Η αγιώτης των ανθρώπων ημερέθει και τα ζωα.

 Έλεγαν οι πατέρες του Σινά γιά τον αββά Σέργιο, τον αναχωρητή:

«Όταν έμενε στο Σινά, ο οικονόμος της Μονής τον είχε τοποθετήσει στο διακόνημα με τα μουλάρια.

Έτσι ο αββάς Σέργιος επέβλεπε όλες τις απαραίτητες μεταφορές της Μονής.

Μιά ημέρα καθώς επέστρεφε στην Σκήτη από κάποιο μακρινό διακόνημα, ευρέθηκε ένα λιοντάρι ξαπλωμένο στο δρόμο τους.

Μόλις είδαν τα μουλάρια αλλά και οι οδηγοί τους το λιοντάρι, ζάρωσαν από το φόβο τους.

Τότε ο αββάς Σέργιος αφού πήρε από το σάκκο του ένα κομμάτι ψωμί, επλησίασε το λιοντάρι και του λέει:

"Πάρε την ευλογία των πατέρων και φύγε από τον δρόμο γιά να περάσουμε".

Αμέσως το λιοντάρι σηκώθηκε, πήρε το ψωμί και έφυγε!»..

Γεροντικό του Σινά

Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε και στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς.

 

Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε και στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς. Τότε εκείνη η Χάρη του Βαπτίσματος, ξαναγυρίζει στο Άγιο Πνεύμα, διότι η Χάρις δεν συγκολάζεται.

Κατά το Μυστήριο του Βαπτίσματος, ο Χριστός νυμφεύεται την ψυχή του βαπτισμένου. Είναι ο Νυμφίος κάθε βαπτισμένου.

Οι άνθρωποι με το Βάπτισμα, ''εμβολιάζονται'' μυστικά στο σώμα του Χριστού. Χωρίς το Βάπτισμα δεν ανήκει κανείς στο σώμα του Χριστού...

Οι αβάπτιστοι σεσωσμένοι σε σχέση με τους Βαπτισμένους στον παράδεισο, είναι τυφλοί. Όχι τυφλοί με την έννοια ότι δεν βλέπουν, αλλά ότι η διαφορά φωτοχυσίας και οράσεως του Ακτίστου Φωτός, είναι αβυσσαλέα...

Όταν κάποιος βαπτίζεται, του δίνεται όλη η Χάρη του Αγίου Πνεύματος! Είναι μια προσωπική Πεντηκοστή! Το νερό στο οποίο βαπτίζεται, με τις ευχές του ιερέως γίνεται Μέγας Αγιασμός και περιέχει Χάρη Αγίου Πνεύματος...

Πέθαναν δύο μικρά παιδάκια ηλικίας ενός ετών. Το ένα ήταν βαπτισμένο και το άλλο, ήταν αβάπτιστο. Τα έκαναν ανακομιδή και διαπίστωσαν, ότι τα οστά του αβάπτιστου παιδιού ήταν κατάλευκα και τα οστά του βαπτισμένου παιδιού, κατακίτρινα.

Που οφείλεται αυτό; Οφείλεται στο ότι το βαπτισμένο παιδάκι, έχει Χάρη σφραγίδας Αγίου Πνεύματος, κάτι που δεν έχει το αβάπτιστο. Επιστημονικώς, ο χρωματισμός των οστών δεν έχει ερμηνευτεί.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος +

- Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει νά πεθαίνουν τόσοι νέοι άνθρωποι;

 

- Ο Θεός παίρνει τόν κάθε άνθρωπο «στήν καλύτερη στιγμή τής ζωής του», «γιά νά σώσει τήν ψυχή του.

Εάν δει ότι κάποιος θά γίνει καλύτερος, τόν αφήνει νά ζήσει. Εάν δεί όμως ότι θά γίνει χειρότερος, τόν παίρνει γιά νά τόν σώσει. Μερικούς πάλι, πού έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν τή διάθεση νά κάνουν τό καλό, τούς παίρνει κοντά Του, πρίν προλάβουν νά τό κάνουν, επειδή ξέρει ότι θά έκαναν το καλό μόλις τούς δινόταν η ευκαιρία.

Είναι δηλαδή σάν νά τούς λέει: “Μην κουράζεσθε• αρκεί η καλή διάθεση πού έχετε”.

 Άλλον, επειδή είναι πολύ καλός, τόν διαλέγει καί τόν παίρνει κοντά Του, γιατί ο παράδεισος χρειάζεται μπουμπούκια. Φυσικά, οι γονείς καί οι συγγενείς είναι λίγο δύσκολο νά τό καταλάβουν αυτό. Βλέπεις, πεθαίνει ένα παιδάκι, τό παίρνει αγγελούδι ο Χριστός καί κλαίνε καί οδύρονται οι γονείς, ενώ έπρεπε να χαίρονται. Γιατί πού ξέρουν τι Θά γινόταν, αν μεγάλωνε;»

Πρέπει έτσι νά χαίρονται οι γονείς. Άλλωστε «από εκείνη τή στιγμή έχουν έναν πρεσβευτή στόν Παράδεισο. Όταν πεθάνουν, θα ’ρθουν τά παιδιά τους με τά εξαπτέρυγα στήν πόρτα του Παραδείσου νά υποδεχθούν τήν ψυχή τους. Δέν είναι μικρό πράγμα αυτό!

«Στα παιδάκια πάλι πού ταλαιπωρήθηκαν εδώ από αρρώστιες ή από κάποια αναπηρία ο Χριστός θά πει: “Ελάτε στόν Παράδεισο καί διαλέξτε τό καλύτερο μέρος”. Καί τότε εκείνα θά Τού πουν: “Ωραία είναι εδώ, Χριστέ μας, αλλά θέλουμε καί τή μανούλα μας κοντά μας”. Καί ο Χριστός θά τά ακούσει καί θά σώσει μέ κάποιον τρόπο καί τήν μητέρα».

Υπάρχει άλλη ζωή , αυτό πού ζούμε είναι προετοιμασία γιά τήν αιωνιότητα. Είναι τραγικό νά βιώνουμε ως Ορθόδοξοι τόν θάνατο ενός ανθρώπου  ως μηδενιστική καταστροφή, ως απώλεια παντοτινή, ως εξαφάνιση τού ανθρώπου.

Στόν θάνατο ο άνθρωπος ολοκληρώνεται.Μην μάς φοβίζει λοιπόν ο θάνατος διότι δενυ υπάρχει . Νά φοβόμαστε μήν χάσουμε τόν Χριστό.

Είναι αντιφατικό νά τρομάζουμε όταν ακούσουμε ότι τό παιδί , ο άντρας μου, η γυναίκα μου αρρώστησαν καί μπορεί νά χάσουν την εδώ ζωή αλλά νά μήν μας απασχολεί καθόλου αν θά γίνουν μέτοχοι τής αιωνιότητας.

Δέν υπάρχουν πεθαμένοι ή εξαφανισμένοι.Υπάρχουν κεκοιμημένοι πού περιμένουν νά ξυπνήσουν.

Ποιόν περιμένουν ; Εκείνον πού «Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, οὖ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

-Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Αν μιλάς, να μιλάς από αγάπη.

 Αν σιωπάς, να σιωπάς από αγάπη.

Αν μιλάς, να μιλάς από αγάπη.

Αν διορθώνεις κάποιον, να τον διορθώνεις από αγάπη.

Αν συγχωράς, να συγχωράς από αγάπη.

Πρόσθεσε την αγάπη και τότε όλα ωφελούν.

Αφαίρεσε την αγάπη και τότε τίποτε δεν ωφελεί.

Στο βάθος της καρδιάς σου, να έχεις τη ρίζα της αγάπης.

Από μια τέτοια ρίζα, μόνο καλό μπορεί να προέλθει.

Αγάπα τον Θεό και κάνε ό,τι θέλεις!.

Άγιος Αυγουστίνος

Θά τρώς χορτόσουπες , ταχινόσουπες καί ό Θεός θα στά εύλογεί καί θά χορταίνεις τίποτα άλλο στή ζωή σου..

 .._*Μιά φορά πού άνέβηκα , στό μοναστήρι μέ ρώτησε ό πατέρας Σίμωνας.

   Ήταν Μεγάλη Σαρακοστή !!

~Νηστεύεις , παιδί μου ;

     ~ Τού λέω , ναί πάτερ Σίμων

~ Τί τρώς ;

       ~Τού λέω , λαδερά όλη τήν Μεγάλη Σαρακοστή. Γυρίζει καί μού λέει :

~ Παιδί μου, τότε τί νηστεία κάνεις ;

      ~Γιατί , πατέρα Σίμωνα ;

....Μού λέει, δέν θά τρώς λάδι παιδί μου , θά νηστεύεις πέντε μέρες τήν έβδομάδα καί θά τρώς λάδι τό Σαββατοκύριακο , άλλά δέν θά άφήνεις τό στομάχι σου νηστικό.

    Θά τρώς χορτόσουπες , ταχινόσουπες καί ό Θεός θα στά εύλογεί καί θά χορταίνεις τίποτα άλλο στή ζωή σου..

   Καί όντως έτσι καί έγινε.

Μέχρι σήμερα συνεχίζω τή νηστεία.

   Μάλιστα μού είπε κάτι πού μού άρεσε πάρα πολύ!!!

  Μού λέει : παιδί μου , αύτή τήν έποχή τό αίμα τού άνθρώπου περιστρέφεται 400 στροφές περισσότερο άπό τίς άλλες έποχές καί αύτές τίς 49 ήμέρες νηστεία , όταν κάνει ό άνθρωπος , ό όργανισμός πετάει όλες τίς άσθένειες.

Γέροντος Σίμωνος Άρβανίτη

                 Νουθεσίες

Tί πρέπει να κάνουμε όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για κάτι;

 

Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για κάτι;

- Πρώτα να κάνετε το σταυρό σας στο Όνομα της Αγίας Τριάδος.

Μετά πείτε την προσευχή της Παναγίας «Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία» και ύστερα επικαλεστείτε τον Άγιο τρείς φορές.

Για παράδειγμα: «Άγιε Μεγαλομάρτυρα Γεώργιε, παρακάλεσε τον Θεό για μας!», και ύστερα ζητήστε εκείνο που θέλετε, αλλά αυτό να είναι χρήσιμο για την ψυχή.

Αυτό να ζητάτε.

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής

Αγία Μαρία η Αιγυπτία

 Έπειτα από 46 χρόνια εξομολογήθηκε για πρώτη φορά ή Αγία Μαρία η Αιγυπτία και παρότι έτρωγε ρίζες και πετούσε στον αέρα, για τον Παράδεισο δεν έκανε!

Ξέρετε τα περιστατικά ε;

Όπως και εμείς με το φίλο μας και τη φιλενάδα  μας πηγαίνουμε στο πανηγύρι να ανάψουμε ένα κερί στην Αγία Αικατερίνη, στην Αγία Μαρίνα, στον Άγιο Δημήτριο, με όλη τη βρωμιά πάνω μας, έτσι πήγε και αυτή να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό στις 14 Σεπτεμβρίου στα Ιεροσόλυμα.

Και ταξίδεψε από την Αίγυπτο στα Ιεροσόλυμα με ναύλα τη σάρκα της…

Ναι, πήγε με το θράσος αυτό, όπως πηγαίνουμε και εμείς να προσκυνήσουμε, με χίλιες δύο αμαρτίες, να ανάψει κερί και να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό.

Όταν έφτασε εκεί, δεν μπόρεσε να μπει μέσα στο ναό της Αναστάσεως.

Μια αόρατη την κράτησε πίσω. Προσπάθησε πολλές φορές να μπει… τίποτα!

Και κατάλαβε, ότι κάτι ανώτερο γίνεται και άρχισε να ελέγχεται εκεί μπροστά.

Και όπως ήταν εκεί, έπεσε το βλέμμα της σε μια εικόνα της Παναγίας μας και στάθηκε εκεί και λέγει στην Παναγίας μας:

– Παναγία μου, μεσολάβησε στον Κύριό μας να μπω να προσκυνήσω και εγώ σταματάω την αμαρτία!

Πράγματι ένοιωσε ότι αποδεσμεύτηκε εκείνη την ώρα και μπήκε στον Ναό της Αναστάσεως και προσκύνησε.

Δεν ξαναγύρισε όμως στην Αίγυπτο, αλλά έφυγε προς την έρημο, με 2 καρβέλια ψωμί στην μασχάλη.

Πέρασε τον Ιορδάνη και πήγε και ασκήτεψε στην έρημο του Ιορδάνου.

Έπειτα από 46 χρόνια – γιατί δεν είχε σωθεί ακόμη – οικονόμησε ο Θεός να πάει ο γέροντας Ζωσιμάς εκεί, τις ημέρες αυτές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και να τη βρει εκεί γυμνή.

Εκείνη του φώναξε:

– Γέροντα ρίξε με ένα ρούχο. Είμαι γυναίκα και είμαι γυμνή.

Και της έριξε ο γέρων Ζωσιμάς ένα ρούχο πάνω της και εκείνη του παρουσιάστηκε και του εξομολογήθηκε.

Έπειτα λοιπόν από 46 χρόνια εξομολογήθηκε η Αγία Μαρία για πρώτη φορά στη ζωή της και παρότι έτρωγε ρίζες και πετούσε στον αέρα, για τον Παράδεισο όμως δεν έκανε!

Διότι χωρίς εξομολόγηση, ρίζες να τρως 1 εκατομμύρια χρόνια, οι αμαρτίες σου θα υπάρχουνε, δεν σβήνονται…

Δεν Κοινώνησες κατόπιν εξομολογήσεως, δεν υπάρχει σωτηρία.

Εφόσον ο γέρων Ζωσιμάς την εξομολόγησε, η Αγία τον παρακάλεσε, του χρόνου που θα βγει ξανά έξω στην έρημο, να φέρει να την Κοινωνήσει.

Και πράγματι την πήγε Θεία Κοινωνία τον επόμενο χρόνο και την Κοινώνησε μέσα στη μεγάλη Σαρακοστή.

Έφυγε τον ευχαρίστησε και πήγε ξανά τον τρίτο χρόνο ο γέρων Ζωσιμάς στο σημείο εκείνο και τη βρήκε νεκρή.

Και είχε γράψει η Αγία στην άμμο και του λέει:

– Αββά Ζωσιμά σε ευχαριστώ, διότι με εξομολόγησες και με Κοινώνησες. Την ημέρα που με Κοινώνησες, κοιμήθηκα. Σε παρακαλώ, ενδιαφέρσου να δοθεί το αμαρτωλό μου σώμα εις τη γη και να ταφεί.

Και την παρουσιάζει τώρα η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή και λέει:

– Πόσο αμαρτωλή είσαι, γυναίκα;

Πόσο αμαρτωλός είσαι, άνδρα;

Υπάρχει σωτηρία!

Μετανόησε όπως η γυναίκα αυτή και προχώρησε μετά να κάνεις σεπτά πάθη και να κάνεις Αγία Ανάσταση.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας