Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, κοίτα να σταθείς λίγο. Όχι για να κρίνεις τους άλλους, αλλά για να δεις τον εαυτό σου κατάματα.
Κοίτα να
μαζέψεις τα κομμάτια που άφησες πίσω σου.
Να κλείσεις
εκκρεμότητες καρδιάς.
Να τηλεφωνήσεις εκεί
που σιώπησες από πείσμα.
Να πεις ένα
«συγγνώμη» χωρίς δικαιολογίες κι ένα «ευχαριστώ» χωρίς υποσημειώσεις.
Λίγο πριν τα
Χριστούγεννα, κοίτα να κατεβάσεις άμυνες.
Να αφήσεις τον
θυμό να ξεκουραστεί και την καρδιά να ξαναθυμηθεί πώς αγαπά.
Κοίτα να ανοίξεις
την γροθιά σου.
Όχι μόνο για να
δώσεις, αλλά για να χωρέσει μέσα της ο άλλος.
Λίγο πριν τα
Χριστούγεννα, κοίτα γύρω σου.
Κάποιος πονάει
σιωπηλά, κάποιος κρυώνει, κάποιος περιμένει απλώς να τον δεις.
Γιατί είναι
παράδοξο και πονάει ένας Θεός να κατεβαίνει
στη φτώχεια, στην απλότητα, στην αγκαλιά της ανάγκης, κι εσύ να μένεις
κλειδωμένος στο περίσσευμα του εγωισμού σου.
Λίγο πριν τα
Χριστούγεννα, κοίτα να γίνεις λίγο πιο άνθρωπος.
Αυτό, ίσως,
είναι το πιο αληθινό δώρο.
