ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ, ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!

Ευγνωμονώ τους ανθρώπους

που δεν θέλησαν να μου πουν

τι ακριβώς να κάνω στη ζωή μου,

μα με άφησαν να ψηθώ

με τις προσωπικές μου επιλογές,

κι ας ήταν και λάθος κάμποσες φορές.

Επέτρεψαν να ψηθώ.

Για να μάθω πάνω στα πράγματα.

Με συμβούλεψαν, με κατανόησαν,

με ένιωσαν, με συμπόνεσαν,

και κυρίως με αγάπησαν.

Θέλησαν αληθινά το καλό μου.

Το άγνωστο καλό μου!

Αυτό το καλό,

που είναι γνωστό μόνο στο Θεό.

Μπροστά στο οποίο,

όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι στάθηκαν με δέος,

έκπληξη και σιωπή μυστηρίου.

Και περίμεναν να κάνω το βήμα,

ενώ αυτοί προσεύχονταν.

Ευχαριστώ όμως πολύ

και τους ανθρώπους

που είχαν ιδιαίτερη φώτιση του Θεού,

λίγη ή περισσότερη ή μεγάλη,

και μου είπαν πώς να βαδίσω

σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου.

Όλοι χρήσιμοι και πολύτιμα δώρα του Θεού στη ζωή.

Πρόσεχε, λέει στην Κλίμακα,

μήπως αντί να πέσεις σε καπετάνιο έμπειρο,

πέσεις σε μούτσο που απλά ξέρει

να καθαρίζει το κατάστρωμα,

κι έρχεται σε σένανε και το παίζει σοφός,

και τελικά σου κάνει μεγάλη ζημιά,

και σε οδηγεί σε ναυάγιο.

Κι εγώ ένας μούτσος είμαι.

Δεν δίνω καθοδήγηση,

δεν ξέρω το καλό σου,

τι θέλει από σένα ο Θεός.

Και γιατί να το ξέρω άλλωστε.

Αυτή δεν είναι όλη η μαγεία

κι ομορφιά της ζωής;

Το άγνωστο,

το απρόβλεπτο,

το μυστήριο,

το απρόσμενο αύριο που ξημερώνει

με  αναπάντεχες εκπλήξεις,

που σε βγάζουν απ’ τον ύπνο της ρουτίνας

και του λήθαργου.

Το θέλημα του Θεού:

Τόσο διαφορετικό για τον καθένα μας.

Άλλο για σένα, άλλο για μένα.

Απόλυτα προσωπικό,

με μοναδική

σφραγίδα

ατομικότητας!

Το λέω ταπεινά μα και με κάποια καύχηση:

Όσους άγιους ανθρώπους γνώρισα,

τους ρώτησα  μονάχα

πώς να γαληνέψω,

πώς να τα βρω με το Θεό

και με τον εαυτό μου,

πώς να βάλω μια τάξη μέσα μου.

Δεν ζήτησα να μου πουν

το μέλλον,

δεν τους είχα κάτι σα μέντιουμ

ή προφήτες.

Και, ενώ δεν ζήταγα, μου έλεγαν!

Και με βοηθούσανε φιλάνθρωπα.

Ίσως γι’ αυτό τελικά μου έλεγαν:

επειδή δεν το περίμενα

και δεν το απαιτούσα.

Κι ήταν πάλι όμορφη αυτή

η όντως έκπληξη.

Συμπέρασμα όλης αυτής της πολυλογίας:

Μη δίνεις σε κανέναν την ευθύνη της ζωής σου!!

Ο Χριστός σταυρώθηκε

για να στηριχτείς πάνω στο βράχο του Γολγοθά,

και στο Κενό Μνημείο Του,

και να πατήσεις στα πόδια σου,

και να γίνεις ελεύθερος,

να επιλέγεις μόνος, με τη χάρη Του!

Προσωπικότητα συγκροτημένη, άρτια, τέλεια.

Άνθρωπος δυνατός,

υπεύθυνος,

Παιδί δικό Του!!

Από όλους τους άλλους,

ιερείς, φίλους, γονείς, συμβούλους κλπ,

ζήτα μόνο προσευχή,

προσευχή,

προσευχή.

Κι αγάπη.

Τα άλλα όλα,

μόνος σου.

Εσύ!!

Δηλαδή, Αυτός μέσα σου.

Μαζί.

π. Ανδρέας Κονανος