Ο σεισμός που ισοπέδωσε το κέντρο της πόλης του Christchurch της Νέας Ζηλανδίας.

To στάδιο Q.E 2 που έγειναν οι Παραολυμπιακοι αγώνες πριν λίγες μέρες , oi Έλληνες αθλητές πήραν 9 μετάλια.

Χθες 22-02-2011 το μεσημέρι, έγινε μια σεισμική δόνηση 6.3 ρίχτερ, που ισοπέδωσε το κέντρο της πόλης του Christchurch της Νέας Ζηλανδίας.

Οι ζημιές είναι τεράστιες, οι νεκροί θα ξεπεράσουν τους 100 οι άστεγοι είναι χιλιάδες, και υπάρχουν πολλοί εγκλωβισμένοι στα ερείπια.

Το κέντρο της πόλης έχει κυριολεκτικά ισοπεδωθεί, κτήρια ιστορικά έχουν καταστραφεί, οι δρόμοι είναι γέμισαν από άμμο και νερό που βγήκε στην επιφάνεια της γης μετά το σεισμό.

Χθες μέχρι αργά το βράδυ δεν είχαμε νερό και φως. Το φώς ήρθε τα μεσάνυχτα και το νερό σήμερα μετά το μεσημέρι.

Οι Έλληνες είμαστε καλά, αν εξαιρέσουμε το σοκ που υπεστήκαμε , ένα σπίτι έγινε ακατοίκητο σε μερικά έπεσαν οι μαντρότοιχοι και σε όλα σχεδόν τα σπίτια έσπασαν τα γυαλικά τους.

Στην εκκλησία της Ελληνικής κοινότητας έπεσαν τα μανουάλια, τα προσκυνητάρια που έπαθαν ζημιές – όλα τα έπιπλά είναι σκαλιστά που τα έφεραν οι άνθρωποι από την πατρίδα Ελλάδα το 1961- και πολλές εικόνες.

Ο Ρουμάνος ιερέας μου είπε ότι μάλλον και η εκκλησία των Ρουμάνων πρέπει να καταστράφηκε, είναι κοντά στο κέντρο που έγιναν οι σεισμοί και η εκκλησία τους είναι παλιά πετρόχτιστη διατηρητέων μνημείο – η δικιά μας είναι ξύλινη-, το κέντρο φυλάγεται από στρατό και δεν μπορούν να παν οι άνθρωποι στις περιούσιες τους να δουν. Ένα σουβλατζίδικο ενός πατριώτη μας οι πόρτες δεν έκλιναν και το άφησαν ανοιχτό με όλα κρέατα χρήματα και έφυγαν, τα διπλανά μαγαζιά γκρεμίστηκαν.

Σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες από τον σεισμό και σύντομα θα ανεβάσω και φωτογραφίες από την εκκλησία μας.

Μια εκκλησία Πρεσβυτεριανών

Πρώτες Βοήθειες στα επείγοντα περιστατικά







.
Ο Καθεδρικός Ναός των Αγγλικανικών. Στην πλατεία αυτή παρέλασαν χιλιάδες αθλητές για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα από 70 χώρες και η Ελλάδα με 54 μέλη καθώς και η Κύπρος μας με ένα αθλητή αετό στο τρέξιμο που έτρεξε στα 200 μέτρα και 400 και πήρε δυο χρυσά.

Οι δρόμοι πλημμυρισμένοι με νερό και λάσπη που ανέβασε η γη



Ο Ναός των Καθολικών.


σεισμός

"Tυχερά (Ευλογημένα) Kορίτσια"

Βίντεο για τη ζωή ορφανών και ορθοδόξων Χριστιανών στην Καλκούτα της Ινδίας.

ΠΑΤΕΡΑΣ του αιώνα - Power of soul.......

Ο Dick Hoyt είναι ένας συνταξιούχος του Αμερικανικού στρατού, ζει στην πόλη Holland της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. και είναι σήμερα 68 ετών.
Πριν από 46 χρόνια η σύζυγός του Judy έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι που το ονόμασαν Rick.
Η γέννα ήταν δύσκολη καθώς ο ομφάλιος λώρος είχε μπλεχτεί γύρω από το λαιμό του εμβρύου σταματώντας την αιμάτωση του εγκεφάλου τα πρώτα κρίσιμα λεπτά της ζωής του.
Τελικά o Rick έζησε αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του δεν θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει.
Η ολιγόλεπτη αυτή στέρηση του οξυγόνου κατέστρεψε το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση των άκρων και της ομιλίας. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελέγχει τις κινήσεις του κεφαλιού.
Οι γιατροί τους πρότειναν να βάλουν το Rick σε ένα ειδικό ιατρικό κέντρο για παιδιά με τέτοια προβλήματα όπου θα τύχει της καλύτερης δυνατής φροντίδας. Τότε ο Rick ήταν 9 μηνών.
Οι Hoyt ήταν κατηγορηματικοί. Τα ματάκια του Rick ακολουθούσαν τις κινήσεις τους μέσα στο δωμάτιο. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους θα έμενε για πάντα "φυτό".
Πήραν την απόφαση να μεγαλώσουν τον Rick μαζί με τ' αδέλφια του σαν ένα φυσιολογικό παιδί.
Όταν ο Rick ήταν 11 ετών τον πήγαν στο Πολυτεχνείο του Tufts University στη Βοστόνη και ζήτησαν από τους μηχανικούς μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσουν το παιδί να επικοινωνεί.
Μόλις ο επικεφαλής καθηγητής είδε το παιδί, τους είπε : "Αδύνατον. Ο εγκέφαλος ενός τέτοιου παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί τίποτε!"
"Σας παρακαλώ, μιλήστε του". Είπε ο Dick. "Πείτε του κάτι. Πείτε του ένα αστείο!"
Ο καθηγητής είπε στον Rick ένα ανέκδοτο και ο Rick γέλασε.
Λίγους μήνες αργότερα οι μηχανικοί του Tufts έφτιαξαν ένα σύστημα με το οποίο ο Rick με διάφορες κινήσεις του κεφαλιού μετακινούσε ένα κέρσορα, επιλέγοντας γράμματα και σχημάτιζε λέξεις στην οθόνη ενός υπολογιστή.
Αυτό ήταν! Το παιδί άρχισε να επικοινωνεί … Η πρώτη φράση που έγραψε στον υπολογιστή ήταν : "GO BRUINS". Είναι μια έκφραση των Αμερικανών για να ενθαρρύνουν την ομάδα τους. Bruins είναι η ομάδα χόκεϊ της Βοστόνης.
Έτσι το παιδί έδειξε μια σαφή προτίμηση προς τον αθλητισμό.
Αργότερα πήγε στο σχολείο. Όταν ήταν 15 ετών ένας συμμαθητής του τραυματίστηκε σε τροχαίο και το σχολείο οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου 8 χιλιομέτρων προς τιμήν του.
Όταν ο Rick γύρισε στο σπίτι είπε στον πατέρα του : "Μπαμπά θέλω να τρέξουμε για τον Στιβ".
Ο Dick σάστισε Πως ένα "γουρουνόπουλο", όπως συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του, που δεν έτρεξε ποτέ πάνω από ένα χιλιόμετρο συνεχόμενο, θα έσπρωχνε ένα αναπηρικό καροτσάκι για 8 χιλιόμετρα ;
Το δοκίμασε. Και τα κατάφεραν. Μετά ο Dick ήταν "παράλυτος" για δυο βδομάδες.
Ο Rick είπε στον πατέρα του : "Μπαμπά, όταν τρέχαμε, ένοιωθα ότι δεν είμαι πια παράλυτος. Ένοιωθα να τρέχω κι εγώ μαζί σου!"
Αυτή η μέρα άλλαξε την ζωή των Hoyt για πάντα.
Ο Dick δάκρυσε. Αποφάσισε να τρέχει μαζί με το γιο του όσο πιο συχνά μπορούσε.
Άρχισαν εντατική προπόνηση και 2 χρόνια αργότερα ήταν έτοιμοι για το μεγάλο αθλητικό γεγονός. Τον Μαραθώνιο της Βοστόνης του 1979.
Δεν κατάφεραν να πάρουν επίσημη συμμετοχή αλλά έτρεξαν και τερμάτισαν!
Τα επόμενα χρόνια πήραν και επίσημη συμμετοχή.
Η επόμενη πρόκληση ήταν το τρίαθλο. Ένα αγώνισμα συνδυασμός από τρέξιμο, ποδηλασία και κολύμπι. Οι Ολυμπιακές αποστάσεις για το τρίαθλο είναι : τρέξιμο 10 χλμ. , ποδηλασία 40χλμ. και κολύμπι 1.5 χλμ. Ο Dick αποφάσισε να το δοκιμάσει κι αυτό. Και τα κατάφερε. Και όσο ο Dick ανέβαζε τον πήχη και δοκίμαζε πιο δύσκολες διοργανώσεις, τόσο ο Rick ένιωθε λιγότερο την τετραπληγία του. Γίνονται πολλές διοργανώσεις τρίαθλου ανά τον κόσμο σε διάφορες αποστάσεις. Η κορυφαία όμως δοκιμασία για υπεραθλητές ψυχής είναι το λεγόμενο Ironman τρίαθλο που διεξάγεται στη Χαβάη. 3,8 χλμ. κολύμπι, Μαραθώνιος (42.195μ. τρέξιμο) και 180 χλμ. ποδηλασία! Μια δοκιμασία 15 ωρών για σώμα και ψυχή γι αυτούς που αποδεικνύουν ότι η θέληση μπορεί να νικήσει την σωματική εξάντληση.
Ο Dick το επιχείρησε 6 φορές. Και τερμάτισε και τις 6! Μεταφέροντας πάντα τον γιο του, Rick.
Κολύμπησε 3,8 χλμ. σέρνοντας μια φουσκωτή βάρκα μέσα στην οποία ήταν ο Rick, έτρεξε 42 χλμ. σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι του Rick και ποδηλατούσε για 180 χλμ. κουβαλώντας και τον Rick. Κάτι που πολλοί αθλητές δεν καταφέρνουν ούτε μόνοι τους.
Από το 1979 που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, ο Dick και ο Rick Hoyt (Team Hoyt) συμμετείχαν σε 958 αθλητικά γεγονότα μεταξύ των οποίων 224 τρίαθλον, 6 Ironman τρίαθλον, 65 Μαραθώνιους, τους 25 στη Βοστόνη και 20 δίαθλα με ένα απ' αυτά το1992, να διασχίζουν τις Ην. Πολιτείες από Βορρά προς Νότο τρέχοντας και ποδηλατόντας για 45 μέρες καλύπτοντας 5.976 χλμ!

Πέρυσι σε ηλικία 67 ετών ο Dick και 45 ο Rick τερμάτισαν για 25η φορά στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, στην 5.083η θέση μεταξύ 10.000 αθλητών.
Το 1992 τερμάτισαν με χρόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, 35 λεπτά πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ.
Τότε κάποιοι παρότρυναν τον Dick να τρέξει μόνος του μια και ήταν σίγουρο ότι θα κατέγραφε χρόνο μέσα στους καλύτερους του κόσμου.
Η απάντηση του Dick ήταν άμεση και μονολεκτική. ΟΧΙ. Τρέχω για να αισθάνεται καλύτερα ο γιος μου και όχι για το ρεκόρ.
Ο Rick κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο πανεπιστήμιο και όταν αποφοίτησε δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστημίου για να εργαστεί στις υπηρεσίες του, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Ο Dick ανακηρύχθηκε ο ΠΑΤΕΡΑΣ του αιώνα και συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε μαραθώνιους και τρίαθλα όποτε οι υποχρεώσεις του Rick το επιτρέπουν.
Πρόσφατα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη των Hoyt ρώτησαν τον Rick, μετά απ' όλα αυτά τι δώρο θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του. Ο Rick έγραψε στον υπολογιστή :

"Θα ήθελα, έστω και για μία φορά, να καθίσει ο πατέρας μου στο καροτσάκι και να τον σπρώχνω εγώ".

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ VIDEO

www.godtube.com/watch/?v=JMEE1NNU

ΔΙΗΓΗΣΗ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΙΜΗ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαϊδας. Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος. Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σ’ αυτόν, μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πει αμαρτία, μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει το παράδεισο. Ο πνευματικός τότε του είπε να κρατεί τον ίσιο δρόμο και θα φθάσει στο παράδεισο. Άκακος όπως ήταν ερμήνευσε κατά γράμμα τα λόγια του πνευματικού και περπατώντας τρεις μέρες έφτασε σ’ ένα μοναστήρι και εξομολογήθηκε στον ηγούμενο τον πόθο του. Από τα λόγια του ο ηγούμενος εννόησε την απλότητα και ακεραιότητα του, τον δέχτηκε στο μοναστήρι και αφού τον έκαμε μοναχό τον έβαλε να «φιλοκαλή» την Εκκλησίαν, δηλαδή τον έκαμε νεωκόρο.

Μια μέρα όταν τον επεσκέφτηκε ο Ηγούμενος και τον νουθετούσε τα αναγκαία για τη σωτηρία του, πήρε και αυτός θάρρος και τον ρώτησε ποιός είναι αυτός που είναι κρεμμασμένος πάνω από το εικονοστάσιο και είναι συνέχεια νηστικός και διψασμένος, μη γνωρίζωντας ότι είναι ο Δεσπότης Χριστός. Αστειευόμενος τότε ο Ηγούμενος του είπε πως αυτός ήταν νεωκόρος πρωτύτερα και επειδή αμελούσε το «διακόνημα» του (υπηρεσία) τον ετιμώρησε να κρέμμεται επάνω στο σταυρό. Ο απλός τότε δεν είπε τίποτε, το βράδυ όμως σαν πήρε το φαγητό του, αφού έκλεισε της Εκκλησίας τις πόρτες άρχισε να παρακαλεί τον κρεμασμένο να κατεβή να φάνε μαζί. Έβαζε μάλιστα μάρτυρα τον Θεό πως αν δεν κατέβει ούτε αυτός τρώει. Τότε ο πράος και ταπεινός Κύριος αυτός που κάθεται στις καρδιές των πραέων του απάντησε πως φοβάται να κατέβει μήπως το μάθει ο Ηγούμενος και τον τιμωρήσει. Ο απλός όμως και πάλι επέμενε και τότε του φάνηκε πως κατέβηκε και έτρωγαν και συνομιλούσαν μαζί. Αυτό συνέβαινε κάθε βράδυ (ω της πολλής σου φιλανθρωπίας Χριστέ) και ενώ οι άλλοι μοναχοί άκουαν ομιλίες στο ναό, όταν έμπαιναν μέσα έβλεπαν μόνο τον απλό που τους βεβαίωνε πως ήταν μόνος. Τότε έβαλαν ένα μοναχό πολύ αγαπητό στο νεωκόρο ο οποίος κατόρθωσε και έμαθε από τον απλό πως κάθε βράδυ κατεβαίνει ο φαινόμενος κατάδικος και συντρώγουν και του υπόσχεται πως γι’ αυτό του το δείπνο, θα τον φιλεύση πλουσιοπάροχα στο σπίτι του πατέρα του. Όταν έμαθε ο ηγούμενός αυτά, κάλεσε τον απλό και αφού τον έπεισε να του πει αυτά που συμβαίνουν , τότε του είπε το επόμενο βράδυ να παρακαλέσει τον φαινόμενο και για τον ηγούμενο και να τον φιλεύση και αυτον στο σπίτι του πατέρα του. Πράγματι ο απλός παρακάλεσε το επόμενο βράδυ για τον ηγούμενο αλλά πήρε απάντηση πως αυτό δεν γίνεται και έτσι να μην τον ενοχλεί γιατί ο ηγούμενος δεν είναι άξιος ούτε για τα ψίχουλα που πέφτουν απ’ εκείνο το τραπέζι. Σαν άκουσε το πρωί ο ηγούμενος την απόφαση λυπήθηκε άμετρα, ελπίζοντας όμως στο έλεος και τη φιλανθρωπία του Θεού με κλάματα παρακαλούσε τον απλό να επιμένει και να βιάζει τον αβίαστο να τον δεχθεί και αυτόν στο ουράνιο τραπέζι. Ο απλός συνέχισε να παρακαλεί το επόμενο βράδυ το Δεσπότη Χριστό αλλά ο Κύριος του είπε να μην επιμένει γιατί δεν γίνεται. Τότε η άπλαστη εκείνη ψυχή αποκρίνεται και του λέγει: «καλώς λέγεις ότι δεν είναι άξιος ο Ηγούμενος δια την άνωθεν τράπεζα, αλλά δια το ψωμί όπου μας έθρεφε τόσας ημέρας, όπου αν έλειπεν θα απεθάναμεν από την πείναν, καν δια ταύτην την καλωσύνην του δεν τον δέχεσαι;» Και ο Δεσπότης Χριστός «ας είναι είπε δια την αγάπη σου, και μόνον δια να μη σε λυπήσω, επειδή και τόσην αγάπη και φροντίδα έχεις και μεριμνάς πολύ δια τον πλησίον σου, ειπέ του λοιπόν να διορθωθεί καλώς και μετά οκτώ ημέρας να έλθετε αμφότεροι εις την ητοιμασμένη χαράν.»

Αφού έμαθε αυτά ο Ηγούμενος χάρηκε, έκαμε την πρέπουσα μετάνοια και αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, αρρώστησε λίγο και παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό μετά από οκτώ μέρες. Ο δε απλός εκεί που συνομιλούσε κατά τη συνήθεια με τον αγαπημένο του Δεσπότη πέταξε η μακαρία του ψυχή και μετέβησαν και οι δύο σ’ εκείνη την ευτυχισμένη και ατελεύτητη ζωή, την οποία είθε και εμείς «χάριτι Θεού» να απολαύσουμε. Αμήν.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

« Κύριε,
Κάνε με όργανο της ειρήνης.
Κάνε στη θέση του μίσους, να βάζω την αγάπη.
Στη θέση της ύβρης, να βάζω την συγγνώμη.
Στη θέση της πλάνης, να βάζω την πίστη.
Στη θέση της διχόνοιας, να βάζω την ένωση.
Στη θέση της απελπισίας, να βάζω την ελπίδα.
Στη θέση της λύπης, να δίνω τη χαρά.
Κύριε,
Κάνε να μη ζητώ τόσο να παρηγορηθώ, όσο να παρηγορώ.
Να μη ζητώ τόσο να αγαπιέμαι, όσο να αγαπώ.
Γιατί όταν δίνουμε λαβαίνουμε.
Όταν λησμονούμε τον εαυτό μας, τον ξαναβρίσκουμε.
Όταν συγχωρούμε λαβαίνουμε την άφεση.
Όταν αποθνήσκουμε, βρίσκουμε την αιώνια ζωή.»

Ανώδυνος Τοκετός

Έλεγε ότι για «ανώδυνο τοκετό», πρέπει να συντρέχουν οι έξης προϋποθέσεις.

1) Η σύλληψη να γίνει εκτός ημερών νηστείας.

2) Να προφυλαχθεί από ερωτικές σχέσεις (που είναι καλό να κρατήσουν μέχρι τον απογαλακτισμό του μωρού).

3) Προσοχή στις τροφές (όχι κρέατα, αλλά χορταρικά-σούπες κ.λπ.).

4) Όχι άσεμνα θεάματα και τέλος η μητέρα να έχει ήρεμη ζωή.

Ένας γνωστός γυναικολόγος ξαναγύρισε μόνος για το λόγο αυτό και σημείωσε ένα-ένα όσα τους ανέφερε παρουσία και άλλων γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων.

Από το βιβλίο: Τι έμαθα απ΄ τον Παπά – Στέφανο το Σέρβο

Iωάννου Β. Στόγια Διδασκάλου.

Προϋποθέσεις σωτηρίας πιστού

1) Να είναι και να αγωνισθεί να παραμείνει Ορθόδοξος.

2) Να έχει τακτική εξομολόγηση για καθαρή ψυχή.

3) Να προσπαθήσει να μην ξαναπέσει στις ίδιες αμαρτίες. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.

4) Όσο μπορεί να κάνει καλοσύνες, ώστε να υπερκαλύψουν τις αμαρτίες του.

5) Τακτική θεία Μετάληψη και τέλος.

6) Να υπάρχει αγωνιστικό φρόνημα περί «σωτηρίας της ψυχής». Να θέλει να σωθεί.

Από το βιβλίο: Τι έμαθα απ΄ τον Παπά – Στέφανο το Σέρβο

Iωάννου Β. Στόγια Διδασκάλου.

Η γεύση του νερού

Στα παλιά χρόνια ένα μονάκριβο βασιλόπουλο το πήραν κάποτε μαζί τους στο κυνήγι τους οι έμπιστοι του Βασιλέως.

Μέχρι τότε όμως δεν είχε ξαναβγεί από τα ανάκτορα. Πρώτη φορά έβγαινε. Εκεί που πήγαν στο δάσος, δίψασαν. Έσκυψαν λοιπόν οι άλλοι να πιούνε, έδωσαν και στο Βασιλόπουλο τη χούφτα τους για να πιει, από την πηγή. Πρώτη φορά έπινε νερό.

-Αυτό είναι το πιο ωραίο πράγμα στο κόσμο! είπε ένας παλιός κυνηγός. Δροσιστικά!

Όταν γύρισε στο παλάτι ο διάδοχος, έκανε παράπονα στον πατέρα του τον Βασιλιά.

-Γιατί πατέρα μου δεν μου έδωσες να γευθώ ως τώρα το καλύτερο πράγμα του κόσμου!

Απόρησε ο Βασιλείας: Και ποιό είναι αυτό; ρώτησε απορώντας. Εμείς σου δώσαμε τους πιο πανάκριβους χυμούς. Τι είναι αυτό που σου στερήσαμε, πρόσθεσε.

Όταν έμαθε ότι εννοούσε το πόσιμο πηγαίο νερό, ο Βασιλιάς τότε σάστισε και χαμογέλασε.

Από το βιβλίο: Τι έμαθα απ΄ τον Παπά – Στέφανο το Σέρβο
Iωάννου Β. Στόγια Διδασκάλου.

Ο Θεός πραγματικά υπάρχει! ! !

Μια φορά ένας άντρας επισκέφτηκε ένα κουρέα να του κόψει τα μαλλιά του και να του ξυρίσει τα γένια του που είχαν μεγαλώσει αρκετά.

Καθώς ο κουρέας τον περιποιούνταν ξεκίνησαν μια κουβεντούλα. Συζήτησαν για πολλά και διάφορα πράγματα ώσπου τελικά κατέληξαν να μιλήσουν για τον ίδιο τον Θεό.

-"Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει." : είπε ο κουρέας με ένα ύφος γεμάτο αυτοπεποίθηση.

-"Γιατί το λες αυτό;" : ρώτησε ο πελάτης.

-"Μπορώ να σου το αποδείξω εύκολα , δεν έχεις παρά να βγεις έξω στο δρόμο και να το δεις και μόνος σου. Πες μου λοιπόν ΕΑΝ ο Θεός ΥΠΑΡΧΕΙ τότε γιατί υπάρχουν τόσοι άρρωστοι άνθρωποι; Θα υπήρχαν εγκαταλελειμμένα παιδιά; ΕΑΝ ο Θεός ΥΠΗΡΧΕ δεν θα υπήρχε ούτε τόσος πόνος στον κόσμο ούτε δυστυχία. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν Θεό που νοιάζεται και αγαπά τα παιδιά του να επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά τα κακά." : είπε ο κουρέας.

Ο πελάτης το σκέφτηκε λιγάκι, μα δεν απάντησε, δεν ήθελε να ξεκινήσει καβγά.

Ο κουρέας τελείωσε την δουλειά του και ο πελάτης φρεσκαρισμένος και ανανεωμένος ξεκίνησε να φύγει από το κουρείο.

Με το που βγήκε απο την πόρτα αντίκρισε έναν άνθρωπο στο δρόμο με μακρυά και βρώμικα λιγδιασμένα μαλλιά απεριποίητα και γένια βρώμικα και μεγάλα.

Αστραπιαία επέστρεψε στο κουρείο και κοιτώντας τον κουρέα του είπε:

-"Ξέρεις κάτι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν."

-"Είμαι εδώ, και είμαι κουρέας. Και μόλις σε κούρεψα και σε ξύρισα!" :είπε ο κουρέας με έκπληξη στο βλέμμα του.

-"Όχι! Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν δεν θα βλέπαμε στο δρόμο ανθρώπους με μακρυά και βρώμικα απεριποίητα μαλλιά και αξύριστα γένια." : είπε αποφασιστικά ο πελάτης.

-"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ άκου να σου πω οι κουρείς ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα." : είπε ο κουρέας με αγανάκτηση.

-"ΑΚΡΙΒΩΣ! Αυτό είναι το νόημα! Ο Θεός με το ίδιο σκεπτικό ΥΠΑΡΧΕΙ επίσης! Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή οι άνθρωποι δεν έρχονται κοντά Του και δεν Τον αναζητούν για βοήθεια. Γι αύτο υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο."

======================================================

Και η αναζήτηση για βοήθεια γίνεται με μια ταπεινή προσευχούλα, και όσοι θυμάστε την ιστορία με τον Τελώνη και τον Φαρισαίο θα ξέρετε ότι : Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται -> for everyone who exalts himself will be humbled, and he who humbles himself will be exalted!
Πηγή: Ονούφριος

ΠΡΩΤΟ ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010

Τήν ὡραία καί βαρυσήμαντον συνάντησην τοῦ Κυρίου μετά τῶν Μαθητῶν Του εἰς τήν Γαλιλαίαν μετά τήν ἀνάστασίν Του μᾶς ἐξιστόρησε σήμερα ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος εἰς τό πρῶτο Ἐωθινόν Εὐαγγέλιο τό ὁποῖον ἀκούσαμε εἰς τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου.

Εἶναι ἴσως ἡ τελευταία συνάντησις τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάσταση Του διότι ἀναφέρεται κατ’ αὐτήν ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου καί εἶναι βαρυσήμαντος γιά τούς Μαθητάς τοῦ Κυρίου ἀλλά καί γιά ἐμᾶς ὅλους τούς Χριστιανούς, ὅπως θά ἰδοῦμε στή συνέχεια.

Καί πρῶτον ἡ παρουσία, ἡ ἐμφάνισις τοῦ Κυρίου μετά τήν Ἀνάστασιν Του μία τῶν πολλῶν ἐμφανίσεων Του πού ἔλαβαν χώρα κατά τίς σαράντα ἡμέρες πού μεσαλάβησαν ἀπό τήν Ἀνάστασιν ὡς τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου, ἀποτελοῦν πειστήρια τῆς Ἀναστάσεως ὄχι μόνον γιά τούς ἔνδεκα Ἀποστόλους ἀλλά γιά πλῆθος πολλῶν πού εἶχαν πιστεύσει εἰς τήν Θεότητα τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀναφερόμενη ἀπό τῶν Μαθητῶν συνάντηση τους νά εἶναι αὐτή γιά τήν ὁποίαν γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ἔγινε ἐνώπιον πεντακοσίων περίπου ἀνθρώπων. Οὔτε ἕνας, οὔτε δύο, οὔτε δέκα ἀλλά πλῆθος πολύ εἶδε Ἀναστημένον τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί ἐπίστευσε τό μεγάλο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Βαρυσήμαντος ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου στούς ἔνδεκα Ἀποστόλους νά κηρύττουν τό Εὐαγγέλιο « πάση τῆ κτίση», « Νά μαθητεύσουμε πάντα τά ἔθνη» ἀνεξαρτήτου φυλῆς καί γλώσσης. « Πορευθέντες» τούς λέγει, ἀφοῦ λάβετε τό Ἅγιον Πνεῦμα, φύγετε σκορπισθῆτε, ἀρχίσατε περιοδεῖες « ἔως ἑσχάτου τῆς γῆς». Μεγάλη ἐντολή, τήν ὁποίαν μόνον ὁ Θεός ἦτο δυνατόν νά δώση, σέ ἁπλούς, ἀγράμματους, φτωχούς ἀνθρώπους.

Καί μέ ποιά ἐφόδια τούς στέλνει σέ μιά τόσο μεγάλη ἀποστολή; Μόνον μέ τήν δύναμη καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἐκφράζεται ἐδῶ κυρίως μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό μόνο ἐργαλεῖο ἦτο ὁ θεόπνευστος λόγος τους. Λόγος Θεοῦ σάν ρομφαία « Τῶ λόγῳ Κυρίου οἱ Οὐρανοί ἐστερεώθησαν ». Μέ τόν παντοδύναμον λόγον τοῦ Θεοῦ ἔγινε ὁ κόσμος. « Αὐτός εἶπε καί ἐγεννήθησαν αὐτός ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν» Γῆ, οὐρανός, Ἥλιος καί Σελήνη» καί τά πάντα. Πλῆθος θαυμάτων τῆς Παλαιάς Διαθήκης ἔγιναν μέ ἕνα καί μόνον λόγον τοῦ Θεοῦ. Καί τώρα μέ τήν Καινήν Διαθήκην στό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας μέ ἕνα λόγον Του ὁ Κύριος θαυματουργεῖ « Δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καί ἱᾶτο αὐτοῖς ». Αὐτήν τήν δύναμιν τοῦ λόγου μεταδίδει στούς Ἀποστόλους ὅταν τούς δίνει τήν ἐντολή « Πορευθέντες, κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον μου πάση τῆ κτίση». Καί εἴδαμε τά θαυμαστά ἀποτελέσματα. Πρέπει ἐν τούτοις νά σημειώσουμε ὅτι κατά τήν ἐντολή, αὐτό τό « πορευθέντες, μαθητεύσατε τό ἀπευθύνει στόν καθένα μας, καί κάθε ἕνας στόν κύκλο μας, οἱ συγγενεῖς καί φίλοι νά κηρύττουμε τήν πίστιν μας, τό Εὐαγγέλιο μας.

Τρίτη βαρυσήμαντη ἐντολή τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἐντολή Του νά βαπτίζουν ὅσους πιστεύουν εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» .Τό βάπτισμα δέν εἶναι μία δευτερεύουσα ἐνέργεια, δέν εἶναι μία ἁπλή τελετή, δέν εἶναι ἕνα ἔθιμο, ἀλλά ἡ βασική, θεμελιώδης ἀρχή, ἡ εἴσοδος εἰς τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ πράξις τῆς ὑιοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεόν, ἡ ἐγγύησις τῆς σωτηρίας, ἡ προϋπόθεσις τῆς κληρονομίας τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Διά τοῦ βαπτίσματος γίνεται ὁ Χριστιανός μέλος τῆς ἐπιγείου οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ πού λέγεται ἐκκλησία μέ τήν ἐλπίδα καί τήν προϋπόθεση ὅτι καί μέ τή δική του θέληση, θά κατασθῆ ἄξιο μέλος καί τῆς ἐπουρανίου οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ, « υἱός καί κληρονόμος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν».

Εἶναι μυστήριον τό βάπτισμα καί ἄν προσέχαμε αὐτή πού λέγονται καί γίνονται κατά τήν τέλεση τοῦ Βαπτίσματος θά μπορούσαμε νά κατανοήσουμε τήν βοήθεια καί σωστική σημασία πού ἔχει γιά τόν καθένα μας. Ὅπως ἕνα ἄγραφο καθαρό χαρτί κολλά πρός στιγμήν στόν κύλινδρο τοῦ τυπογραφείου, ἀποτυπώνεται σ’ αὐτό εἰκόνες καί γράμματα μέ κάθε λεπτομέρεια, κατά κάποιο, ἀλλά θεῖο καί μυστηριακό τρόπο, ἀποτυπώνονται μέ τό βάπτισμα ψυχικά στόν βαπτιζόμενο Χριστιανό καί συνταυτίζονται οἱ θεῖες ἰδιότητες πού πήραμε μέ τήν χάριν υἱοθεσίας μας ἀπό τόν Θεόν. Καί ἡ ζωή τοῦ Κυρίου ἀποτυπώνεται καί θέλουμε καί πρέπει νά ἀποτυπώνεται στή δική μας ζωή, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού διαβάζεται κατά τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.

Ὅπως ἔπαθεν ὁ Χριστός γιά ἐμᾶς νά συμβάλλομεν καί ἡμεῖς γιά τήν καταπολέμηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ὅπως Ἐκεῖνος ἔμεινε στόν τάφο τρεῖς ἡμέρες, μπαίνουμε καί ἡμεῖς τρεῖς φορές στό νερό τῆς κολυμβήθρας δηλώνοντας ὅτι « Οσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν» δηλώνοντας ὅτι συμπάσχουμε καί ἡμεῖς γιά νά ἔχουμε καί τήν χαρά τῆς συνάντησής του « Ἵνα ὥσπερ ἡγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν ». Νά συμπάσχωμεν διά νά συνδοξασθῶμεν << Ἵνα σύμφοιτοι γεγόναμεν, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ ἐσόμεθα >>.

Τό τελευταῖο σημεῖο πού καλούμεθα νά προσέξουμε στό πρῶτο ἐωθινό Εὐαγγέλιο, εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου στούς Ἀποστόλους καί σέ ὅλους μας εἶναι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του « Τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Νά τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ὄχι διότι δέν εἶανι αὐτε΄ς διά τήν σωτηρία μας, ἀλλά γιά νά μᾶς σώσουν δεδομένο ὅτι μόνον ὁ Κύριος εἶναι ὁ Σωτῆρας μας, καί νά τίς τηροῦμε γιατί εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ νά τίς τηροῦμε, γιά νά γίνεται τό θέλημά Του καί νά ὀμορφαίνη ἡ ζωή μας, σάν Χριστιανοί, μέ ἀγάπη, μέ ἀλήθεια καί δικαιοσύνη.

Ο Διγενής κι ο Χάροντας

Καβάλα πάει ο Χάροντας τον Διγενή στον Άδη,
κι άλλους μαζί... Κλαίει δέρνεται τ' ανθρώπινο κοπάδι.
Και τους κρατεί στου αλόγου του δεμένους τα καπούλια,
της λεβεντιάς τον άνεμο, της ομορφιάς την πούλια.

Και σα να μη τον πάτησε του Χάρου το ποδάρι,
ο Ακρίτας μόνο ατάραχα κοιτάει τον καβαλάρη,
«Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες στα μαρμαρένια αλώνια;

Εγώ είμαι η ακατάλυτη ψυχή των Σαλαμίνων,
στην Εφτάλοφην έφερα το σπαθί των Ελλήνων.
Δε χάνομαι στα Τάρταρα, μονάχα ξαποσταίνω,
στη ζωή ξαναφαίνομαι και λαούς ανασταίνω!».

Καβάλα πάει ο Χάροντας, τον Διγενή στον Άδη!

Κωστής Παλαμάς (από το ποίημα: Ο Διγενής και ο Χάροντας)
μουσική: Ελεύθεροι

Ταπεινή καί ὑπερήφανη προσευχή

Ὅταν καλοῦν τόν ταπεινό νά διακονήσει σέ ἕναν χῶρο, δέχεται μέ χαρά. Ὅταν τοῦ λένε νά φύγει ὑποκλίνεται καί φεύγει πάλι μέ χαρά. Ὅταν καλοῦν τόν ὑπερήφανο νά διακονήσει, διακονεῖ μέ χαρά ἀλλά καί μέ ταραχή. Ὅταν τοῦ ζητοῦν νά φύγει, φεύγει μέ γκρίνια, ἀγανάκτηση, παράπονο, πίκρα. Ὁ ταπεινός προσεύχεται ἐπίμονα γιά νά ὑλοποιηθοῦν οἱ πόθοι του. Κάθε φορά ὅμως λέγει: «Ὄχι ὅπωςἐγώ θέλω, Κύριε, ἀλλά ὅπως ἐσύ» (βλ. Ματθ. κϛ΄ 39). Λαχταρᾶ, θέλει, ποθεῖ νά ἀποκτήσει τό ἀγαθό.Σάν ἄλλος παραλυτικός στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ ἐπιθυμεῖ νά γιατρευτεῖ. Βλέπει τούς ἄλλους πού γιατρεύονται καί χαίρεται γιά αὐτούς, ὅμως λυπᾶται γιά τό κατάντημά του. Δέν σταματᾶ νά συντρίβεται πού εἶναι παραλυτικός. Ὅμως, δέν "λαδώνει" κανέναν γιά νά τόν ρίξει στήν κολυμβήθρα, δέν ἀγανακτεῖ μέ τόν Θεό πού εἶναι πολλά χρόνια ἀγιάτρευτος. Δέν βάζει τό μαχαίρι στόν λαιμό κανενός γιά νά τόν ρίξει "στήν κολυμβήθρα".Τό εὐγενικό ἦθος του τοῦ ἐπιτρέπει μόνο νά ποθεῖ βαθιά τή θεραπεία του. Ἔχει δικαίωμα νά ἐπιμείνει στήν προσευχή γιά τή θεραπεία του. Δέν ἔχει ὅμως δικαίωμα νά ἀγανακτεῖ πού ἀργεῖ ἡ θεραπεία.

Ταπεινή προσευχή σημαίνει νά ἐπιμένω στόν Θεό γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐπιθυμιῶν μου χωρίς νά ἀγανακτῶ, χωρίς νά γογγύζω, χωρίς νά τά βάζω μέ Ἐκεῖνον, χωρίς νά πιέζω ἀνθρώπους προκειμένου νά πετύχω αὐτό.

Ὑπερήφανη ἤ ἀρνητική προσευχή εἶναι νά τά βάζω μέ τόν Θεό ἤ μέ τούς ἀνθρώπους ὅταν δέν ἐκπληρώνονται οἱ στόχοι μου.

Ὁ Θεός εἰσακούει ὄχι τά λόγιά μας, ἀλλά τόν πόνο καί τή συντριβή τῆς καρδιᾶς μας, τό μαράζι μας, τήν ἐξουθένωσή μας, τήν ἀπομόνωσή μας. Αὐτές οἱ δυνάμεις ἑλκύουν τό θεῖο ἔλεος. Άναφέρεται στήν Καινή Διαθήκη: «αἱ βοαί τῶν θερισάντων εἰς τά ὦτα Κυρίου Σαβαώθ εἰσεληλύθασιν»(Ἰακ.ε΄4).

Δέν γράφει "τά λόγια", ἀλλά "αἱ βοαί" ἐσωτερικές φωνές.

Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κωτσόπουλου, "Ἐκπλήξεις Χάριτος", Ἀθήνα 2010, σελ. 358

" ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ "

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να δίνεις συμβουλές
δεν έκανες αυτό που σου ζήτησα.

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να μου λες γιατί
δε νοιώθω και τόσο ωραία.

Ποδοπατείς τα αισθήματα μου.

Όταν σου ζητώ να μ' ακούσεις
και νοιώθεις υποχρεωμένος να κάνεις κάτι
για να λύσεις τα προβλήματα μου,
δεν με κατάλαβες, όσο κι αν φαίνεται παράξενο.

Ίσως γι' αυτό η προσευχή
αποδίδει σε μερικούς ανθρώπους
επειδή ο Θεός είναι βουβός και δεν προσφέρει συμβουλές
και δεν προσπαθεί να τακτοποιήσει πράγματα.

Ο Θεός ακούει μόνο κι εμπιστεύεται εσένα
να τα βγάλεις πέρα με τον εαυτό σου.

Γι' αυτό, σε παρακαλώ,
πρόσεξέ με κι άκουσέ με.
Κι αν θέλεις να μιλήσεις
περίμενε μια στιγμή,
θα 'ρθει η σειρά σου.
Σου υπόσχομαι να σ' ακούσω κι εγώ προσεκτικά.

~ ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ~

«Αγαπημένη μου, σε παρακαλώ, να φροντίζεις τα μάτια μου...»

ΕΣΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΩΘΑΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ?

Κάποτε ήταν μια κοπέλα τυφλή.

Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή.
Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της καθώς αυτός ήταν πάντα εκεί δίπλα της για κάθε ανάγκη και επιθυμία της καθώς την αγαπούσε πολύ.
Του είχε πει πολλές φορές ότι αν μια μέρα γινόταν ένα θαύμα και θα μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν!
Μια μέρα κάποιος της δώρισε δυο μάτια και τελικά μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε. Είδε και τον αγαπημένο της. Στο Νοσοκομείο εκείνος την ρώτησε γεμάτος χαρά: «τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;» Η κοπέλα έκπληκτη διαπίστωσε ότι ο αγαπημένος της ήταν... κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από το γεγονός αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Το αγόρι απομακρύνθηκε με δάκρυα να τρέχουν από τις κόγχες των ματιών του και αργότερα της έστειλε ένα σημείωμα όπου έγραφε απλά μια μόνο αράδα: «Αγαπημένη μου, σε παρακαλώ, να φροντίζεις τα μάτια μου...»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Σήμερα, αγαπητοί μου είναι η Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, αρχίζει το Τριώδιο. Αφού τελειώσαμε τις γιορτές των Χριστουγέννων, τώρα με την έναρξη του Τριωδίου, μπαίνομε στις γιορτές του Πάσχα και η Εκκλησία μας προετοιμάζει κατάλληλα. Μας προετοιμάζει με την προσευχή, με την Υμνολογία, και μας προετοιμάζει με την άσκηση.

Ο άνθρωπος θέλει να επικοινωνεί με τον Πλάστη του, το ’χει μεγάλη ανάγκη, είναι η ανάσα της ψυχής του. «Καλύτερα να προσευχόμεθα, παρά να αναπνέομε», λένε οι πατέρες της Εκκλησίας.

Κι έχουμε εδώ την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου. «Ανέβηκαν δυο άνθρωποι στο Ιερό να προσ­ευχηθούν..,», λέει ο Χριστός· τόσο μεγάλη ανάγκη έ­χουμε από την προσευχή, γι' αυτό να μην την αμελού­με, όπου και αν βρισκόμαστε και στο ναό και στο σπίτι μας και στο δρόμο, και οπουδήποτε. Να επικοινωνούμε με τον Κύριο. Αυτό αλλάζει το κλίμα, φέρνει τη Χάρη του Θεού επάνω μας, βοηθάμε και τους άλλους, προστατευόμαστε απ’ το κακό, και προχωρούμε για τη Θεία Βασιλεία.

Ο άνθρωπος σε κάποιες στιγμές της ζωής του δεί­χνει και τον χαρακτήρα του. Εμείς σήμερα τον δεί­χνουμε περισσότερο, αλλά και κατά την ώρα της προσευχής φαίνεται ο χαρακτή­ρας του ανθρώπου. Ο Φαρισαίος: εγωλάτρης, τυπολάτρης, και υπερήφανος, και αλαζόνας, προσευχότανε στο Θεό, αλλά όχι στο Θεό, στον εαυτό του. Στον εαυτό του. Και ευχαριστούσε το Θεό, γιατί δεν ήταν σαν τους άλ­λους, λες και αυτός μπόρεσε και έκαμε την αρετή, και δεν ήταν δώρο του Θεού.

Κι άρχισε μετά να κατηγορεί τους άλλους, ακόμα και τον Τελώνη που ήταν πολύ κοντά του. Όταν προσευχόμεθα, όμως, δεν κατηγορούμε τους άλλους, άλλα τον εαυτό μας. Κάνουμε την αυτομεμψία και την τα­πείνωση, κι αυτό φέρνει επάνω μας τη Χάρη και την ευλογία του Θεού. Είπε και για τις αρετές του, που ή­σαν πραγματικές, άλλα χωρίς αναφορά σε Κείνον που του τις έδωσε έγιναν κακίες.

Ενώ ο Τελώνης είχε σκύψει, κι έβλεπε κάτω, τη γη και το χώμα. Δεν τολμούσε να δει ούτε τον ουρανό, ούτε τον πλησίον. Είχε αμαρτήσει και στον ουρανό και στον πλησίον. Όμως το αισθάνθηκε. Η Χάρη του Θεού τον φώτισε, γιατί ζητούσε Όντως την Αλήθεια, όντως το Φως, και όντως τη Σωτηρία, και δεν έλεγε τίποτε άλλο παρά μονάχα λίγες λέξεις: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». «Θεέ μου, συγχωρά με τον αμαρτωλό». Κι ήρθε πάνω του η Χάρις και η Ευλογία του Κυρίου.

Και βγάζει ο Χριστός μας το συμπέρασμα και λέγει ότι κατέβηκε ο Τελώνης απ’ το ναό δεδικαιωμένος, και όχι ο Φαρισαίος. Και συμπληρώνει ο Χριστός μας: «Αυ­τός που υψώνει μόνος του τον εαυτό του, θα ταπεινω­θεί». Και το βλέπουμε και σήμερα στη ζωή μας και στις διάφορες εκφάνσεις της παγκόσμιας σκηνής. Όποιος υπερηφανεύεται, ταπεινώνεται. Γι' αυτό να προσέχομε όλοι, και προπαντός οι μεγάλοι να είμεθα ταπεινοί.

Και συνεχίζει ο Χριστός: «Και αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί».

Υψώνεται μπροστά στο Θεό, τον υψώνει η αγάπη Του και η Χάρις Του.

Υψώνεται μέσα στην ψυχή του, γιατί αισθάνεται αγαλλίαση και ευφροσύνη.

Και υψώνεται και στους άλλους, στους πλησίον, στους εγγύς και στους μακράν, διότι τον ταπεινό άν­θρωπο όλοι τον θέλουν.

Καλό Τριώδιο, καλή Μεγάλη Σαρακοστή και καλή Ανάσταση!

π. Ανανίας

Ο Σαράντος Καργάκος για τους Βερέμηδες και τον ΣΚΑΪ

ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

Aπό την πρώτη μέρα αρχίζει άμεσα σε σας και το παιδί σας μια έντονη αμοιβαία σχέση, που με τον καιρό θα γίνει μια αληθινή και διαρκής αγάπη. Κρατήστε το αγκαλιά κι αφήστε το να διαβάσει στα μάτια σας πόσο το αγαπάτε και όταν αισθάνεται άσχημα μόνο η δική σας παρουσία θα μπορεί να το παρηγορήσει. Να υπάρχει συνέπεια στα λόγια και στις πράξεις σας. Αν χαστουκίζετε το παιδί σας όταν είναι άτακτο, τότε και αυτό θα δείρει τα άλλα παιδιά όταν το θυμώσουν.

Προτιμήστε θετικές αντί αρνητικές εκφράσεις. "Κρέμασε το παλτό σου για να μην το πατήσουν" αντί "Μην πετάς το παλτό σου στο πάτωμα".

Να του λέτε "παρακαλώ" και "ευχαριστώ" όταν του ζητάτε να κάνει κάτι. Αν είναι απορροφημένο στο παιχνίδι του πείτε το "Τελείωσε πρώτα και μετά πας για ύπνο" αντί "Μάζεψε αμέσως τα παιχνίδια σου, είναι ώρα για ύπνο".

Μην είστε πολύ αυστηρή. Προσέξτε πώς μιλάτε στο παιδί σας. Μη δίνετε συνέχεια διαταγές.

Αν η συμπεριφορά σας ήταν άδικη, παραδεχθείτε το και ζητήστε συγγνώμη.

Μην επιβεβαιώνετε την εξουσία σας επάνω στο παιδί, χωρίς λόγο. Αποφύγετε να ανταγωνίζεστε το παιδί.

Να του εξηγείτε γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι.... Το παιδί σας έχει ανάγκη από την αγάπη και τη συνεχή προσοχή σας.

Ενθαρρύνετε το να σας βοηθάει. Οι "δουλειές" είναι για το παιδί παιχνίδι και όχι καθήκον. Τις κάνει για να αισθάνεται ότι καταφέρνει κάτι σημαντικό και ότι συμμετέχει στην οικογενειακή ζωή.

Αφήστε το να παίρνει αποφάσεις. Να διαλέγει ποιο ρούχο θέλει να φορέσει ή πώς θέλει να τακτοποιήσει το δωμάτιο του ή πού θα προτιμούσε να πάει περίπατο.
Το παιδί σας έχει ανάγκη να νοιώθει ότι το αγαπούν. Αυτό θα το βοηθήσει να γίνει συναισθηματικά δυνατό.

Να του λέτε ότι το αγαπάτε. Να το χαϊδεύετε και να το παίρνετε στην αγκαλιά σας.
Σεβαστείτε τα αισθήματα του. Όταν φαίνεται κακοδιάθετο, έχει ανάγκη να κλάψει και να παραπονεθεί. Όταν του λέτε "μην είσαι κλαψιάρης" του αρνείσθε το δικαίωμα να νοιώθει λυπημένο.

Επαινέστε το και δείξτε ενθουσιασμό για κάθε του κατόρθωμα.

Όταν μιλάει δείξτε το ενδιαφέρον και εκτιμήστε τη ζωντανή και ανεξάρτητη προσωπικότητα, που δημιούργησε το παιδί σας.

Μη ξεχνάτε ότι η προσωπικότητα του παιδιού διαμορφώνεται από τη συμπεριφορά τη δική σας απέναντι του. Συμπεριφερθείτε του σαν ένα ξεχωριστό άτομο με δικές του επιθυμίες και απόψεις.

Αν το παιδί σας αρχίζει να γίνεται δύστροπο είναι γιατί αρχίζει να γίνεται ανεξάρτητο άτομο. Σ' αυτό το δύσκολο στάδιο αντιμετωπίστε το με μεγαλύτερη κατανόηση και περισσότερη επιείκεια. Δώστε του όσο μεγαλύτερη ανεξαρτησία μπορείτε. Αντιμετωπίστε με σταθερότητα και στοργή την κακή συμπεριφορά που σύντομα θα περάσει. ΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ....

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική, μαθαίνει να κατακρίνει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα, μαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία, μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή, μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση, μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο, μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη, μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία, μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

Είμαι γέννημα της δικής σου αναρχίας

Της Χαράς Νικοπούλου

Eίμαι παιδί του '74... Όχι μη γελιέσαι Έλληνα. Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου. δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου. Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες... εκεί στον τύμβο της μακεδονίτισσας. 22 Ιουλίου 1974. Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου.
Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα... Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της.
Μου έμαθες τα πρώτα Ελληνικά, με δασείες-περισπωμένες,... μα πριν καλά-καλά τα μάθω τα κατήργησες. ενώ ήμουν Δευτέρα δημοτικού...
Με έντυσες με μπλε ποδιά... αυτή για το σχολείο με τ' άσπρο γιακαδάκι... κι όταν άρχισε να μου αρέσει την κατήργησες. Πάντα για το καλό μου, χωρίς να με ρωτήσεις...
Με έμαθες να λέω τον εθνικό ύμνο και πλήρωνες δασκάλους για να με μάθουν πως τιμιότερον απάντων εστί η πατρίς. Μα σαν μεγάλωσα άφησες τη σημαία να χαθεί στον βράχο των Ιμίων...
Με έβαλες να μάθω ιστορία για να μπω στο πανεπιστήμιο και αρχαία ελληνικά. Μα σήμερα μου λες πως η Μακεδονία είναι τα Σκόπια και η Θράκη μας Τουρκία...
Σαν έγινα έφηβη με έβαλες να δω τον Λάλα αλυσοδεμένο να χάνει τη ζωή του για εσένα... Και σήμερα εσύ δίνεις ιθαγένεια στον κάθε αλλοδαπό μα όχι στον Έλληνα τον σταυρό... για φαντάσου...
Μου δίδαξες σαν ήρωα και εθνάρχη τον Βενιζέλο... μα σαν έγινα δασκάλα τον βρήκα να προδίδει εσένα Έλληνα ...θυμάσαι τον Γενάρη του 34...εκεί στη Σουηδία... προτείνει για το Νόμπελ της Ειρήνης τον σφαγέα των προγονών μου Κεμάλ...!!!
Μου ζήτησες να έχω κριτική σκέψη... μα έκοψες την έκθεση ως μάθημα και λογοκρίνεις τη σκέψη μου... Βλέπεις εγώ για εσένα είμαι ακραία...
Μου έμαθες στο σχολείο πως πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία κι όταν σου ζήτησα να με αφήσεις στου χάρτη την πινέζα... εκεί στο Δέρειο... κι οχι στο Κολωνάκι... με ανάγκασες να βάλω μέσο τον πατέρα μου για να μη με διώξεις από εκεί...
Μου έμαθες προσευχή... μα τώρα πια μόνο για Χριστό δε θες να μου μιλήσεις..
Σου ζήτησα να πάω στην πρώτη τη γραμμή και μ' άφησες μονάχη...
Μου έμαθες όμως καλά πως το Προξενείο κι όχι εσύ είναι εκεί και έχει όνομα... ε;. Ιλμή. ε;. Απτουραχήμ..ε;... Αλή..ε;. Μουαρέμ. ε;...
Μου ζήτησες να εργάζομαι σκληρά... για εθελοντισμό μιλούσες... μα όταν το 'κανα κι αυτό έστειλες τους ''δραγουμάνους'' να μου πουν πως δε θέλουν να κάνω επιπλέον μαθήματα στα πομακόπουλα γιατί σε ενοχλεί... τα παίρνω βλέπεις από την αγκαλιά του Προξενείου...
Και εγώ... εγώ μεγάλωνα μέσα σε μια αντίφαση... στο μαύρο και το άσπρο...
Μα χθες βρέθηκα κάτω στο υπόγειο του σχολείου... σε είδα εκεί κάτω Ελλάδα... ήσουν εκεί... πίσω απ' τις κουτές. σκονισμένη... κοιτώ το άγαλμα του Αλέξανδρου αραχνιασμένο... μόνο εγώ και εσύ...η προτομή του μέγα Αλέξανδρου...
Δάκρυσα... πόνεσα...μα σε άκουσα Ελλάδα απ' τη φωνή του...
''Ποιος είναι εθνάρχης'' με ρωτά...''ο Βενιζέλος;.. ποιος αγωνίζεται σκληρά... ο Γιώργος απ' τα ξένα;
Για σκέψου εσύ δασκάλα... με ξαναρωτά... αν τώρα εδώ μέσα, από την πόρτα έμπαινε και ερχόταν κι ο Κολοκοτρώνης... και μας ρωτούσες και τους δυο ποιο μέρος της Ελλάδας θα θυσιάζαμε στο χθες για χάρη της ειρήνης... Μακεδονία ή Ήπειρο... Θράκη ή το Αιγαίο...
Αναλογίσου εσύ δασκάλα... θα το σκεφτόμασταν πολύ;
Τι να διαπραγματευτώ... τη γη μου ή το νερό μου;... μα εσύ δασκάλα δίδαξες εκείνον ως εθνάρχη... και όχι εμάς ...εμάς κλειδώνεις στα ''μπουντρούμια''...
Ελλάδα μες στις αντιφάσεις σου... ξεχνάς τα σύνορά σου και τον εχθρό ποτίζεις εδώ μέσα... προδότες ελληνόφωνοι... διαλέξτε επιτέλους τον Λεωνίδα αρχηγό...ή μήπως εφιάλτη;... κι ιστορία θα φερθεί ανάλογα εις τον καθένα...
Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών... γιατί έχουμε ειρήνη!!!!
Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απ' την ελληνοτουρκική φιλία...
Φτάνει, δε θέλω πια να ακούω τη φωνή σας ...γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο ''nation'' που θα 'λεγε και ο ''μέγας'' ο Γιωργάκης... το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθος ρωμιοσύνης... το ''nation'' είναι η ''φύση'' του... εκ γενετής προδότης...
Κι' αν όλα αυτά δε σ' άρεσαν ''λόγιε'', ''πολιτικέ'' δημοκρατίας, να το θυμάσαι ...
είμαι δημιούργημα της πιο παράλογης... δικής σου αναρχίας..

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2010/12/blog-post_506.html

Τι είναι η υποσυνείδητη διαφήμιση και πως λειτουργεί;

Υποσυνείδητη διαφήμιση είναι η μέθοδος με την οποία εισάγεται ένα σύντομο σήμα ή μήνυμα σε μια διαφήμιση με σκοπό αυτό το μήνυμα να γίνει αντιληπτό άμεσα από το υποσυνείδητο νου του λήπτη, ενώ θα είναι ανεπαίσθητο στο συνειδητό μυαλό του/της.

Το τέχνασμα είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να προσφύγει στο υποσυνείδητο μυαλό και να επηρεάσει έντονα την συμπεριφορά των ανθρώπων προκειμένου να τους υποχρεώσει να αγοράσουν προϊόντα.

Για παράδειγμα: κρυφές εικόνες που "αναβοσβήνουν" δηλαδή εμφανίζονται και εξαφανίζονται στιγμιαία, δηλαδή τόσο γρήγορα που δεν ανιχνεύονται από το συνειδητό μυαλό πάρα μόνο από το υποσυνείδητο μυαλό.

Στο υποσυνείδητο εκτός από εικόνες καταγράφονται και ήχοι που δεν είναι αντιληπτοί στο συνειδητό μυαλό.

Σίγουρα πολλοί έχουμε ακούσει για τα μηνύματα που είναι κρυμμένα σε στίχους τραγουδιών τα οποία ακούγονται από το συνειδητό μυαλό μας όταν τα τραγούδια τα αναπαράγουμε να παίξουν ανάποδα...

Οι υπερασπιστές των υποσυνείδητων μηνυμάτων ισχυρίζονται ότι τα σήματα δεν αναγνωρίζονται σχεδόν καθόλου ή ελέγχονται από την κρίσιμη συνείδηση του νου, καθιστώντας τα απορριπτέα με πιο μεγάλη άνεση από ότι τα κανονικά μηνύματα.

Η υποσυνείδητη διαφήμιση ήρθε στο προσκήνιο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά τη δεκαετία του 1950, όταν ένας αριθμός βιβλίων εκδόθηκε υποστηρίζοντας την ύπαρξή της προκαλώντας τη δημόσια κατακραυγή.

Ένας ερευνητής περιέγραψε τα αποτελέσματα ενός πειράματος το 1957, όπου οι λέξεις "Drink Coca-Cola" (πιείτε κόκα-κόλα και "Hungry;(Πεινάτε;) eat (Φάτε) Popcorn" τρεμόπαιζαν σε αστραπιαίους ρυθμούς στην διάρκεια της προβολής μιας κινηματογραφικής ταινίας στο New Jersey σε μια περίοδο έξι εβδομάδων.

Μέσα σε αυτή την περίοδο ισχυρίστηκε ότι οι πωλήσεις popcorn αυξήθηκαν κατά 57,8 τοις εκατό και οι πωλήσεις την κόκα-κόλα αυξήθηκαν κατά 18,1 τοις εκατό...

Ως αποτέλεσμα αυτού του πειράματος η υποσυνείδητη διαφήμιση απαγορεύτηκε στις ΗΠΑ το 1958, παρόλο που ο ερευνητής αργότερα παραδέχτηκε την παραποίηση των αποτελεσμάτων του...

Παρά τη δημοφιλή πεποίθηση, υπάρχουν λίγα στοιχεία για τον ισχυρισμό ότι η υποσυνείδητη διαφήμιση υπήρξε ποτέ.

Ακόμη και αν έχει υπάρξει ή ...υπάρχει, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να υποδηλώνει ότι κατ 'οποιοδήποτε τρόπο επηρεάζει τις σκέψεις ή τις ενέργειες του αποδέκτη.

Πιστεύω όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Αν κάποιοι τα λένε για να τα λένε και να τρομοκρατούν τον κόσμο και μετά να τα διαψεύδουν τότε είναι άξιοι της μοίρας τους. Όμως ο στόχος είναι φανερός και είναι ένας: Εύρεση τρόπων να υποκινούν τον καταναλωτή σε αγορές ΑΣΧΕΤΑ με τις πραγματικές του ανάγκες, συνειδητά ή υποσυνείδητα δεν έχει σημασία ,όπως βλέπουμε γύρω μας όλοι, ο στόχος επιτυγχάνεται ακόμη και σε περιόδους κρίσεως!

Υποσυνείδητα μηνύματα υπάρχουν ενσωματωμένα στις περισσότερες διαφημίσεις και στις περισσότερες εικόνες και ταινίες, κάποιοι τα αντιλαμβάνονται συνειδητά κάποιοι όχι... υπάρχουν πολλές αναφορές για λέξεις κρυμμένες ακόμη φυσικά και για μηνύματα που ακούγονται παίζοντας ανάποδα όπως είπα κάποια τραγούδια. Πιθανόν να δουλεύει σε κάποιους που δεν είναι συνειδητοποιημένοι μπορεί και σε εκείνους που είναι. Όπως και να χει εν έτη 2011 έχω δει αναφορές για τέτοιου είδους διαφημίσεις και ο μύθος που πλέχτηκε γύρω από αυτό να μην είναι τόσο μύθος...

Πηγή: http://onidiary.blogspot.com/

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

(Mια συγκλονιστική επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ιεραπόστολο Πελαγία Υu.)

Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.

Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.

Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.

Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.

Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.

Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας… Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα…

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε… Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.

Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.

Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή…

Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.

Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.

Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.

Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.

Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.

Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.

Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.

Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι. Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.

Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη…

Αδέλφια μου αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.

Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.

Πελαγία Υu

Πηγή: Ιεραποστολικός Σύνδεσμο ο Άγιος Κοσμάς, ιστολόγιο Ορθόδοξη Ιεραποστολή