο σ’ Εσένα. Άλλοι μόνον το όνομά Σου ακούνε και συγκινούνται, κι εγώ τι κάνω;». Εύχομαι η Παναγία μας να μένη συνέχεια κοντά σου και να σε σκεπάζη σαν το κλωσσοπούλι κάτω από τα Αγγελικά φτερά Της.

* Ο Γέροντας από πολλή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο κάποιες φορές ασπαζόταν διαρκώς το όνομά Της

("Περί προσευχής", Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου, Λόγοι ς’, Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2017, σελ. 83-85)

Τί ήταν ο άρτος από τόν οποίον τρεφόταν η Παναγία;

 

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφερόμενος σέ αυτόν τόν ευλογημένο άρτο πού έτρεφε τήν Παναγία λέγει ότι ο Θεός έστελνε «τροφήν άνωθεν απόρρητον εκεί τή Παρθένω δι' αγγέλου». Όμως δέν ήταν ένας συνηθισμένος άρτος τόν οποίον ο άγγελος έπαιρνε από κάποιο σπίτι καί τόν μετέφερε στήν Παναγία, αλλά στήν πραγματικότητα ήταν η άκτιστη ενέργεια τού Θεού.

Είναι προφανές ότι δέν ήταν μιά κτιστή τροφή, ένας υλικός άρτος, αλλά μιά άλλη διαφορετική, ξένη τροφή, δηλαδή ήταν η ενέργεια τού Θεού η οποία ενδυνάμωνε τό σώμα τής Παναγίας γιά νά έχη νοερά προσευχή καί θεωρία Θεού. Αυτό σημαίνει ότι η Παναγία γιά δώδεκα χρόνια ήταν μέσα στό Φώς τού Θεού καί είχε κοινωνία μαζί Του, είχε φθάσει στήν θέωση. Στήν πραγματικότητα ζούσε όπως ζούσαν ο Αδάμ καί η Εύα στόν Παράδεισο πρίν τήν πτώση, γι' αυτό καί όταν τήν επισκέφθηκε ο άγγελος κατά τόν Ευαγγελισμό γιά νά τής αναγγείλη ότι θά γίνη Μητέρα τού Χριστού τήν απεκάλεσε Κεχαριτωμένη